Een bundeltje uitgekipte geestelyke gezangen

[p. 224]

De Alleen-alles-weerdige Hoogheit,
Vertalinge, Uit La Consolation de la Theologie,
door Rene des Cerisiers.

Livr. II. I. Poësie.

1.

HOor Volken al van d'een en d'and're Werelt hoor even:
Al die by Water, Vier, en Lugt en Aarde leven!
Loopt haastig toe, en buigt u herten onderdaan
Voor hem die ons zyn Majesteit maakt zo eerbiedelyk

Hy is alleen aanbiddelyk,

Komt dan en bid Hem aan.

2.

Hoe zout gy Hem die hulp'en eerbiet konnen weig'ren?
Die u in aanzien 't hoogst van al zyn werk deet steig'ren
Uit zyn hant krygt gy 't ligt dat u beschynt. Geeft eer
Aan Hem eerbiediglyk. U pligt is 't al te geven;

Die u gaf Ligt en Leven,

Geeft hem u hert maar weer.

3.

Nooit quam'er Iet van Niet dan door zyn magtig spreken:
Wat is, erkent zyn Syn uit die fontein te leken.
ô! Schaduwe van Niet! ô swakken Menschelyn!
Geef U (u schult) aan Hem: kent dat u Groten Starken,

Prins, Koning, en Monarken

Niet dan zyn slaven zyn.

[p. 225]

 

4.

 

Zyn overmagtig' hant beleit de Donder-slage

 

Zyn overmagtig' hant wykt d'Aarde met een wage.

 

Hy stelt wat is of roert, in plaats, in beurt, in lot.

 

Hy is niet dan Goetheit, niet dan Almagtigheit,

 

Hy is die 't Schepzel Magtig leit.

 

In een woort Hy is God.

 

5.

 

Voor wien dog hebt gy (Mens!) die diere dienstbaarheden,

 

Maar passelyk aan Gods oneindig' Heerlykheden?

 

Zy, dien gy dus aanbit zyn onder 't Menslyk lot.

 

ô Dwaas verquisten! leert u ware Meester kennen,

 

End' u aan die gewennen.

 

Maar zyt niet meer zo zot.

 

6.

 

Den schonen Dager, die de lazuire gewelven

 

(Die deze Majesteit ten Throon hout voor zig zelven)

 

Vergult, krygt lopens magt, om dat Hy 't wil gebi'en.

 

Den Hemel zo veel ogen heeft als lugte sterren

 

Die flonkeren van verren

 

Alleen om hem te zien.

 

7.

 

Zy d'Aarde vry en grove, grote, sware, lompe

 

Vergadering van stof, een onbeweegb're klompe,

 

Als dezen Koning wout zy roert zig ras en wel.

 

Hy spreke maar een woort zy zal haar lompe lenden

 

Strax wentelen en wenden,

 

Alleen op zyn bevel.

 

8.

 

De Zee verheft bywyl de trotsheit van zyn golven

 

Zo schrikkelyk, dat Leeuwen, Tygeren, en Wolven

 

Van Mensen, staan verbaast, en trillen van 't gevaar.

 

Maar nau geraken zy den oever, of in 't temme

 

Vernemen zy Gods stemme.

 

Legt my u golven daar.

[p. 226]

 

9.

 

De vogelen in 't wout te zyner ere quelen

 

Een kostelyk Muzyk, en fluiten met haar kelen,

 

Al zyn zy ziele-loos nog weten zy 't gebot.

 

Geen Rede, maar die kennis, hebben zy om even

 

Gehoorzaamheit te geven

 

Haar Koning, en haar God.

 

10.

 

De felle Tigers, en de Beren zyn den anderen

 

Beleeft, en 't wilt gediert (hoe wreet) verstaan elkandren.

 

Haar dulheit (die ons schrikt) heeft haast een eint: en zyn

 

Haar ingewanden, om 't erbarmelyk', bewogen

 

En haren aart gebogen

 

Moet Hy gehoorzaamt zyn.

 

11.

 

De Vissen 't vrugtbaar Volk (dien 't wilde Meir tot woning,

 

En voetzel strekt) hoe ru, erkennen dezen Koning;

 

En doen Hem nedrig hulde, al slaan zy geen geluit.

 

Al zyn zy stom en doof, zy hebben tong en oren

 

Zyn wonderen te horen,

 

En die te roepen uit.

 

12.

 

Wat zyn, om hoog, der heil'ger Geesten lekkernien?

 

Als 't zoet genoegen van haar stage slavernien

 

Aan des haar Schepper? Dan is al haar list gedrenkt,

 

Heeft niet dit trouwe volk tot Zynen dienst hun vlerken

 

Om slegs tot zyne werken

 

Te vliegen als Hy wenkt?

 

13.

 

Loopt toe dan Volken al! doet hulde aan dezen Here:

 

Die door zyn Magt u schiep tot beelden t'zyner Ere.

 

Zyn vreze en liefde doe u Leven en bestaan.

 

Of weigert gy hem 't Regt van u gehoorzaamheden,

[p. 227]

 

Vreest dan de Mogentheden

 

Van die u kan verstaan.