Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Stemme: Myn ziele wilt, &c.De Werelt van Augusto was beschreven,
Dat jeder zijn stadt sou schattingh geven:
Dies Ioseph van Nasareth, en voort
Naer Bethlehem, alsoo was gesproten
Vyt Davids stam en adelijcke loten:
Om te voldoen sijn plicht en s’Keysers woordt.
Hy nam met sigh sijn Vrouw de onder trouwde
Maria die bevrucht en baren soude
| |
[pagina 152]
| |
 Want haren endt die quam nu op ter handt,
Sy baerde daer haer eerst geboren Sone
En leyde hem strackx in windels en ten toone,
In eene Krib’ want sy geen plaetse vant.
De herbergh was beset en geen plaets open,
Dies moest sy wel uyt noot ter stal in loopen.
Om heuselijck haer te schuylen uyt den drangh
De herders die haer kud’ by nachten hoeden,
En geenes weghs dit wonder werck vermoeden
Die waren door ‘t gesicht wonder bangh.
Een Engel Godts die quam sigh daer vertoogen
In heerlijckheyt en klaerheyt voor haer oogen,
En sprack tot hun weest hertigh niet bevreest,
Ick segge u aen een overblijde mare,
Die overkomen sal der Volckeren schare,
Dies zijt verheught uyt ziel en in den geest.
Want heden is uw’ saligheyt geboren,
| |
[pagina 153]
| |
uw’ Heylandt langh van Godt uytverkoren:
Die Christus Heer leydt nu in Davids stadt,
Die teecken ist, gy sult hem sien ontwonden,
In een krib, in doecken slecht gebonden,
Wel saligh is hy die dit wonder vat.
Stracks quam een glans, een rey van Hemels boden,
Met lof-gesangh die is der quamen nooden:
En songen eere zy den hoogen Godt,
Vrede op der aerd’ den mensch van uwe dagen,
In alle menschen een goedt wel behagen,
Want gy krijght hier een hooghwaerdigh lot.
Na dat nu ‘t heyr der Engelen was verdwenen,
De herders stracks te Bethlehem verschenen,
Om te sien de blijschap hun geopenbaert,
Daer vonden sy Maria en Ioseph beyde,
En ‘t Kindeken dat in de kribbe leyde,
De waerheyt selfs van ‘t gen’ hun was verklaert
De vreught was groot sy kost niet zijn verholen
Sy breyden ‘t’ uyt waer ‘t mogelijck tot Polen,
Al ‘t geen van hun gehoort was en gesien,
Maer over elck was in de ziel verwondert,
Als een saeck die uyt den Hemel dondert,
Dat Godt die heyl voor jeder liet geschien.
Maria hielt dit alles in gedachten,
Sy loofden Godt uyt ziel en al haer krachten,
Die ‘t overweeght in stille nedrigheyt.
De herders nu in alle vreught ontbonden,
Deden over al des Heeren lof verkonden,
En presen Israels Godt van eeuwigheyt.
|
|