Bybelsche historie liedekens

Lof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments

Liedt van den Babylonischen Toren, Gen. 11.

Stem: Poliphemus aen de stranden.

Trotsheyt Godt den Heere speurde
Als gebeurde
Dat elck mensch vergrooten haer:
Naer dat Godt Noach en Sonen
Liet verschoonen,
En dat in de Arcke waer.

Noachs saet raeckt aen ‘t vermeeren,

Een dele keeren,
Naer het Oosten hier en daer,
Aldaer sy een leeghte vanden,
In de landen
Die men noemt Sineas.

Ieder sprack tot zijnen naesten,

Haerder quaesten
Laet ons maken hier een stadt,
Om voor ons een naem te houwen,
En dees bouwen,
Hooghten die de lucht bevat.

Voort soo liet men daer ontbieden,

Timmerlieden
Metselaers die quamen by,
En al wat daer helpen konden,
Wiert bevonden,
Geen ambacht en gincker vry.

Men gingh daer steen ovens stellen

Niet om tellen,
Men bereyde leem en kalck,

[p. 126]

 

d’Ander gingen in de Bossen,

 

Op de Rotsen,

 

Om te halen menigh balck.

 

En dit werck kleyn van waerden,

 

Gingh zijn vaerden,

 

Soo dat men in ‘t korte sagh,

 

Een seer hoogen Toren maken,

 

Om te raken,

 

Tot den Hemel met verdragh.

 

Maer den Heer sagh naer beneden,

 

Watse deden,

 

En hoe liever jeder wrocht:

 

Godt die sey, ick sal haer spraken,

 

Anders maken

 

‘t Gen’ terstont verwarringh brocht.

 

Als men hoorde roepen eenen,

 

Brenght ons flessen,

 

Kreeght hy kalck in de plaets,

 

d’Ander riep hael op naar boven,

 

als de dooven,

 

Stont men daer met groot geraes.

 

Elck gaf verkeert antwoorde,

 

Wat men hoorde,

 

‘t Was een vremt en nieuwe Tael:

 

Geenigh mensch in ‘t Landt men vonde,

 

Die verstonde,

 

‘t seggen van haer altemael.

 

Geenigh Tael kan daer ontbreken,

 

Men hoort spreken,

 

Duyts, Hebreeus, Frans en Latijn,

 

Griecks, Arabisch op de stede,

 

Engels mede

 

Moors ‘t moest al daer zijn,

 

Door verwerringh van de Spraken

 

Moest men staken,

 

Babels eerst en nieuw gebouw

 

d’Een van d’ander hem voort scheyden,

 

En verspreyden,

 

Soo van een met grooten rouw.

 

Laet dit jeder zijn bevolen,

 

Die noch dolen,

 

Steunen op de aertsche eer,

 

Die de werelts eer verkiesen,

 

Haest verliesen,

 

‘t Hoogh gebouw van Godt den Heer.