Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
[pagina 127]
| |
Stem: Sal ick noch lanck in heete tranen.Hoe vriendelijck moet het daer wesen,
Daer Broeders saem eendrachtigh zijn,
En daer men scheyt eer komt geresen
Een nieuwen haet boos fenijn:
O boosen mensch, dit is uw’ wensch,
Dat gy den haet voor vrientschap kiest,
En ‘t eeuwigh om s’werelts verliest.
Laet Abraham ons zijn een teecken,
Hoe dat men vrede houden moet,
Eer dat men de liefde komt te breken,
Gelijck dees wijsen Vader doet:
Als hy vernam hoe dat daer quam
Geresen tusschen ‘t volck aen haet,
Verneemt hy waerse in bestaet.
Als Abraham en Sara togen
Vyt Egypten naer ‘t Zuyden heen,
Loth door zijns Ooms liefde bewogen,
Die was in ‘t reysen wel te vreen,
Abraham was rijck,
Lot des gelijck,
Sy weyden ‘t Vee steets by malkaer:
Maer Loths Vee was Abrahams oock, maer
Het schijnt de herders tusschen beyde
Door jalosy raeckten in twist,
Waer over dat Abraham seyde,
En op een verder onheyl gist,
Den haet en dient,
Tusschen geen vrient
Ick ben u Oom, gy zijt mijn Neef,
| |
[pagina 128]
| |
‘t Is reden datter vrientschap bleef
Geen questi moet tusschen ons wesen,
Wy beyde dienen eenen Godt,
Laet ons voor ergenisse vreesen,
Op dat wy niet en worden bespot,
Door onsen twist,
Eer dat men ‘t gist,
Soo sou men Godts dienst schande doen,
In tijdts laet ons naer vrede spoen.
Ach bid laet ons de questi schouwen,
Want wy zijn Mannen Broeders t’saem,
Tusschen mijn herders, en de uwen
Moet vrede wesen naer ‘t betaem,
Het beste Landt, dat men oyt vandt,
Kiest dat ick ben daer in te vreen,
Ick sal naer d’ander weyden heen.
Desen besten tijdt moet men uytkoopen,
Kiest gy de rechte oft slincker handt,
Het gansche Landt staet voor ons open,
Dan sal ick nemen d’ander kant,
Op dat ons Vee,
En herders mee,
In stilheydt weuden naer haer lust,
Soo sal dan haer door vrientschap zijn geblust.
Als Loth verstont zijn Ooms vermaen,
Soo heeft hy zijn uytspraeck gedaen,
Ick kies het clack der Iordaen,
En trock soo naer het Oosten aen,
En Abraham in Canaan,
Die bleef woonen daer te deegh:
Alwaer hy Godts beloften kreegh.
Laet Abraham en Loth ons leeren,
| |
[pagina 129]
| |
Hoe dat men vrede houden moet,
En hoe men nieuwen haet moet keeren,
Eer datse verder inne vroet:
Maer tot verdriet, men klaerlijck siet,
Dat d’een des anderen goet begeert,
Waer door de liefde in haer verkeert.
|
|