|
| |
| |
| |
Niet dan Jezus.
Op de Wyze: Digter die de blinde Werelt.
AUgustinus ging eens ziften,
En door-tasten in den gront,
Zeneca's vermaarde Schriften,
Daar hy veel geleertheit vont:
Schonen Lof van Zede-deugden
Zeden troost in groot verdriet,
Dog ten kond'hem niet vervreugden,
Want hy vond'er Jezus niet.
Dat gaf my een groot vermaken,
En 't beviel myn Ziel zo zoet,
Zoek, of Jezus my ontmoet,
Zonder hem is niets te degen,
Maar verdriet dat blyft verdriet:
Zelfs is zegen zonder zegen;
Want men vint'er Jezus niet.
Is'er krankheit, smert en lyden,
Armoed', honger dorst en pyn,
Oorlog, pest, of diere tyden,
Of een innig Ziel-gequyn:
Jezus kan den troost-kroes schinken
En verzagten al 't verdriet,
Anders moet m'er in verzinken;
Want men vinter Jezus niet.
| |
| |
Heeft men voorspoet, hoge staten,
Grote eer, en magtig goet:
Og! wat kan dat alles baten,
En wat geeft dat aan 't gemoet?
Mist men Jezus ondertusschen,
Dorst-na-meer heeft groot verdriet,
En ten kan geen onlust blusschen;
Want men vinter Jezus niet.
Is'er spel en dertel Lachen,
Wulpsch getier, en vreugt-geschrei,
Hoort, wat van dat kachelachen
Eens die wyze Koning zei:
Gy, ô Lachen! zyt uitzinnig,
Dulheit, en gy baart verdriet.
Og! het steekt zo byster vinnig!
Want men vinter Jezus niet.
Ag! wat is'er in de Werelt!
Vleesch-lust, oog-lust, zoete waan,
Grootsche pragt, vergult, beperelt,
En dat lagt den dwazen aan:
Weg, ô Werelt! laat my rusten,
Al u lust is myn verdriet,
Wat zoud' my de Werelt lusten?
Want men vinter Jezus niet.
Schoonheit, sterkheit, frissche Leden,
En gezontheits grootste schat,
Dat 's wel 't beste hier beneden
Dat oit wereltsch Mensch bezat,
Maar is Jezus niet in 't herte,
Zo en stelpt het geen verdriet,
Maar het laat de Ziel in smerte;
Want men vinter Jezus niet.
| |
| |
Grote wysheit, hoog-geleertheit,
Sneeg beleit in aarts bedryf,
Veeltyts wysheit en verkeertheit,
Og wat heeft dat al om 't lyf?
Want veel wysheit ziet veel onlust,
Herte-knaging, ziel-verdriet,
Og! die wysheit is vol onrust;
Want men vinter Jezus niet.
Is'er eerlyk goet vermaken,
Treft het al de middel-maat,
Dat en kan men niet wel laken;
Want 't is in zig zelfs niet quaat,
Dat kan wel natuer verquikken,
En dat tempert aarsch verdriet,
Maar 't en stelpt geen Ziele-schrikken,
Want men vinter Jezus niet.
Leit m'en een deugzaam Burger-leven,
Matig, eerbaar, heus en zoet:
Hout men al de weeg-schaal even,
Als een eerlik Heiden doet:
En men wil zo 't heil bekomen
Tegen 't euwig Hels verdriet,
Dat zyn zoete tover-dromen;
Maar men vint'er Jezus niet.
Is'er ook Godsdienstig plegen
En men loopt verkeerde wegen
In een yv'rig mis-verstant:
En men meent zo 't heil te treffen,
Tot verlossing van 't verdriet:
Og! dat is een dwaas bezeffen,
Want men vinter Jezus niet.
| |
| |
ô Gy Antichristsche Scharen!
Die zo wyt van Jezus roemt;
't Heil, daar 't niet van daan en komt,
Uit uw' werken, be-vaart, missen,
Aflaat, vageviers-verdriet,
Ging dat naar u dwaas vergissen,
Die Gods Zone smaat aandoet,
(Want gy gaat zyn Godheit schenden
En de lof-prys van zyn bloet)
Gy verloochent onzen Here,
Tot der Vromen herts-verdriet;
Want naar u vervloekte Lere,
Zo men ook tot regte klaarheit,
Van Gods heimenissen komt,
En men treft alzo de waarheit,
Dat men valsche Leer verdoemt;
Is m'in Jezus niet geheiligt,
Door zyns Lydens swaar verdriet:
Ook die weg is niet geveiligt,
Want men vint'er Jezus niet.
Voegtm'er ook den Godsdienst neven,
Komt'er by een deugzaam leven,
Is'er Jezus niet van binnen,
't Kan niet troosten in 't verdriet,
God en kan geen schyn-deugt minnen,
Want hy vint'er Jezus niet.
| |
| |
Meent men ook op God te bouwen,
Heeft men al een steek vertrouwen,
Hel en Duivel tot een trots,
Zonder Jezus komt niet nader,
Of die dier-vlam baart verdriet,
Niemant komt tot God den Vader,
Komt hy'er door Jezus niet.
Og! wat is er 'op der Aarden,
Of in 's Hemels wyt gespan?
Niets is van zulke waarden,
Dat myn ziel vernoegen kan,
God alleen is boven allen,
Die kan stelpen myn verdriet,
Maar ook die zou my ontvallen,
Viel myn Lot op Jezus niet.
Heer, wat zout gy my dog geven?
Geeft my Jezus, of ik sterf,
Zonder Jezus is geen leven.
Maar een euwig Ziel verderf,
Wilt myn Ziel aan Jezus voegen,
Dan bespot ik al 't verdriet,
Jezus is myn Ziels vernoegen,
Buiten Jezus wil ik niet.
Here Jezus komt dog nader,
Maakt myn Ziel eens onbevreest,
Leert my zeggen, Abba, Vader,
Leit en troost my door u Geest,
Naar u brant myn Ziel met lusten,
Daarom voel ik geen verdriet,
'k Wil in mynen Jezus rusten,
|
|
Auteursrechtvrij