| |
| |
| |
Een Antwoort van een Kind Gods
Over de Woorden, Proverb. 23. vers 26. Myn Zone geeft my u Herte.
Stem: Hoe schoon ligt ons de Morgen Ster.
IK hoor een stem uit 's Hemels throon
Die roept, geef my u hert myn zoon,
En wilt niet langer toeven:
Maar laat de werelt henen gaan
En kleeft my uwen Vader aan:
Hoe gantsch heerlyk, hoe begeerlyk
Myne liefd', en wonderkragten.
ô JEZUS! waar komt dit van daan
Dat gy my spreekt zo vriend'lyk aan,
Hoe zou myn ziel niet tragten,
Om u myn God te kleven aan,
En steeds tot uwen dienst te staan,
Wilt gy my maar bekragten,
En ook u myn Vader noemen.
Ik kom hier met myn herte Heer
En leg het voor u voeten neer,
Al is het niet zo 't wezen moet,
| |
| |
Neemt gy 't maar aan, ô Here goet
ô Myn Koning,, in zyn woning
Dat myn ziele, U ô JEZU tog beviele!
Ik breng u Heer een hert zeer kout,
't Is onbeweegt gelyk een hout;
't En kan u heil niet voelen:
U goetheit, Heer, die gy 't aanbiet,
Nog u liefde dringen 't niet,
't Blyft angstig leggen woelen?
Is gedwongen,, en gedrongen,
En van angst by na verdwynen.
Daarom ô JEZU weigert 't niet,
Maar neem het aan, of 't nog zo ziet
Bezoetelt door de zonden,
Als gy het maar opraapt, en weer
Door uwen Geest vernieuwt, ô Heer,
All' zyn smetten,, die 't beletten,
Zyn genezen, En tot uwen dienst steeds wezen.
Wilt gy 't los maken gansch en gaar
Uit 'sviands strikken en gevaar,
Waar in 't legt gebonden:
Want anderzints, myn herte, Heer
Kan niets voortbrengen tot u eer,
Zo perzen 't al zyn zonden,
Breekt 't strik,, dat ik,
Van de smerten, mynes herten
Zynd' ontslagen, Mynen Heer weer mag behagen.
| |
| |
Myn hert ô JEZU is bedeest,
't Heeft in der vreemden dienst geweest,
Zeer deerlyk is mishandelt Heer,
Men trok myn herte gins en weer
In uw' vryheit,, en die blyheit,
Is, wilt laten weer bekomen!
Want zonder u weet het geen raat
Waar 't henen loop, of waar het gaat:
Daarom zal 't weder tot u gaan,
En kleven u gestadig aan,
Het komt u toe myn Koning:
Uit u throne),, ô myn Zone,
U hert. Ziet hier is 't myn Vader.
Scheurt Hemel, scheurt dat nederdaalt
Myn Vader, en myn weg haalt,
Van al 't gewoel der aarden,
Ja scheur ô Hemel, scheur in twee,
Op dat myn hert mag vliegen mee
Tot God, die 't hout in waarden!
Zig vervreugen,, en verheugen
En u naam steeds loven Here.
|
|