Bunker Hill. Jaargang 8 (nrs. 29-32)

[p. 14]

Mark Boog

Ooit oud, nu achteloos, nu langzamer dan ooit,
nu opgewassen. Door te vertragen
verjongt men. Door langzaam te worden uitgezogen
kan men zich vullen met substanties naar keuze,

ditmaal weloverwogen. Jongen de dieren
in het blikveld: jubelt. Niet zelden
krijgt men zo'n kans. De omstandigheden echter,
het voorbijgaan, het stranden en de luim, verdoezelen.

De dode vogel wordt ruggelings het gehuurde huis uitgedragen.
De dode vogel neemt in geen geheugen een voorname plaats in.
De uitgestelde dood van de vogel morrelt nauwelijks-
maar verstandiger ook - aan complexe werken als de klok.

[p. 15]

Lichaam

 

Vergeef mij het lichaam. Ik zal er niet naar omzien.

 

Ik zal het in de bek kijken. Ik zal het vertrappen

 

waar mogelijk, ik zal het - indien nodig of gemakkelijk-

 

met gif bewerken, stokslagen toedienen, veronachtzamen,

 

 

 

wat dan ook. Wat u wil. Nog verdraagt het de zweepslagen

 

van de wind, het beuken van de zon, het bijten van de ziel,

 

het vreten van de blikken, nog volhardt het. Tegen beter weten,

 

tegen de doortimmerde voorspellingen van de bookmaker,

 

 

 

tegen alles in. Het is bestand. (Spreekt men van gewapende

 

vrede, schiet dan raak.) Op de eerste steen, gelegd door

 

een ooit welhaast notabele, staat naast het overbodige-

 

verborgen - de houdbaarheidsdatum. Die te overschrijden.

[p. 16]

Verdubbel de beloning

 

‘Ik wil alles doen. Niet alleen wil ik alles dóén,

 

ik wil ook alles kúnnen.’ ‘Hemeltjelief!’ ‘Jaja.’

 

 

 

Hij keek naar de boom. Die ontbladerde.

 

Hij keek naar het lachen. Het verging hem.

 

 

 

Waar het fout ging bleef onduidelijk,

 

wat op zijn beurt als een fout te beschouwen was.

 

 

 

Driewerf hoera voor het schijnbaar oneindige!

 

Verdubbel de beloning voor de arme streber,

 

 

 

die zich tegen het weten keerde en tegen

 

de eenzaamheid, door eenzaam voort te ploegen!

[p. 17]

Slacht de taal

 

Slacht de taal, spreid de resten uit over de tafel.

 

Ze te lezen? Onmogelijk. Er was misschien

 

een ziener nodig van toen er nog gezien werd,

 

een mythische, per overlevering opgehemelde,

 

 

 

een dus dode. Ik waad door het bloed van velen,

 

maar de vlekken zijn eenvoudig te verwijderen,

 

beklijven niet. Mij daarom op dezelfde wijze

 

verontschuldigend. Berouw komt voor de

 

 

 

vrijspraak. En het is warm, het stinkt al, spoedig

 

zullen nu de massagraven worden toegedekt.