|
| |
| |
| |
Ziels oeffening
In zeer diep verval, en vervreemtheit van de Here, by occazie van des Heren Avontmaal.
Op de Wys: Van den 40. Psalm.
DE tyt genaakt nu weer myn dode ziel,
Dat men u roept tot 't heilig Feest,
Daar Jezus bloet met Jezu Geest,
Wert aangeboon voor niet, aan die 't geviel,
Om naar Gods vry ontfermen,
Tot zoen ons voorgestelt,
De hoge Priester van het nieuw Verbont,
Die roept daar met een luide stem,
Een ieder die gelooft in hem,
Om toe te treen met hert, met ziel, en mont:
Om tot de zuiv're stromen,
Daar 't water dorst verwekt,
Door 't drinken, en de vloet,
Het hong'rig volk heeft hier vol op gedist
Van Jezu vlees des levens Broot,
| |
| |
Hier vryt men 't leven van de doot,
Door deze spys, die 't herte regt verfrist:
Hier mag de ziel op teren:
Dit doet haar kragt vermeren,
Hier heeft zy zuiv're wyn,
Zal 't beste voetzel zyn.
Hier is Bethesda daar 't laauwe bloet,
Van Godes lam de badstoof is,
Daar t'zyner tyt de ziel gewis,
Genezen wert, die wagten is gemoet.
De wont is nooit te deerlyk,
Nooit ziekte te geveerlyk,
Voor die slegts tot hem gaan,
Als men nu hoop'loos leit,
Dan is 't voor hem de teit,
Om hant aan 't kwaat te slaan.
Hier vint men 't al, 't geen ooit een ziel ontbrak
Die ledig maar tot Jezus kwam,
En 't alles uit zyn volheit nam,
Hoe diep zy ook in haar elenden stak;
Dat hy hier maar moet buigen
Zoo hy dees' stem maar hoort.
Waak op, waak op, waak op myn lustig hert
Wat legt gy op u droessem neer,
Hoort na de stem van uwen Heer,
Want buiten hem gy nooit geholpen wert,
In hem is ligt een klaarheit,
Het leven en de waarheit,
| |
| |
Der hellen liefden zuiv're bron,
Al 't heilig van hem daalt,
Niet heerlyks of het straalt
Door 't flikkeren van dees zon.
'k Zie grote Heer 't is dwaze zotterny,
Dat ik blyf swerven buiten uw,
't Is zatans list, dit maakt my schuw,
Wanneer gy roept, komt went u maar na my,
'k En kan niet anders zeggen,
En voor u stem maakt doof?
Hier leit de gront van al myn ongeval,
Dit broot my uit die bittere vrugt
Van zond', ag op zond', schiep ik lugt!
't En zy myn ziel hier eind'lyk smoren zal.
't Zyn wederspannigheden,
Die al myn onheil smeden,
Ag oorspronk van myn kwaat,
Dit stelt my buiten raat.
Ik zwerf vast heen en weer geheel verblint
Meest altyt troebel, nimmer stil,
Vol eigen liefde zin en wil,
't Geen my de kragt verteert en geest verslint,
Dees' plage van myn herte,
En rotting in 't gebeent,
| |
| |
Die steets haar werking doet,
Schoon men 't nog voelt nog meent.
Dit jok van eigen ongeregtigheen
Is m'aangebonden door uw hant,
'k Leg als verslagen en vermant,
Den viant heeft m'op d'aart ter neer getreen,
Myn dwaasheen my kastyden,
Myn boosheen my bestryden,
Myn misdaat grypt my aan,
En doet 't gezigt vergaan,
Myn geest en kragt versmelt.
Een nare dootslaap heeft de ziel verkragt,
Hy heeft myn wegen afgewent,
En maakt zyn padt my onbekent,
'k Ben als verwoest door zatans loze magt.
En 'k leg ter neer gezonken,
In zonden als verdronken,
Van wellust en van vlees,
Langmoedig Heer, verdraagzaam zonder ent
Hoe tergt het schepzel u gedult,
Regtveerdig wiert myn ziel vervult
Met wraak, en toorn en gramschap onbekent,
Wie heeft u zin doorgront,
Wat klaagt dan nog de mens,
Als 't hem niet gaat na wens,
| |
| |
Al Israëls kwaat vloeit van hem zelven af,
Hadt maar myn ziel na u gevraagt:
Maar ag 't en heeft haar niet behaagt,
Te zien den raat die my uw waarheit gaf,
Volstriemen en vol wonden,
Om met die klomp van 't stinkent zondig niet,
Wanschapen, bloedig, walgelyk,
En weg geworpen in den slyk
Te gaan, naar hem die al myn dwaasheit ziet:
'k Ben lang genoeg bedrogen,
Door 's duivels loze list:
Wil stellen paal of perk,
't Is waar ik zie dat al wat in my leit,
Verdurven is door Adams val,
Dat ik ramzalig blyven zal,
Zo niet myn ziel van elders wert gevryt.
Ik kan niet als verzwaren
Een schat van helze smert,
Hoe 'k langer hier verblyf,
Hoe 'k meer in 't kwaat verstyf,
Tot 't eens gewroken wert.
Maar 'k heb ook weer een goet gerugt verstaan
Hoe Jezus naar Gods raat besluit,
| |
| |
Komt roepen, 't jaar van vryheit uit,
Voor die zyn stem en roep wil gade slaan,
Zyn woort blyft onderpant,
Met die dees' liefde stem
Geen voor-beding gelt in dit vry verbont,
Genaad' alleen is hier de voet
Waar op men toe treet, Jezu bloet
Een voorspraak stelt alleen den vasten gront,
't Geloof geeft heiligmaking,
En regte zelfs-verzaking,
Ook aan 't weerhorig volk,
't Helpt blinden aan 't gezigt,
Hier krygt den duist'ren ligt,
Die stamelen taal en tolk.
Hier juigt en bloeit het uitgedroogde velt
't Geloof haalt water uit den rots
Van 't stenig hert, en breekt den trots
Van hovaardye, zo wert ter neer gevelt
't Geen Jezus voor geen Koning
Wou kennen, nog de woning,
Van 't hert hem ruimen in,
En 't sterk gewapent hooft:
Wert van zyn kragt berooft,
Een ziel die zig van alles vint ontbloot
En dat in 't vlees niets goets en woont,
Maar dat kwaat-aardig hert vertoont:
Te zyn in zond' en misdaat geestelyk door,
| |
| |
Die moet hier komen wagten
Der wysheit, dit 's de pligt,
Die van my dient verrigt,
En tot 't Geloof behoort.
't Is waar myn ziel die is zo zeer verknogt
Aan 't geen myn dwars gemoet verlokt,
'k Ben als een diamant verstokt,
En onder zond' als vleesselyk verkogt!
'k Wert met geen lust bevangen
Hoe moest het hert verlangen,
Naar Jezu komst met magt,
Te plett'ren door zyn kragt.
Maar niet te min gy proeft alwetend' God
Myn hert, 'k betuig voor u, ik wens
Dat al u vloek op d'ouden mens
Te nederdaal, om dat hy met u spot,
't Is waar myn gantsche leven,
Schynt u te wederstreven,
Maar Heer volvoer u werk,
Kom maakt het my vry bang,
Ik vind' my Heer dat ik u viant ben
Door myn geboort als bloet-verwant,
Van Adam, 'k leg nog steets de hant
Aan 't Heilig regt, dies ik my schuldig ken,
Die Jezum 't hert doorgriefde,
| |
| |
Wert in haar glans bezeft,
Wanneer haar vier'ge schigt,
Uit 's Konings haters treft.
'k Leg my dan Heer voor u genaden-troon
'k Zeg Amen tot die zaal'ge vont,
Waar door gy heil om niet toe zont,
Voor die zig spoeit tot u gekruiste Zoon,
Doet m'uit de doot verryzen,
En 'k zal u goetheit pryzen,
Men looft u niet in 't stof,
Nog in 't nare duistere graf
M'een mont voor uwen lof.
Maak door u bloet en geest myn hert gedwe
Geeft wysheit aan myn dom vernuft,
Dat nu door onverstant verzuft,
Bedaart myn ziel en stilt die woeste ze,
Kom Prins van heil en vreden,
Blust wellusts hete vlam.
Wanneer ook dan myn ziel weer komt te voor
Dat ik nog dorst nog honger speur,
Nog myn verloren staat betreur,
Ik te vergeefs by Jezu zoek gehoor:
Dat snootheit nog elenden,
My noit moet van u wenden,
| |
| |
't Is waar uw werk moet eerst zyn voor gegaan
Voor al d'opregte oeffening,
De wyl 't Geloof is u beding,
In 't heil verbont, maar ag wie zal bestaan,
Dat zaat kan zyn gezaait,
Wie weet wanneer 't gezwint,
Geluit van 's Geestes wint,
Zyn hof mog zyn doorwaait!
Dewyl 't voor my in 't eerst een dwaasheit scheen
Dat zig voor u een dode hont,
Ter neer ley, om u met de mont
Al zonder hert te smeken, zo verdween
De lust tot alle pligten,
'k Dagt 'k zal tog niets verrigten
't Geen uit 't Gelove spruit,
My dog 'k mog zo niet gaan,
Tot Jezus, 't was maar waan,
Maar 'k wou eerst wat voor uit.
De Zyrier Veltheer spot met de Jordaan
En met zyn water, 't geen zo ras
Hem van zyn smert en kwaal genas,
Als Knegten raad hem daar nog in dee gaan:
Zo is 't met ons gelegen,
Gaan doorzien, en de vrugt
| |
| |
't Zou enkel stoutheit zyn,
Dit maak 't gemoet bedugt.
Voor 't laast vergun my Here een open oog,
En zugtent' hert, om Zions leet,
Gelukkig die zig zelfs vergeet,
En voor 't gemeen tot u zyn knien boog.
Gy schynt ons te begeven,
't Ontbreekt aan geest en leven,
Tot hoon van Is'raëls Godt.
Het kost'lyk volk daar Jezus beelt in blonk
Schynt levenloos als uitgeteert,
En van den spring bron afgeweert,
Daar 't geest en kragt uit Jezus volheit dronk.
De Bruit kan 't pat niet vinden,
Wel eer t'ontmoeten plag,
Hy vlugt haar uit 't gezigt,
En met hem liefd' en ligt,
't Wert duister op den dag.
Ag Zions Koning! ag Emanuël!
't Amegtig Volk de droeve schaar
Kirt als een Duif in Doods gevaar,
Gy vliet vast heen en zyt haar veel te snel,
Die geeft ons diepe wonden,
Ontwaakt kloekmoedig Holt,
| |
| |
Omgort u zweert, doet Babel aan zyn val
Geraken, wreek eens al den hoon
Uw's Naams, vergelt haar dubbel loon
Voor 't uitgepleugde bloet, ag wanneer zal
Dat gy bekent zult maken:
Roept Geest en Bruit te zaam.
Helaas wy zyn geen Tekens meer voortaan
Bekleet uw Priesters meer met heil,
En maak uw Schaaps-kooy vry en veil,
Van wolf en zwyn, die nu haar lust verzaan,
Doet Koningen haar Kronen,
Haar Scepters en haar Thronen,
Giet water op het schier verdorde kruit
Uw' Geest die Noord' en Zuiden Wint,
Doorblaas uw Hof en doe gezwint
De Speceryen weder botten uit,
Doet Trouw' en Waarheit bloejen
Laat Liefd' en Eendragt groejen
Ons' Liefste blank en root,
Keer om wert als een Rhee,
Welk 't leven uit de doot.
|
|
Auteursrechtvrij