|
| |
| |
| |
Eenzaam gepeins.
Stem: Van den 16. Psalm.
HEer JEZU Leven, Ligt, ja eenig Al
Is dan uw hert voor my gantsch toegesloten?
Myn Ziel doold om, en doet vast val op val,
Ik leef als van u aangezigt verstoten:
Nogtans zyt gy alleen myn Heil en Vrede,
ô Bron van Troost, en Zee van Zaligheden.
Myn JEZUS kom, Ey kom doorzoekt myn hert,
Terwyl 'k alleen hier zit in 't groene lommer
Van 't digt geboomt, vry, eenzaam, niet verwert
Door eigen zorg, die 't herte bezet met kommer
De zagte koelt' lokt u met 't lieflyk zuizen,
De storm van het schepzels drift doet u verhuizen.
Ontledig tog, ontledig tog 't gemoet
Van al wat my belet eens regt te sterven,
Aen eigen kragt, en wysheit, die my doet
Uw zuiver ligt, bestuur, en sterkte derven,
Op dat ik nu ook niet en kom te krenken
Myn zwakke Ziel, door zonder Geest te denken.
Gy, die 't gekrookte rietje niet verbreekt
Maar ondersteunt, op dat zy niet bezwyken,
Die 't zogend' Lammeken steets draagt en kweekt
En van een Wees doet Uw ontferming blyken
Die 't rokend' valswiek nimmer uit zult blussen
d'Amegtige sterkt gy met liefde kussen.
Kom goede Herder, wiens beproefde zorg
Verdient dat men zig u geheel vertrouwe,
| |
| |
Gy zet uw' Woord, uw Eet, uw Hert tot borg
Neem, neem my JEZUS, 't zal my nooit betrouwe
Myn Zon, myn Schilt, myn Koning, kom verpletten
't Geen over my uw wil 't gebiet beletten.
Het rommelen van 's Vaders ingewant
En hielt niet op zeg over hem t'erbermen,
Die tegens al 't vermanen aangekant,
Ontvlugte 's Vaders Huis, en liefde ermen:
Ontleer myn Ziel tog eens dit droevig dwalen
Ag! JEZU kom, kom, kom, my wederhalen.
Hebt Gy van Eeuwigheit op my gezien,
Op my gezien met 't oog van vrye liefde?
Belet my dan steets van u af te vlien,
Myn JEZUS, die de hartste Rotzen kliefde
Gy die verzagten kunt de stenen herten,
Die uw gedugte Hoogheit derven terten.
Hebt gy nooit Zegel op myn Hert gedrukt?
En zyn daar nooit geen lett'ren in geschreven
Door uwe hant? en 't is my nooit gelukt,
Aan Uw Verbont myn woort en hert te geven?
Al was 't als een blinde, die verduistert,
Verlangt na 't ligt door onmagt als gekluistert.
Ziet neder van uw hoog verheven Throon
ô Milde Gever van Uw goede Gaven:
Myn kragt verteert, 'k ben uwen Naam tot hoon,
Ag! wilt myn dorre Ziele tog eens laven,
Verkwikt myn Geest, en laat my niet versmagten,
In 't ongeloof, maar op u blyven wagten.
Gy zyt enkel goetheit ô Groote God!
Fontein van liefde, afgront van genade,
| |
| |
Voor hen die gy het geeft op uw Gebod,
Zig in uw volheit Heer te komen baden:
Gy overwint 't hertnekkig wederstreven,
En doet het Hert in vreed' en vryheit leven.
Myn algenoezaam, groot en heylig Heer,
Almagtig, Heerlyk, Eeuwig, vol van waarheit
Alwetend', Wys, Regtveerdig, die Uw Eer
En Majesteit in onbesmette klaarheit
Volstandig lieft, uw' Hoogheit komt de Wetten
Als d'Oppermagt aan uw' schepzels zetten.
Hebt Gy behagen om een zondig niet,
Een Maagd' een Worm uyt grond'loos mededogen
U t'onderwerpen? Hebt gy geen verdriet
In 't Zaligen? En werd gy niet bewogen
Door iets in 't schepzel? Ja die zich ontrekken
Door ongeloof, uw' grimmigheit verwekken.
Wel aan dan Liefde zonder eind' en maat
Verhef u glory, hebt gy lust tot wond'ren?
Hier ben ik Heer, volbreng u vryen Raad,
Vertoon uw kragt in voor u af te zond'ren,
Myn gantsche hert, trek, trek my tog na boven
Doe my u kennen, vrezen, lieven, loven.
Gelukkig Volk dat zig JEHOVAH kiest
Tot zyn bezitting, eeuwiglyk verslonden
In d'Oceaan der Liefde, daar verliest
Zig ieder 't hert dat JEZUS komt door wonden
Daar leeft de Ziel, gezuivert, en bevredigt
Door 't bloet des LAMS, en van haar zelfs ontledigt.
Ag! Scheitsmuur, droev'ge Schitsmuur die my scheit
Van JEZUS af, myn God, ag! komt tog nader,
Maakt my eenvoudig, teer al in 't beleit
| |
| |
Des Herten lust, myn bestrooide Ziel vergader
Dat zoo uw Magt en Goetheit eens beklyve
Op dit gemoet, dat ik steets by u blyve.
Ag! schepzel, schepzel door een yd'le waan
Hebt gy myn Ziel al lang genoeg bedrogen,
Gy hebt myn al te schandeiyk verraan:
Weg satan, weg bedrieger, 't is gelogen
Al wat gy inblaast, ag! wie zal my zetten
Op effen baan, en vryen uit u netten.
Ag! eigen ik, ag! eigen zin en lust,
Ag! eigen wysheit, sterkte, werk en leven
Ag! eigen eer en agting, snode rust
In 't eigen, ag! wat hebt gy my gedreven
In myn verderf, ik hoop het zal u rouwe
Door d'overwinning van het zaad der Vrouwe.
Myn gruwelyk, naar, en duister ongeloof
'k Heb lang genoeg gezeten in uw boejen,
Ag! waar ik voor uw helze reden doof,
Hoe zoud myn zyn door kragt van waarheit groejen
Hoe zoud ik JEZU dierbaarheit erkennen,
Hem nemen aan en steets aan hem gewennen.
Ag! JEZU lief, 't is by my buiten raat,
Maar gy hebt dierb're balzem in uw wonden
Doorzoek, en zie het innigst' van myn kwaad,
Ag! kom myn hert en nieren tog doorgronden,
Verbreek, bouw op, verwont, en heel my weder
Gy zyt alleen bekwaam, getrouw, en teder.
Almagtig Koning, grypt my by de hand
En maakt een eind' van al myn dwaze wandel,
Door eigen geest, en dempt aan alle kant
| |
| |
Myn eigen leven, op dat al myn handel,
In waarheit zy, in liefde, in gelove
Ontfonkt door 't hemels vier, verligt van boven.
Verneder my, vernedert my 't gemoet
En leer my als een kindje aan u kleven,
Zagtmoedig, stil, zeer buigzaam, klein en goet
Dat zig aan uw beleit wil overgeven,
Dat zig wil dragen naar zyn kleine kragten,
En d'yd'le eer blymoedig kan veragten.
Op dat ik JEZU hange aan u Borst
En door uw kragt voorspoedig op mag wassen
Gy zyt myn wortel, foey my dat ik dorst
U myn fontein verlaten, doe my passen
Op uw geleid', en 't wenken van uw oogen,
Naar uwen raad en wil alleen gebogen.
Op dat een ziel die 't alles heeft verbeurt
Zoo trouwloos, dwaas, zoo schuldig en onmagtig,
Die 't lieflyk jok onbondig heeft verscheurt,
Nog werd' in u, een sterkte groot en kragtig
Om als een helt ja juygent? 't pad te lopen,
Gy geeft haar nieuwe kragt die op u hopen.
Ag! Heer de schaamt' bedekt myn aangezigt
Ik Monster, ik rampzal'ge, zoud' ik komen
Tot Gods gemeinschap, onbedagtzaam wigt
Zoud' u, u, u Gods liefde overstromen:
En zal ik zien in wien ik heb gesteken,
En wilt gy Heer door liefd' myn hert verbreken.
Verheven Koning doe zoo 't u behaagt:
Wilt gy een armen worm dan overstelpen
Met vrye gunst, daar gy niet in hem zaagt
't Geen u ô Heer bewoeg om hem te helpen!
| |
| |
En hebt gy lust uw schepzel te beschamen,
ô God der liefde! Halelujah! Amen.
|
|
Auteursrechtvrij