Bunker Hill. Jaargang 8 (nrs. 29-32)(2005)– [tijdschrift] Bunker Hill– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 42] [p. 42] Pieter Boskma Poplied van de radio 1 Een radio stond hard op drie. ‘Don't let me down!’ hoorde ik, keek omhoog en zag je naakt in een open venster staan. Die John Lennon toch... Al een generatie dood en nog katalysator van lichamelijke liefde. Ik belde aan en toen je opendeed, zoemde het reeds in mijn bloed: ‘Oo, she done me good.’ [pagina 43] [p. 43] 2 Rokend tussen de lakens hoorde ik hoe na het nieuws een oud zeer uit de boxen spoot: The Year of the Cat, mijn God, mijn God, en dat in het jaar van de tijger... Je draaide nog maar eens een joint in een bladzij die je scheurde uit de Openbaringen, begon te vlammen als Johannes, en ik greep de fles. Waarom had die fucking dode Beatle mij gelokt naar dit adres? Op de radio, veel zachter plots, symbolisch en beklemmend, klonk unplugged het riedeltje van Hotel California - en je grijnsde al bijna elektrisch. [pagina 44] [p. 44] 3 Oasis en Underworld wisselden elkander af terwijl je op de keukentafel op me lag te wachten als een roofdier van de lijst der bijna uitgestorven soorten. Ik dronk en wist al niet meer hoe of wat. Alleen de radio bleef als een vuurwerk overeindnoot in de nachten die vergeten doofden als een lucifer. En door het violette uur sneed al vaker het refrein ‘Listen to the sound, that is not in the music.’ ‘Vast een ouwe hip, Hendrix of Todd Rundgren, zo een die tussen alle regels en conventies door kan zingen zonder te gaan zweven.’ Maar jij sliep al bij de aanvang van zo'n exposé - het was je alles om het even. [pagina 45] [p. 45] 4 Na een keer of acht werd het oorverdovend stil. Niemand kan voorgoed terugkeren uit de dood als uit een slechte film of een song die kreunt en fluistert als een dronken Dylan in de goot. Je smeet je stereo met veel misbaar op straat, doorboorde met je naaldhak de foute imitatie van Lou Reeds Perfect Day - toen sprongen zelfs de stoppen van je bovenburen. En ik ging thuis, de radio op vier, weer met beide handen aan het echte werk. Veel Bach en weinig Wagner, dat was het geheim... Maar wie houdt dat lang uit? Maart! De wereld is nog jong! Het leven een zoete sprong! De volumeknop op vol! Hurricane! Neil Young! Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd