de ruimte verwekte foetussen worden ontleed en een debat over de weldaad van alcohol in te achtergestelde milieus om ooit toegang te bieden tot enige vorm van hoop, tenzij plotseling een reportage opduikt over de herbouw van een laadbrug waarmee de pittoreske, vooroorlogse aanblik van de haven zou worden hersteld in het kielzog van rampspoedige weerberichten voor het zuiden des lands, dat in afwachting van het einde der tijden moet doorbakken in een zon zo verwaand als een omhoog gevallen lamp.
Ik zet de computer uit. Ik smeer 'm. Wie weet spoelt er vannacht een vloedgolf over de flat tot aan mijn kamer op de twintigste verdieping, die mij dierbaar is als een uitzaaiing van de uitgezaaide kanker van de serie slaafse broodwinningen die mijn leven verziekt hebben sinds mijn eervolle vertrek uit dat prefab hbo-gebouw waar jongens zo schaars waren dat de avances van de lelijkste exemplaren nog dankbaar werden ingewilligd.
De lift vervoert een hap werknemers die net als ik haast hebben om te ontkomen. Ik ren tot aan de parkeerplaats. Mijn auto is nieuw; ik houd van die plasticgeur, het doet me denken aan etuis en kaften aan het begin van het schooljaar. De kinderen bellen me nu iedere minuut, alsof ze mijn voortgang door de stad van stoplicht tot stoplicht willen volgen.
Wanneer ik thuis kom, lijkt het alsof ze sinds vanochtend dikker zijn geworden. Hun vader heeft hen zojuist tussen twee cliënten door een bezoekje gebracht. Hij neemt ze dit weekend niet, en ook niet de daarop volgende, want hij is net met een jonge vrouw gaan samenwonen die alleen van honden houdt. Maar in augustus gaan ze tien dagen samen weg, mocht zij na afloop van de sinds januari geplande operatie van haar maagbreuk geheel alleen in de Charentestreek gaan herstellen.
‘Hij heeft daar iets voor je neergelegd.’
Een enveloppe met een cheque, genoeg om een pak wc-papier van te kopen en één keer bij een Hypermarché een volle tank te halen. Hij verdient een deurwaarder, een beslag op zijn salaris, maar hij zou zich nog liever laten ontslaan dan te blijven dokken en hij zou mijn doortraptheid als reden aangrijpen om de kinderen alleen nog op de foto's te zien die ik hem regelmatig zou sturen, zodat hij ze nog herkent als hij ze in de loop van hun ontwikkeling eens per toeval in een bus zou tegenkomen.
Het kroost heeft me blijkbaar niets meer te melden. Nu ik thuis ben houden ze zich bezig. Ze eten voedsel van een onbestemde consistentie en kleur bij videospelletjes uit een nieuw winkeltje vlakbij school, gedre-
Auteursrechtelijk beschermd