Ik kom mijn jurk uit, zwarte benen in het zwart. Je houdt mijn knieën vast. Wat is je handpalm goed.
De film begint zijn leven, ik doe je hand - nee, je beweegt niet - naar boven gaan
- Honger van je hand, dorst van je vingers -
Ze komt, een nagel zou spiegel kunnen zijn.
Ik zie je in je hand. (Geen geschiedenis maar ademen). Ze hapt naar lucht die ze vasthoudt, die anders niet meer leeft. Mijn arme huid vecht tegen het bonzende scherm.
Veel meer kleuren dan alleen mijn schrik van de tijd.
Toch straalt je hand op mijn opgeheven dij. Je kijkt koppig naar de kleuren. Zwart geworden.
Ik ben het hart of het geslacht - beweegt zoveel zoek het maar uit - verpletterd door de man snel rechtop. Toen je me gebood om mijn aanbiddende hoofd af te keren.
Ik aanvaard als je me aanraakt.
Een blond meisje gaat de kamer door tot in de armen van de held. Een ander meisje zal het doen.
De belichting door het vlees, jij bent mijn bioscoop
Hij is mooi, met een enig profiel
Dat de herinnering vergemakkelijkt.
[pagina 61]
[p. 61]
Ik wil je zien, ik wil je zien.
Volmaakt sprakeloos
Zozeer gaat het leven voorbij ondanks de krop in de keel.
Onze film wordt in uren geteld.
Je hand op mijn buik zou het kind zijn.
Je naakte arm - ik weet wel dat je ze me op dit moment geeft - zou de zomer zijn, aangezien er geen zal zijn.
En je hals om me te troosten voordat, omdat je opstaat, ons huis.
Maar ja ik dank je.
Al dat licht op mij wanneer je me kust op mijn gezicht.
Auteursrechtelijk beschermd
