In 2001 mag een Brit het boekenweekgeschenk schrijven, maar het is onduidelijk of het de commandant niet nog steeds meer om de rijksdaalders gaat dan om de gastvrijheid en de tolerantie waar de Nederlanden zichzelf altijd zo om geroemd hebben.
Want de Nederlandse moraal is altijd een dubbele geweest; de kroonprins mag niet trouwen met de dochter van een fout politicus, maar van een deugdelijke evaluatie van het eigen koloniaal verleden en een daarbij behorend pardon komt het nooit. En iedereen bemint wat vreemd is, maar alleen de exotische smaak ervan.
Deze Bunker Hill levert een andere kijk op het schrijven tussen twee culturen. Om er achter te komen wie die schrijvers zijn die zich tussen twee culturen bewegen wordt al te vaak de nadruk op dit exotische gelegd. Wij vroegen aan een aantal schrijvers uiting te geven aan wat de twee culturen bindt, wat de overeenkomsten zijn die te vaak als onbelangrijk worden gezien. De kleine dingen die zorgen dat je langs de grenzen van een cultuurverschil heen precies weet wat de cultuurovereenkomsten zijn. Antonije Zalica toont een ver buitenland dat door oorlog zal worden verdeeld, maar hij toont het op zo'n manier, dat meer dan de televisiebeelden van een schrijnend verval, het vloeiend proza van een schrijver die verhaalt hoe zijn land was, tot in het merg raakt. Astrid Roemer begeleidde een werkgroep van dichters uit vele windstreken, en maakte speciaal voor Bunker Hill een selectie uit hun werk, die zij tevens inleidde. Peter ten Hoopen mengt culturen als kruiden, die alleen door hun samenstelling een gerecht op smaak weten te brengen.
Auteursrechtelijk beschermd