Bunker Hill. Jaargang 4 (nrs. 12a-15)

[p. 16]

Maria Barnas ∼ Drie ansichtkaarten

Er verandert hier niets

De pijnbomen slepen als honden
een slee het huis door een zee
van ongeruste naalden zo

langzaam als vergeten
Je ziet het haast niet bewegen
Vergeet je mij niet?

[p. 17]

Er is een hoge koepel hier
waar julirozen vallen
als zomersneeuw

ik zie geen handen
want wij moeten een mirakel zien

[p. 18]

Op de heuvel staat een paard van krijt

Ik luister naar herinneringen
die niet meer om mijn vingers passen

Raak ik ze kwijt of verliezen ze mij

Met mijn oor tegen de aarde
hoor ik het naderen

Het gaat niet voorbij