Bzzlletin. Jaargang 6

[p. 24]

J. Bernlef
vijf gedichten

Een tekening van Giacometti

Zijn harde potlood eindigt
in een gom, hij draait het
om en om en stuft vier lijntjes weg

Met het puntje van zijn tong
tussen zijn tanden veegt hij
licht de tekening in

Zo wist hij wat wij dachten
tot verschijnt wat hij doorziet

Wat als je even niet zou kijken
je dan misschien vanuit een ooghoek
ziet.

[p. 25]

Bij foto's van Herbert W. Gleason

Hij hield nog net zijn
hand niet voor de lens
(wanneer er mensen in de
buurt waren natuurlijk wel)

De duinen en de zee dat mocht
de vuurtoren nog net maar
dan graag overdag;
vogelsporen al vol water
helmgras, een enkele meeuw
(niet te vermijden waren die
helaas)

Waarom drukte hij in godsnaam af
wat wilde hij vastleggen, ons
laten zien? (Hoe water lang-
zaam vastloopt in het land
brak wordt en verdampt
de houten vissershuisjes
aan de kant van het moeras
of dat in wezen niets er
eigenlijk toe doet en hij net
als de beweging van eb en vloed
soms zomaar wat achterliet
door af te drukken?)

Nog eens en nog eens bekijk ik
zijn foto's maar nergens waait het
dreigt onweer of gevaar en zelfs
de zee telt als een kruidenier
een voor een zijn golven voor hem uit.

[p. 26]

Een schilde Rijen water toen gebeur. de

Hij staat voor het raam
denkt na over fruitschaal
in landschap besluit (door
werking van de spiegelruit?)
tot landschap in fruitschaal
en begint fluitend zijn werk
denkt: het lijkt wel nergens
op maar toch doet het me ergens
aan denken.

Alsof je uitkijkt door een raam
zegt iemand anders later
en niets ziet alleen het vage
vermoeden dat er iets is geweest
(ik heb dat wel vaker) alsof ik
net wakker mij herinner verliefd
maar op wie alleen in de kamer
en dan voor het raam sta en kijk ik
naar buiten wat ik dan zie
is net zo verschrikkelijk wit
ongeveer als dit schilderij.

[p. 27]

Drie portretten van Eleonora

Op Grippsholmen drie portretten
van Eleonora - prinses
mooi was ze niet maar wel rijk
de drie schilders arm en drankzuchtig

De een was een clown, gaf haar een neus
als een boegbeeld en ogen op steeltjes,
de tweede - oppassender - vijlde en poetste
tot wat een goed gelijkend portret werd genoemd
de derde (het lijkt wel een sprookje) in hem
herken ik direkt het kleine, de op dat moment
nog nauwelijks herkenbare toets

Een vrouw als een ander en mogelijk
zelfs dat niet maakt hij mogelijk
met dit schilderij dat ik denk:
waar dacht zij toen aan

Niet dat het veel fraais zal zijn geweest
maar zij begint wel te bewegen onder mijn blik
alsof de wereld haar nodig heeft
nog steeds (de schilder betaalde zij niet).

[p. 28]

Naderend onweer

Heel in de verte nog
rolt iemand van de trap

Dronken verhuizer
die de rommelzolder

Volstapelt met duister
rondkolkend huisraad

Met bijl en snijbrander
nadert hij ons interieur

In de palm van zijn hand
nu vlak boven ons

Valt in een flits
zijn plan te lezen.