Bunker Hill. Jaargang 3 (nrs. 9-12)

[p. 36]

Erik Lindner ~

Tijdelijke halte

Is dit een stad? Huizen en trams
raken los van elkaar de straat.

Dit is een luifel. Een marmeren zuil.
Een kapsalon die nog ruikt naar jus.

Hier is een zwembad. Een glazen pui.
Een winkelstraat waar het verkeer niet past.

Ze bukt niet als ze door het kikkerbad waadt
en met haar vingers de kruin van het kind aanraakt.

Bij elke beweging aan het fotokopieerapparaat
schiet de schuifdeur van de supermarkt open.

Zo verklaart een passant wat passeren is:
een stad die je verlaat terwijl je er blijft.

[p. 37]

 

Niemand zwijgt langdurig in Bar Ernst.

 

 

 

De vriendin van de uitbater danst

 

in het midden van de zaak, weerkaatst

 

multicolore in de gesp die haar taille

 

oplicht en verengt. Alles draait om haar.

 

 

 

Het zilver boven de bar op de spiegel

 

de projectie door de rook bloemstukken

 

in het raam half geopend het diascherm

 

aan lussen lage gordijnen, omwoners

 

 

 

die schichtig voorbijgaan.

[p. 38]

 

Kijk naar het bloed in die bak met lamslever.

 

De olijfolie in blikken. De ispanak in een krat.

 

 

 

Het televisiescherm dat dobbert in de gracht.

 

 

 

Twee mensen die een gesprek voeren -

 

hun voorhoofden tegen elkaar geleund.

 

 

 

Bij de man aan het schaafijs kleeft

 

tussen snor en baard een vloeitje

 

terwijl hij in de tabak graaft.

 

 

 

Kijk toe hoe het bloed

 

van het vlees spoelt.

[p. 39]

 

Het is niet waar

 

je staat maar

 

stil voor de ruit

 

is de plaats haast af

 

als kwam het beeld door

 

dat je langskwam.

 

 

 

Je moet koud zijn

 

om iets te tonen

 

in taal verklaar je

 

het glas aan de straat

 

de man en zijn papieren

 

temperament.