Een bundeltje uitgekipte geestelyke gezangen
(1718)–Anoniem Bundeltjen uitgekipte geestelyke gezangen–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
We-klagten Van Zions liefhebbers,
| |
[pagina 65]
| |
Aan uwe voeten, Heer,
ô Leven, weg, en waarheid.
3.
Om 't heilzaam onderwys
Dat dwazen wonder wys
Kan maken, en den slegten
Doen komen tot verstand,
Die uwen raat, en hand
Goetgunstig op wil regten.
4.
Gy wekt, en wy helaas
Bevinden ons te dwaas
Van hert om te bezeffen
U doen vol Majesteid,
Vol glans, en heerlykheid,
Voor euwig te verheffen.
5.
Is 't dan ons droevig lod,
t'Ontberen 't zoet genod
Uws heils? is 't vast besloten?
Dat gy (hoe lang zal 't zyn?)
Verbergt u schoon aanschyn,
Als woud' gy ons verstoten.
6.
U duif die quynt Heer, want
U Geest ons onderpand,
Dat leven van ons leven
Wykt weg, en wy ontbloot
Die schynen dor, en doodt,
Als had hy ons begeven.
7.
Gy geeft vast slag op slag,
't Wort duister op den dag,
Gy rukt u lieve kind'ren
Te midden van ons uit,
| |
[pagina 66]
| |
Dus schynt het uw besluit
Ons dag'lyks te vermind'ren:
8.
Wat noot waar 't wisten wy
Uw' Opper-heerschappy,
En wys beleit t'erkennen;
En wyl uw hant dus slaat,
Vermoeit door eigen raat
Ons aan u te gewonnen:
9
Of dan 't verlies zeer drukt,
Als 't vander HAAR gelukt
Bevryt van smert, en zonden
Ten Hemel in te treen,
Daar was min' scha' geleen
Zo wy hem nazien konden:
10.
En door een waar geloof
Voor 's vleesches wysheid doof
Uw Heilig doen bemerken,
En vergenoegt; en stil,
In Godes goede wil
Ons herte gaan versterken.
ZIONS BRUIDEGOM.
I. RUSTE. 11.
Tree toe verblinde schaar,
Al zyn uw klagen naar,
Kom zet u aan myn voeten
In diep' ootmoedigheit,
'k Wil door myn goedigheit,
Uw zielen nog ontmoeten.
| |
[pagina 67]
| |
12.
Ag! opent uwen mont
Myn schaapkens, 'k wil terstont
U met myn goet vervullen:
Zy werden nooit beschaamt,
Maar tot myn dienst bequaamt
Die op my wagten zullen.
13.
'k Sta met myn liefde ree,
Als met een volle Zee
Van allerlei genade,
Voor die als arm, en naakt
Aan mynen drempel waakt,
Met schult en smet beladen.
14.
Myn volk gy zyt te ryk,
En in een dikken slyk
Van eigen werk gezonken:
Gy staat op eigen gront,
Gy draagt u als gezont,
Van eigen wysheid dronken.
15.
Ag! waart gy moed', en mad,
Eens al u woelen zad
Ten regten uitgeledigt!
Hoe quam myn liefd' u voor!
Hoe wierd' gy door en door
Gezuivert, en bevredigt?
16.
Maar wagt, ik baan de weg.
(Die zelfs de gront-slag leg
Van Zions heil en luister)
Om 't volk ontbloot en arm
Te redden door myn arm;
Myn ligt breekt door in 't duister.
| |
[pagina 68]
| |
17.
Als ik de wegen al
Voor u betuinen zal
Met doornen die u steken,
En gy geen kans zult zien
Om 't ongeval t'ontvlien,
Of ergens door te breken.
18.
Dan zult gy niet meer van
U waard' en eerste Man
Stoutmoedig af gaan wyken,
Om in een donk're staat
Naar boelen hulp en raat
Gedurig om te kyken.
II. RUSTE.
19.
't Is waar 'k geef slag op slag,
't Wort duisler op den dag,
En 'k ruk myn lieve kind'ren
Te midden van u uit,
En 't Is myn vast besluit
U daag'lyx te vermind'ren:
20.
Myn Souverein bestel
Beschikt het alles wel;
Myn grondeloze reden
Is regel van myn doen,
't Geen gy niet kunt bevroen
Moet werden aangebeden.
21.
Maar hebt gy uit myn woort
Onkund'ge nooit gehoort
Dat als de hant der vromen
Zal wezen weg gegaan,
En 't schynt geheel gedaan,
Dat dan myn heil zal komen?
| |
[pagina 69]
| |
22.
Als Zion zonder hoop
Zal meinen dat den loop
Van myn getrouwen zegen
Voor haar is opgestopt,
Van ramspoet overkropt
En allezints verlegen.
23.
Als zy zeer dunne wert
Van Kind'ren, en de smert
Voor haar schynt ongeneeslyk,
En dat de vyant woet
Als in haar herten-bloet,
Door list en wraaklust vreeslyk.
24.
Dan zal ik als een Helt
Ontwaken, en 't gewelt
Door Geest en kragt verdryven,
En aan een ted're Wees,
Onmagtig, vol van vrees
Myn hulpe doen beklyven.
25.
Ik zal 't verstrooide volk
(Getrokken uit den kolk,
En afgrond der ellenden)
Verzame[l]en tot een,
En voegen-been by been,
En haar myn Geest toezenden.
26.
Verquik u Christen schaar,
Schep moet, myn woord is waar,
In stilheid en vertrouwen
Zal Zions sterkte zyn:
Gedult verzagt de pyn,
En op myn naam te bouwen.
| |
[pagina 70]
| |
III. RUSTE.
27.
En of te dezer stont
U druk de versche wont,
Het sterven van uw broeder,
En gy hem door de dood
Gerukt ziet uit den schoot
Van Zion uwe moeder.
28.
Kom stel u leerzaam aan,
Laat varen eigen waan,
Ik zal u onderwyzen;
Dit bitter zal u stof
Verschaffen tot myn lof,
Gy zult myn goetheid pryzen.
29.
Als gy te veel verwagt
Van 't schepzel, 't geen u dagt
De man te zullen wezen
Waar door 'k wat groots zal doen,
Zo wagt u voor myn roem,
Ik wil uw quaal genezen;
30.
En nemen 't wel eens weg,
Om al uw overleg,
En hoop om verr' te blazen,
En in u agtingen,
En u verwagtingen
U gantschlyk te verdwazen.
31.
Gy hoopte deze plant
Van myne regterhant
Zoud' als een Ceder groejen,
Maar 't was myn wys beleit
| |
[pagina 71]
| |
Hem in de eeuwigheit
Voor eeuwig te doen bloejen.
32.
Verhef u hert, merk op
In hem ten hogen top
Myn vrye liefde steig'ren,
Die 'k aan geen ziel vervult
Met armoe, smet en schult,
Maar ryken wel zal weig'ren,
33.
Leer hoe hy ondersteunt
Heeft op myn Naam geleunt,
Als alles scheen geweken;
En hoe myn zout verbont
Hem was een vaste gront,
Myn trouwe nooit bezweken.
34.
Hy leefde door geloof,
Voor Zatans leug'nen doof,
Myn woort, myn zuiv're waarheid
Stont vaster als een rots
By hem, de Hel een trots:
Hier had zyn ziele klaarheid.
35.
Ziet ook der zonden quaat,
Vergeven, dog gehaat
Hier vaderlyk gewroken,
Wanneer zyn ziel die plag
Verquikt te zyn daar lag
Als in het graf gedoken.
36.
Zyn nederige deugt
Klaagt gy, heeft ons verheugt,
Hoe was hy tot een zegen,
't Geen nu veel zugten doet?
| |
[pagina 72]
| |
Het bleek dat 't teer gemoet
Tot weldoen was genegen:
37.
Zyn mannelyke hert,
Niet ligt door anxt, of smert
Gebogen bleef stantvastig
In Godes zaak; 's werelts list
Heeft haar in hem vergist,
Haar strelen viel hem lastig?
38.
Lust tot geregtigheid
Was in hem uitgebreid,
Het kon zyn ziel verwonde
Als hy een ieder mensch
Niet wist naar 's herten wensch
Te rigten t'allen stonde.
39.
Gy zegt zyn kloek vernuft
Bestuirde die verzuft
Door kommer raat verzogten,
Men zag hoe veel Gods beelt
In Jezu zaat herteelt
Op zyn gemoet vermogte.
40.
Bescheiden ommegang
Met ieder na zyn rang
Heeft in hem uitgeblonken;
Gods hoogheid was zyn schrik
Gods opper al beschik
Was op zyn hert gezonken.
41.
Hoe was hy wel vervult
Met Heilig ongedult
Wanneer hy in den afgrond
Van zyn gebreken zag?
| |
[pagina 73]
| |
Het was zyn naar geklag
Dat hy van God verr' afstont.
42.
Het werken zonder Geest
Wat is het hem geweest
Tot stof van bitterheden;
Als hy zyn zelven vond
Het baarde hem terstont
Tot droefheid nieuwe reden.
43.
Hoe zag hy menigwerf
Ter neder op 't verderf
In die zig Christ'nen noemen,
En van Gods Geest ontzet,
Op 't buitenst' van de wet,
En op de letter roemen:
44.
Hy zag (zyn ziel tot kruis)
Hoe God was uit zyn huis
Geweken: hoe men tragte
Het jammerlyk gestel
Te dekken, en 't gezwel
Op 't ligt te helen dagte.
45.
Maar zielen ag! bedaar!
En dees' uw klagten spaar,
't Was in een vat van aarde
Dat hy die dierb're schad
Door vrye gunst bezat;
Myn heil gaf hen zyn waarde.
46.
Dat Beeksken van myn goed
Quam uit de volle vloet
Van myn genade stromen,
Wilt gy uw lust verza'en
| |
[pagina 74]
| |
Komt tot den Oceaan,
Nu 't beexk'u wert benomen.
47.
Afgodisch Menschen kint
Hoe zyt gy steets gezint
U van my af te keren,
En tegens myn bevel;
Myn goeden Geest ten quel
Met 't schepzel te hoereren,
IV. RUSTE.
48.
Maar treur'ge Christen schaar
't Is tyt om van der HAAR
Bevryd uit al 't benouwen
Te volgen Hemelwaarts,
Om hem verlost van 't aarts
Aandagtig te beschouwen.
49.
Leer van hem uwen kroon
Te werpen voor myn throon;
En door myn liefd' verslonden
Te galmen overluit
De halelujahs uit,
Help hem myn lof verkonden.
50.
Ag! zielen wistet gy
Hoe vergenoegt dat hy
Zig eeuwiglyk zal baden
In 's levens zuiv're stroom,
En aan des levens boom
Zyn sterke lust verzaden.
51.
Gy schreeuwde naar die dag,
Gy maakte steets gewag
Van 't heil dat Zion nadert,
| |
[pagina 75]
| |
Als 't volk in 's Vaders naam
Bewaart voor eeuwig t'zaam
Zal wezen opgegadert.
52.
Tre toe verblinde schaar,
Als scheen uw klagt zeer naar
Dus kunt g'uw druk verzoeten,
Door myne goedigheid,
Als g'in ootmoedigheid
U neer zet aan myn voeten.
ZIONS LIEFHEBBERS.
53.
Ag! Jezus komt ons voor,
Ag! schenk een open oor,
En doe ons twemaal horen
Uw Goddelyke stem
Ag! geef u woorden klem
Op 't hert, of 't is verloren.
54.
Doe ons dog Zions Heil
Ter herten gaan, dewyl
W' uw Koninglyke gangen.
Niet zien in 't Heiligdom,
Doe ons amegtig om
Den Bruidegom verlangen.
55.
Gelukkig Sionyt
Die nu de droeve tyt
Gebruikt om steets te wagten
Op hem, wiens komst verhaast,
Schoon Hel, en Werelt raast,
En Babel spilt zyn kragten.Ga naar margenoot+
56.
Dog wert het ons gegunt
(Daar 't al dog op gemunt
| |
[pagina 76]
| |
56.
Dog wert het ons gegunt
(Daar 't al dog op gemunt
Is) vry van onze banden,
En boejen 's Hemels kust
Den zaal'ger zielen rust
Gelukkig te belanden.
57.
't Is goet hoe 't u belieft,
Heer Jezu: ag! doorgrieft
Ons hert met liefde schigten;
Trek trek ons naar u toe;
Maak ons de wereld moe;
Doe 't schepzel voor u swigten.
58.
Op dat w' als van der HAAR
(Vry, onbevlekt, en klaar,
Met lange reine kleren
Gewit in Jezu bloed)
Eens zetten onzen voet
In 't schoon Paleis des Heren.
59.
Ag! ag! die daar eens quam,
Daar volgt men steets het Lam,
Daar zoekt men nooit zyn eigen.
Daar 's 't ongeloof te niet,
Geen zonde daar verdriet,
Daar moet verzoeking zwygen.
60.
Kom, kom, kom hastelikGa naar margenoot+
Heer; want elk ogenblik
Doen wy niet als 't bederven:
Ag! Jezu mag het zyn,
Dat deze nagt verdwyn!
Of doet ons met hem sterven.
F.v.B.
|