Bybelsche historie liedekens

(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens– rechtenstatus

Lof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments


Een Lied van Ioseph den Droomer. Op de Stemme: Om een nieuw Iaertjen sy haren Man badt. Al eer men komt ter eeren, siet, Soo moet men vele lijden, Ioseph die leet soo veel verdriet,
[pagina 14]
Eer hy quam tot verblijden, ‘t Benijden van zijn Broeders fel, Was om dat zijnen Vader Israel, Hem meer dan d’ander allegader, Beminde fael. Hy maeckt hem eenen Rock van Bone, Maer zijn Broeders beseven, En konden hem uyt haeren mondt Geen vriendelijck woordt geven, Beneven dit heeft hy vertelt Eenen droom dat zy vonden, Schoven in ‘t velt Haer schoven die voor de zijn stonden, neder gevelt. En noch van elf Sterren, Son en Maen, Die voor hem neder-boogen, Sy hebben uyt zijn woorden saen, Meer haet en nijdt gesogen: Sy togen ‘t vee weyden hier naer, Iacob tot Ioseph seyde, Hoe staet het met haer, Gaet dat besien, en met bescheydt, Brenght my de maer. Sy seyden siet den Droomer komt, Laet ons hem gaen omlijven, Maer den oudtsten Ruben genoemt, Belette sulck verdrijven: Laet blijven het onnoosel Lam, En mochte niet met vreden, Als hy daer quam, Den binnen Back van zijn leden, men haestig nam Geworpen in den kuyl moest hy Met druck den tijdt verslijten: Door Iudas raedt verkochten sy
[pagina 15]
Hem den Ismalijten, Medianijten die uyt Canaan Hem in Egijpten brochten, Aen eenen Man, Pharaos Hof-Meester sy hem verkochten, Daer woonden hy dan. Ruben die hier niet af en wist Sijn kleederen hy scheurde, Als hy den Iongen heeft gemist, In den kuyl daer hy in treurde, Maer wat geschieden daer in ’t belock. Seer listelijck sy dooden siet eenen Bock, Met bloedt sy verweeden ende rooden Haer Broeders Bock. Sy lieten die brengen present Haer Vader, en vermonden, Siet of gy desen Bock bekent, Wy hebben hem gevonden, Verslonden een quaedt Dier, hy sprack, Heeft Ioseph mijnen Sone, In stucken track Sijn kleederen soo men was gewoone Treurd’ in een sack. Maer Godt den vromen troost valliant, Was met Ioseph gestade, Dat hy daer in Egijpten vandt, Voor zijnen Heer genade Liet hem slaen gade zijn huys en goedt, Als een dienaer ydoone, Den Heere gaf spoedt, Ioseph was huys en schoone, van aenschijn soet; Sijns Heeren Wijf met hoogen lust, Werdt seer op hem ontsteken,
[pagina 16]
Sy leydt hem voren ongeveynst Van haer onkuysche trecken, Haer spreken was vroegh ende laet Komt en wilt by my slapen, Maer dese daedt Weygert hy als getrouwe knapen, Mijdende ‘t quaedt. Ten laetsten vond sy hem gereedt Alleene, ende begeerde Sijn by-slapen en greep zijn kleedt, Maer hy liep wegh zijn veerde, Sy als een onweerde riep haer gesin, Met zijn kleedt in haer handen, Sy quamen in, Ioseph te beliegen met schanden, Was haer begin.
[pagina 17]
dus gingh zy voor haer man onrecht de sake oock verkeeren, En sprack uwen hebreeuschen Knecht Heeft my willen onteeren, Hier van zijn kleeren, Liet hy en vloot, Toen ick riep met verstrangen, door sulcken noodt Toen nam haer man Ioseph gevangen, Met toorne groot. Maer Godt was met Ioseph gewis, Soo dat hy kreegh te vriende, den Meester van ‘t gevanckenis, Sijn geschicktheydt aensiende, Hy diende d’ander gevangene, maer s’Coninckx Schencker en Backer, lagen ook daer Sy droomden oock en zijnde wacker, Bedroefden haer. Ioseph die heeft haer uytgeleydt de droomen die zy sagen, Tot den Schencker heeft hy geseydt, En sult vrij sonder klagen, Naer drij dagen in uwen staet den Wijn wederom schencken seer delicaet, Door Pharao, maer wilt my gedencken Als ‘t u wel gaet. Om my te verlossen voor den Coninck, Zijt my geduldigh, die heymelijck gestolen ben, Ende hier legge onschuldigh, Eenvuldigh als elcks droom gespelt
[pagina 18]
Geschiedt dies gevangen, d’Een wert gestelt In zijn Officie, d’ander gehangen, Soo ‘t Schrift vermelt. Maer den Schencker Ioseph vergat: Pharao t’eynde van twee jaren, Die hadde eenen droom, soo dat, Hy om dien te verklaren, Heeft gaen vergaren aen elcken kant, De wijs Egijptenaren, ende niemandt En konde Pharao openbaren Sijns drooms verstandt. Den Schencker sprack voor den Coninck, Sijnder sonden gedachtigh, Eenen Hebreeuschen Iongelinck, In ‘t Hof-meesters huys woonachtigh, Dit heeft waerachtigh wel bediet, My en den Backer mede, Ons droomen siet, Want soo hy ons verklaringe dede, Is ons geschiedt. Ioseph terstont gelaten vrij, Die gaet te kennen geven, Op ‘s Conincks droom, datter naer by Waren goede Iaren seven, Datter om leven spijs en dranck Overvloedigh sal wesen, Maer fel en stranck Sal ‘t dieren tijdt werden naer desen Sevens Iaren lanck. Pharao stelt een wijse Man Egijpten te regieren,
[pagina 19]
Koren te vergaderen dan, Met andere Officieren, Dat door des dieren tijdts torment ‘t Laedt niet en gaet verloren, Tot sulcken ent: Werdt Ioseph over ‘t Landt verkoren. Tot een Regent. Niemant in al Egijpten Lant Sijn handen mochte roeren Sonder Ioseph, die gelijcke sandt Overvloedigh de Boeren, Liet voeren ‘t Koren ter stede in De seven jaren rijcke, En van ‘t begin Des dieren tijdts dese practijcke Bracht groot gewin. Als nu geheel Egijpten broodt Ter noodt by Pharao sochten, Ioseph zijn Koren-huysen groot Ontsloot ende verkochte, Men mochte binnen Egijpten Faem Vinden met groote hoopen, Dies moesten saem, Daer alle Landen komen koopen Om niet te vergaen. ‘t Geruchte hier van overluydt, Quam Iacob oock ter ooren, Hy sont thien van zijn Sonen uyt, Naer Egijpten om Koren, Maer daer by voor sorghde siet Was Benjamin voor allen, Die hy t’huys liet En sprack, hem mochte jedt ontvallen,
[pagina 20]
Tot mijn verdriet. Elck viel voor Ioseph reverent, Op zijn aenschijn beneden, Ioseph heeft zijn Broeders bekent, Daer zy hem niet en deden, ‘t Aenbidden hem memorie gaf Des drooms over hen-lieden, En sprack seer straf, Gy zijt hier om het Landt te verspieden, Gekomen af. Sy seyden neen, o Heer mijn, Wy uwe Knechten woonen, In dat Landt Canaan, en zijn Twaelf Broeders eens mans Sonen, Den genen die jonck is en teer, Is by hem in ons Landen. Maar siet mijn Heer, Daer is noch eenen voor handen Niet en is meer. Ioseph by Pharaos leven dier Heeft hun-lieden gesworen Van u en komt niet een van hier, Oft den jonghsten geboren Door een verkoren uyt uw getal, En sal hem hier gaen halen, Proeven ick sal, Oft uwen reden sonder falen Is waerheydt al. Naer drij dagen gevangenis, Soo zy nu leven wouden, Sy maekten t’huys taecken gewis, Maer eenen soude men houden,
[pagina 21]
En souden den Iongen aldaer Gaen halen ende bringen, Sy onder haer Seyden, wy hebben dese dingen Verdient voorwaer. En hadt aen onsen Broeder, dat Wy hem niet en verhoogden, Die met beanghste ziele badt, Toen sprack Ruben de woorden Die voor den Iongen ick dede vroet, En naemt gy niet ter herten, Nu wert zijn bloedt Van ons geeyscht al met veel smerten, En tegenspoet. Dat Ioseph haer woorden verstondt Niet een van haer wiste, Want hy door een bedienders mondt Tot haer sprack als uyt liste, Maer niet en wisten natuer en aert, Het herte niet van steenen, Wert hem beswaert, Alsoo dat hy hem om te weenen Keert elders waert. Simeon bleef gevangen man, Haer Ezelen men loerdse, Met Koren, zy vertrocken daer van, Maer op den wegh een Broeder Om voeder zijnen sack ontbandt, En vont daer met verschricken, Sijn gelt in, want Ioseph hadde ‘t soo doen beschicken Als man valliant. ‘t Huys komende vont elck zijn gelt
[pagina 22]
In zijnen sack met wonder, En hebben ‘t haer Vader vertelt Al van boven tot onder, En sonder Benjamins by-zijn Sy niet gesint waren, Voor het aenschijn Des Landts-Heer te openbaren, In geen termijn. Daer was den Vader Israel Met veel redenen tegen, Maer om de groots dierte fel Liet hy hem noch bewegen, Sy kregen soo Benjamin soet, En namen de voijagie, Maer Iacob vroet, Sondt dobbel geldt en een schenckagie Van vruchten goet. Den Huys-houder brochtse ter feest Al binnen Iosephs huyse, En van ‘t gevonden geldt bevreest Deden zy goede excuse, Maer de confusie werden sacht, Getroost ten selven keere, Men Simeon bracht, Wisschen haer voeten, en de Heere Hebben verwacht. Sy hebben met seer groot ootmoet Hem haer geschenck gegeven Ioseph naer vriendelijcken groet, Vraeghde is uw’ Vader bleven Noch in het leven wel te pas, En sagh op zijnen Broeder Benjamin ras, Die een Sone van zijn Moeder
[pagina 23]
Rachel oock was. Sijn herte hem alsoo ontstack, Dat hy door jonstigh poogen, Om weenen in zijn Camer track, Maer naer wasschen en droogen Sijn oogen, hy onthielt hem vast, En al zijn Broeders waren, Gestelt te gast, In haeren ouderdom van jaren Seer wel gepast. Een Huys’ houder Iosephs bevel Zijnde geen weder-spreken, Vulde met Graen haer sacken wel, En leyd’ den silveren Beker Wel seker in Benjamins sack, En ‘t gelt sy reysden henen, Maer Ioseph sprack Op haeghtse naer, aldus den genen Niet en viel flack. Gy doet mijn Heere quaedt voor goedt, Was ‘s Huys-meesters gewagen, Gy hebt qualijck gedaen onvroet, Sijn Beker uyt te draegen: Verslagen keerden sy in de stadt, Als den Beker was gevonden, En vielen plat Voor Ioseph, haer verschoonen konden Sy niet in dat. Iudas sprack al te samen wy Zijn nu mijns Heeren knechten: Neen sprack Ioseph, gaet henen vrij, Maer ick houde met rechten,
[pagina 24]
Daer is den rechten den Beker mijn By hem gevonden heden, Alleen sal zijn Mijn knecht, maer gy-lieden met vreden, Meught rijsen fijn. Iuda doet in ‘t lange ontschult, Seggende met beswaren, Vwen knecht onsen Vader sult En met zijn grijse hayren Doen varen in des kuyls duwier, Brachten wy niet den jongen, Wy storve schier, Dus laet hem reysen onbedwongen, En houdt my hier. Langer en kondt Ioseph niet Onthouden in ‘t gemeene, Ginght ‘t Volck al uyt naer zijn gebiet, Voor zijn Broeders alleene, Hief op in weenen zijn stemme doch, Sprack hy tot allegader sonder bedrogh Ick ben Ioseph, is mijn Vader Zevende noch? Dan vreese niet een enckel woort En konden zy vermonden, Voorts sprack hy, ick ben ongestoort Op V-lieden bevonden, Gesonden in ‘t Egijpten dal Heeft my Godt om te bewaren uw’ leven al, Want desen dieren tijdt vijf jaeren Noch dueren sal. Door haer hy zijnen Vader ontboodt In Egijpten te woonen,
[pagina 25]
Iacob die quam met vreughden groot Met al zijn Volck en Sonen, Den genen die hem te gemoet Quam was Ioseph, die langs met tranen vloet Hem om den hals weende seer strange, Vyt liefde soet. Israel sprack met groot verblien, Nu wil ick sterven gieren, Naer dien ick u hebbe gesien Levende vrij van dieren: Maer om generen haer Vee plaisant Heeft Ioseph haer gekosen, Den besten kant In Egijpten geheeten Gosen, Een lustigh Landt. Elck Christen die als Ioseph zijt Benijdt ende versteken, Al doet de wereldt veel verwijt, Ioseph Vrouwen geleken, Haer treken vliet, en acht ‘et niet, Wilt vrij abandoneren, Den mantel siet, Want gy sult eeuwigh triumpheren Naer dit verdriet.

Vorige Volgende

Een Lied van Ioseph den Droomer.

Op de Stemme: Om een nieuw Iaertjen sy haren Man badt.

Over dit hoofdstuk/artikel

lied