tradionele manier met een progressieve inhoud. Brecht gebruikte om progressieve dingen aan de orde te stellen een tradionele vorm ‘anders wordt het te veel van het goede en ontgaat het de mensen’. Inhoud progressief, vorm konservatief, zodat niemand moeite heeft met die vorm.
J.v.d.B. Ploegsma is dus gesteld op een orginele vormgeving, maar Het Verdwenen Plakboek heeft toch geen tradionele vorm?
W.W. Nee dat ligt ook eigenlijk niet in onze lijn. Het is best goed gelukt, maar dat ligt voor een groot gedeelte aan Fiel van der Veen (illustrator).
J.v.d.B. Voor de Seniorenshow hebben jullie nu de persprijs. Is zo'n prijs erg belangrijk?
W.W. Als je een kontroversiëel programma maakt waar nogal veel negatieve en positieve reakties op komen, is het leuk een steun in de rug te krijgen. Dat de internationale pers het als nr.1 bestempelt. Het geeft het gevoel een voet aan de grond te krijgen bij mensen die hier televisie maken.
J.v.d.B. Waar staat het kollektief t.o.v. jeugdliteratuur in Nederland?
W.W. In eerste instantie denkt iedereen meestal aan boeken. Publikaties van het kollektief zijn alleen die schoolboeken. In de kinderboeken zitten we nog niet. Alleen Karel en ik. Karel met zijn ‘Vreselijk verlegen vogelverschrikker’ en ‘Woord voor Woord’ voor het IKON.
Daar heeft hij een huis voor gekocht. ‘Jezus heeft zijn huis betaald’ zegt hij.
J.v.d.B. Steen voor steen door woord voor woord.
W.W. Ja, zoiets.
Maar de anderen moeten ook beginnen met schrijven. Ries kan een spannend kinderboek schrijven, Jan is bezig met een kinderboek. Hans heeft al verhalen in petto. Fetze heeft een verhaal. Iedereen is bezig om te publiceren, de vraag is alleen waar?
J.v.d.B. Denk je dat jullie nog lang als kollektief blijven schrijven?
W.W. Van de Stratemaker af is het heel goed gegaan, maar nu heb ik soms het idee dat er een tijd komt dat ieder zijn individuele zaken moet gaan behartigen. De meesten zijn er aan toe iets van langere adem te doen.. een boek. Ik heb een paar kinderboeken geschreven... je begint rustig in een verloren uurtje te schrijven, maar de laatste maanden kun je niks anders aan je kop hebben. Dan heb je geen tijd meer voor het kollektief.
J.v.d.B. Je hebt vrij snel achter elkaar drie kinderboeken geschreven. Blijf je voorlopig alleen voor kinderen bezig?
W.W. Ik heb het idee dat ik kinderen wat te zeggen heb in mijn boeken en liedjes. Wat liedjes betreft ook volwassenen. Liedjes is een vorm waar ik veel in kwijt kan. Ik schrijf vanuit een stemming van vroeger die ik me goed herinner.
J.v.d.B. Wat vind je van de tendens om aktuele problemen in kinderboeken te verwerken?
W.W. Het zal altijd wel moeten gebeuren. Je moet 't doen vanuit je eigen beleving. Ik wantrouw een hele serie waarin een kind naar het ziekenhuis gaat en de ouders gaan scheiden. Alle problemen beleeft dat ene kind. Dat zijn recepten. Om het als Leitmotiv in een boek te verwerken moet je er verrekt veel van weten, het van binnenuit meegemaakt hebben, en het zelf goed verwerkt hebben.
Lea Dasberg schrijft in Grootbrengen door kleinhouden dat juist kinderen die in de problemen zitten ook wel iets nodig hebben dat volstrekt onproblematisch is.
J.v.d.B. Welke nieuwe plannen heeft het kollektief?
W.W. Ries heeft een idee ontwikkeld voor een t.v.-programma dat met kinderen meegroeit, ze begeleidt vanaf zeg maar de Film van Ome Willem-fase.
J.v.d.B. Een soort Sesame-straat?
W.W. Nou, Sesame-straat is echt belerend, bij ons is dat niet zo belangrijk, hoewel het toch die richting uitgaat. Wat leuk zou zijn, is teksten schrijven waarin verschillende etnische groepen in Nederland aan bod komen. We hebben wel eens wat geprobeerd voor Surinaamse kinderen, maar dat is zo moeilijk; creoolse, hindoestaanse, chinese kinderen, en dan onderling zo verschillend, dat vereist veel voorbereiding...
We hebben wel kontakt gehad met iemand uit de Bijlmer.
We maken nu gewoon boekjes voor iedereen, maar zorgen dan wel dat er een hindoestaans jongetje in voor komt. Een kwestie van goed kijken en informatie inwinnen.
J.v.d.B. 4 neerlandici, een theoloog en een bruggenbouwer, Er komt toch een stuk didaktiek om de hoek kijken?
W.W. Ja, daar zijn we 't wel mee eens. Plan is om in een kunstprogramma voor kinderen te laten zien wat esthetiek is, dat het samenhangt met wat praktisch is, d.m.v. een hoog smal huis in een vlak land. Dat slaat nergens op, het is onpraktisch en bovendien heel lelijk. De relatie tussen kunst en het dagelijks leven aantonen, b.v. muziek, poëzie gerelateerd aan wat er op de markt gebeurt.
Met Ries heb ik het plan om een didaktisch boek over spelling te maken, dat een beetje leuk is. Om kinderen te informeren over dialekten, standstalen, en
Auteursrechtelijk beschermd