Een bundeltje uitgekipte geestelyke gezangen
(1718)–Anoniem Bundeltjen uitgekipte geestelyke gezangen–
Auteursrechtvrij
[pagina 183]
| |
Van Myn vervallen Kerk,
Komt, zet u aan Myn voeten,
Ik zal u druk verzoeten,
En tonen levens-merk.
2.
Ga naar margenoot+ In zeven duizent zielen,
Die niet voor Baal knielen,
Nog kussen zynen mont:
Myn kragt nog niet geweken,
Geen magt kan 't zegel breken
Van 't Eeuwige Verbont.
3.
Al zyn de Helle-spoken,
Ten afgront uit-gebroken,
Zy spillen haar gewelt,
Op alle die ten Leven,
Van my zyn opgeschreven,
En in Myn Raat getelt.
4.
Zy die haar Christ'nen noemen,
En op de waarheit roemen
Dat uiterlyke Volk,
Die maar de letter kennen;
En haar niet laten mennen,
Door 's Hemels Heil'gen Tolk.
5.
Die zyn wel dode rompen,
Wel vormeloze klompen,
Wel lyven zonder kragt;
Maar Ik zal haast verschynen,
Tot troost van al die quynen,
Betrout, Myn volk, en wagt.
6.
De Sprink-vloet der Genaden,
Daar 't aartryk in zal baden,
Na 's Vaders hoog bevel,
| |
[pagina 184]
| |
En kan, nog zal, niet komen,
Voor dat de hant der vromen,
Ga naar margenoot+ Is weg, ziet Daniel
7.
Ga naar margenoot+ En Mozes, Myn Propheten,
Die hebben dit geweten.
Dan zal Ik Michaël
Een Geest des levens zenden,
Tot aan des aart-booms enden;
Ga naar margenoot+ 't Velt van Ezechiël.
8.
Zal dan van menschen krielen,
En weergebaarde zielen,
Gevoet met Hemels merg:
Ga naar margenoot+ Den Heiden zal den Joden,
Dan juichend', komen noden,
Ga naar margenoot+ Tot Mynen Heil'gen Berg.
9.
Ga naar margenoot+ Al schynen zelfs Myn Schapen,
Met 't dwaze Volk te slapen,
Wagt haast een and'ren staat;
En 't blinken van Myn luister,
Het alderdroevigst duister,
Gaat voor den dagenraat.
N.N.
|
|