Bunker Hill. Jaargang 3 (nrs. 9-12)(1999)– [tijdschrift] Bunker Hill– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 17] [p. 17] Wim Brands ~ Hij is een jager die het goede moment kent, weet wanneer het in een winkel druk is want hij leeft van oeverloze verhalen, dus nog mooier als de kassa stuk is en hij zich in de rij langer kan onderdompelen in een binnenzee van geluid en misschien wel even verdwijnt in andermans huid; dagen waarop hij meer dan anders beleeft, blij naar huis gaat, zijn schoenen voor de deur zet, zodat wij denken dat hij bezoek heeft. [pagina 18] [p. 18] Ik zal je zeggen waarom ik niet op de reünie kom. Na een half uur worden we slaperig van verveling. Denk liever aan die ene avond: wij - die elkaar nauwelijks kenden - mochten voor straf niet mee en we hebben in jouw kamer het vieze voedsel gegeten toen opeens onze verbanning naar het ruim omsloeg in een bevrijding. Onze handen namen gretig de leiding zo opgewonden raakten we; zo opgewonden dat we aan het ontbijt de naam van het stadje waren vergeten. Denk daaraan, mocht je mij niet zien en toch gaan. [pagina 19] [p. 19] De Engelse kunstenaar Len Shelley maakt storyboxes, kastjes waarin hij personages plaatst, vaak gemaakt van onder meer schedels en koppen van vogels en vissen die hij zoekt en krijgt. Zijn vriendin: Er vloog een meeuw tegen het hek. Hij brak zijn nek. Mijn moeder zei: we moeten die kunstenaar bellen. Hij kwam langs, stopte de meeuw in een rugzak, en bedankte ons. Ik was meteen verliefd. [pagina 20] [p. 20] Ik loop graag in alle vroegte in de mist op straat. Het bevalt me dat nu alleen wat dichtbij is bestaat. Het bevalt me dat niemand me kan commanderen en dat ik voor aanzwellend applaus uit de hemel m'n broodzak maar hoef te keren. (Vrij naar Charles Reznikoff) Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd