Een bundeltje uitgekipte geestelyke gezangen
(1718)–Anoniem Bundeltjen uitgekipte geestelyke gezangen–
Auteursrechtvrij
[pagina 185]
| |
Veel zienders hebben lang begeert
Met dit gezigt te mogen zyn vereert:
Maar dat wiert eerst bewaart voor later tyden.
Nu is 't de dag
Dat met verblyden
Elk dat schouwen mag.
2.
Dit Lam is vol geheimenis,
Die 't eindig brein, hoe schrander, niet kanvatten:
Mits hier d'oneindigheit der schatten
Van d'Algenoegzaamheit verborgen is.
Dit Lam is Godes Zoon, 't is God bevleest.
ô d'Eng'len zelfs zyn lang belust geweest
Te mogen zien in zo veel wonderheden,
Gants zonder peil.
Dat past ons mede;
Want het is ons heil.
3.
Nooit zagmen heerlyker gezigt.
Als Hem, in wien der Godheits volheit woonde,
Die 's Vaders deugden zo vertoonde,
't Afschynzel van 't zelf-standig Glori-ligt:
Die Hem ziet heeft den Vader ook gezien;
Als zynde 's Vaders aangezigt, in wien
Zyn gantsche Naam in 't midden is: al quam Hy
Uitwendig slegt;
Dat dekzel nam Hy
Als des Vaders knegt.
4.
't Is d'allerliefelykste zaak;
Het troostelykst dat immer oog beschouden:
Wiens voor-gezigt en schaduw d'Ouden,
Hoewel van verr', gaf't grootste ziel-vermaak.
't Is 't Zoen-lam, tot schult-offer eens geslagt,
Na 's Vrede-raats besluit: 't welk heeft volbragt
Tot zonden-zoen, 't geen Vaders toorn bevredigt,
| |
[pagina 186]
| |
Wiens Opper-magt
Zo was beledigt
Van het mensch-geslagt.
5.
Dit Lam is 't Lighaam, Waarheit, Beelt,
Der Tempel schaduwen en Offer-dieren
Daar Isr'ël plegtig door moest vieren
Den Gods-dienst, die op dees vervulling speelt
Dat Lam nam weg der offer-lamm'ren jok
En 't bloet-gepleng van schaap en stier en bok.
Zo d'Ouden in de schaduw hen verheugden
Wat is 't dan niet
Een stof tot vreugden
Dat men 't Lichaam ziet?
6.
't Is boven al beminnens-waart.
Verblind' en dwaze wereltlingen mogen
Zig aan begeerlykheit der ogen
Vergapen: 't is vergeefs hier op gestaart.
Schou, geest'lyk mens, dit Lam gestadig aan.
Wie ogen heeft moet d'ogen daar op slaan:
Maar duiven-ogen, als van zyn Vriendinne,
Waar door zyn hert
Uit zuiv're minne
Dan genomen wert.
7.
Zie 't Lam met een bekreten oog;
Wyl Gy 't Ag! met uw zonden hebt door-steken.
Stort langs uw kaken tranen beken:
Waar toe de rouw 't boetvaardig hart bewoog.
Wat heeft dog dit onnozel Lam gedaan,
Zeg, ô myn Ziel! dat dat moest ondergaan
Die bloet-dood? 't zyn uw zonden die het slagten.
ô Grouwel-daat!
Dat die gedagten
Nooit dog van u gaat.
| |
[pagina 187]
| |
8.
Beschouw 't ook met medogentheit.
Uw ingewant moet romm'len, 't hert als breken,
Als gy zyn herte-bloet ziet leken;
Of hy in 't stof, uit ziel-angst, nederleit.
Volg Hem met een ontfermend' oog eens na:
Gethzemane, het Regt-huis, Golgotha
Toont zulk een deerlyk schouwspel dat de luister
Der zon betrekt,
En treurig duister
't Zidd'rent aartryk dekt.
9.
ô Zie dit Lam ook door geloov'
Dat ziels-oog schout Hem aan het Kruis gehangen
Als Israël de kop're slange.
Lyd niet dat iets u dat gezigt ontrov'.
Wie met dat oog 't Lam Gods zier, 't is gewis
Dat het voor hem ten zoen geoffert is.
ô Zalig oog! ô heilzaam zien! 't welk alleen
Die 't oeffenen, doet
God welgevallen
In 's Lams offer-bloet.
10.
Aanschouw mee met een oog van lieft
Hem die ons eerst zo weergaloos beminde,
In wien wy al 't beminn'lyk vinden,
En die voor ons uit liefd zo wiert doorgrieft.
Uit lieft heeft Hy zyn ziel zelf uitgestort.
De grootste weerlieft komt hier veel te kort.
Hoe moest ons oog, hoe moest ons herte branden
In liefde-vlam?
Want zelf vyanden
Zyn bemint van 't Lam.
11.
Zie ook niet een verheugt gez[igt],
En lacchend' oog, uit innig ziels verblyden
| |
[pagina 188]
| |
Dit Gods Lam, 't welk door zyn lyden
Den zonden-last heeft van de ziel geligt.
Verheugt u nu in uwe zaligheit
Die God voor 't oog der volk'ren heeft bereit.
Nu past gejuig aan Zions vreugde-reyen,
En dat men 't Lam
Met zege-meyen
Te gemoete quam.
12.
Dat Lam is Judas Leeuw ook mee,
Die brullen kan tot heil van zyn beminden:
Maar die zyn Haters kan verslinden.
't Zagtmoedig Lam straft die met schrikk'lyk wee.
Dat Lam is 't geen den hel-wolf zynen roof
Ontweldigt heeft, en plet het slangen-hooft.
'k Kan alles tot den afgront nedervellen
Wat zo niet ziet,
Maar zig derft stellen
Tegen 's Lams gebiet.
13.
Heer! geef en open my 't gezigt.
'k Ben geest'lyk hert-en ogen-loos geboren.
'k Heb myn gezigt helaas! verloren.
Vergeefs besttaalt my anders 't zalig ligt:
Vergeefs is 't dat zig 't Lam al openbaart,
Zo gy, ô God! myn ogen niet verklaart.
Laat dog uw Geest 't gezigt zo in my werken,
En meer en meer
In my versterken;
Dat 's myn ziels-begeer.
14.
Maak ook zo werkzaam dat gezigt,
Dat ik verand're van natuur en zeden,
En 't Lam gelyk' zo dat ik mede
Een Lam mag zyn, gants na uw Beelt gerigt.
Dan zult gy weer op my zien van omhoog,
| |
[pagina 189]
| |
Als is 't zo lage, met een gunstig oog:
Ja daar u hert en hant dan me verzellen
Om van het quaat
My vry te stellen,
Door uw raat en daat.
15.
Mag ik, Lam Gods, u hier zo zien
Dan zal ik uw ook namaals eens aanschouwen,
Niet als zy, die vol angst en rouwen
In berg of rots uw gramschap willen vlien:
Maar met die schaar, die hier rekhalzent zag
Naar uwe komst, in die doorlugte dag.
Dan droogt Gy al de tranen van de vromen,
Die Gy dan leit
Aan 's levens stromen
Tot in eeuwigheit.
|
|