Bunker Hill. Jaargang 2 (nrs. 4-8)

[p. 52]

Koos Terpstra
Davy-Morgan

davy:

 

Een fragiele, kleine jongen. 32 jaar oud. Hij heeft donker haar en heeft zijn zonnebril op zijn voorhoofd. Hij draagt gymschoenen, een witte broek en een t-shirt met wit-blauwe schuine strepen erop. Hij maakt een sympathieke indruk.

morgan:

 

Een grote, stevige, sterke man. 40 jaar oud. Hij heeft donker haar en draagt een zonnebril. Hij heeft een goed zittend wit pak aan. Hij ziet er goed verzorgd en sympathiek uit.

 

 

 

Een terras. Er staan vijf tafeltjes, ieder met vier stoelen. Slechts één tafeltje is bezet. Er zitten twee mannen aan: Morgan en Davy. Ze drinken bier. Op alle andere tafeltjes staan glazen. De mensen die daar hebben gezeten zijn haastig weggegaan. Het is lang stil. Het is de middag van een heel warme dag.

morgan:

 

Hou je kop.

davy:

 

Ik heb op een boot gewerkt. Een veerboot, die 's nachts de Noordzee oversteekt. Mensen die de hele reis aan de bar hangen en zich bezatten. Ik gokte. Ik zette het spel op en wachtte tot er genoeg mensen om me heen waren. Er kwam eens een man naar me toe die me uitlegde met welk systeem ik gegarandeerd zou winnen. Ik heb niet naar hem geluisterd. Ik was er te... Nee, dat was het niet, ik verdiende genoeg. Ik had geen enkele reden iets van hem aan te nemen. Je krijgt er toch spijt van, op den duur. Zo'n incident vergeet je, maar op een dag komt het weer naar boven en je denkt: als ik nu had geweten wat die man mij toen heeft verteld...

morgan:

 

Hou je kop.

[p. 53]

davy:

 

's Nachts voordat ik aan het werk ging, ging ik aan dek en ik keek of ik de sterren kon zien en of ik de boeg door het water kon zien snijden. Twee dingen, elke avond. Het was een gewoonte die ik me had aangewend de eerste week en ik heb nooit de moed gehad ermee op te houden. Nu had ik geen reden daar ooit mee op te houden! Maar je voelt het, je gaat erover nadenken: hoe zou het zijn als ik vanavond niet naar boven ging en niet zou zien wat voor weer het was. Dat zou ongeluk kunnen brengen. Stom. Ik had helemaal geen hekel aan dek te zijn, ik vond het heerlijk buiten. Maar omdat ik er door mezelf, om het geluk af te dwingen, toe werd gedwongen, kon ik er na die eerste week geen plezier meer aan beleven. Ik heb hier nooit met iemand over gepraat en het is...

morgan:

 

Hou je kop, zei ik!

davy:

 

Toen ik van die boot af ging heb ik eigenlijk niets meer in die richting gedaan. Wel ontwierp ik nog systemen. Dat ben ik heel lang blijven doen. Niet echt dat ik aan een bureau zat en ermee bezig was, maar dat je op straat loopt, staat te wachten voor een stoplicht en opeens denkje, terwijl je een verlegen meisje in een vrolijke zomerjurk op de fiets langs ziet komen, dat het niet gek zou zijn die kaart op dát moment uit te spelen. Het kan natuurlijk ook een herinnering zijn. Het hoeft geen nieuw systeem te zijn. Dat het net zulk weer was en dat het meisje je ook aan iemand uit die tijd deed denken. Ik heb er zo veel mensen gezien. Mensen willen praten op een boot. Ze voelen zich eenzaam door al die vreemde eenzame mensen om zich heen. Ik leerde er veel. Er is veel te leren door naar mensen te luisteren. Mensen die op reis zijn en weten dat er naar ze geluisterd wordt. Ze maakten dat ik soms droomde dat ik...

morgan:

 

Kop dicht!

davy:

 

Ik zou kunnen vertellen hoe ze zijn weggelopen en waarom, maar je denkt toch niet dat ik zo gek zou zijn? In mijn verhalen zullen ze niet voorkomen. Ik heb te veel te vertellen. Een incident dat je afdoet in een bijzin omdat het niet belangrijk is in het geheel. Ik had een kat. Omdat ik een permanente hut had kon ik me dat permitteren. Katten waren niet toegelaten aan boord, het was verboden. Vanwege de douane, besmettingsgevaar. Zoiets. Niemand kwam in mijn hut, ik sliep er overdag. Ze is

[p. 54]

 

later verdronken. Het was de eerste keer dat ze buitenkwam. Ik was aan wal met een meisje met wie ik die nacht aan dek kennis had gemaakt. Tanja heb ik haar genoemd. Nadat ze was verdronken. Daarvoor had ze geen naam. Ze kan ook van boord zijn geglipt. Dat heeft ze niet gedaan. Dan leeft ze nog. Ze moet uit de hut zijn gekomen. Ik ben blij dat ik haar toch een naam heb gegeven. Ik kan haar nu herinneren. Hoe lang kan een kat blijven drijven? Ik heb die avond toen ik aan dek was in zee gekeken. Ik keek elke avond naar zee. En ik heb de hele nacht haar naam geroepen, maar ze wist niet dat ze zo heette. Met dat meisje is het niets geworden. Ik ben haar vergeten - herinner ik me -, omdat ik door Tanja's verdwijning in beslag werd genomen. Ik heb haar Tanja genoemd omdat er niemand was die ik kende en die zo heette. Ik wilde haar met niemand verwisselen. Ik ben vergeten hoe het meisje heette. Ik ben niet bij haar geweest. Ze zei dat ze niet wilde dat...

morgan:

 

(Hij slaat zijn glas op de rand van de tafel kapot) Hou je kop dicht!

davy:

 

Overdag, in de zomer, sliep ik ook wel in een sloep. Heb je weleens in een sloep geslapen? Heb je weleens op een hooiwagen gelegen, bovenop als hij helemaal is volgeladen, die dan naar de boerderij rijdt? Je doet je ogen dicht en de zon verwarmt je en heel langzaam beweeg je mee, golvend op die enorme kluit en je hoort niets van de tractor die je vooruitbrengt. Soms voel je de schaduw van takken als je vlak onder een boom doorgaat. Ik kom van het platteland. Platteland? Ik heb eens een kanarie gekocht voor Tanja. Losgelaten. Ik wilde dat ze een echt poezeninstinct zou krijgen. Katten zijn vreemd. Ik heb de kanarie losgelaten voordat ik aan het werk ging. In mijn hut. Ik ging naar dek. Ik snap niet waarom ik haar nooit een naam heb gegeven. Ik ben daar anders heel precies in. Ik had haar, denk ik, geen Tanja genoemd als ik haar toen een naam had moeten geven. Nee, iets anders. Iets van de zomer. Iets van het land. Dan had ik haar kunnen roepen, dan had ze...

morgan:

 

(Hij gooit hun tafeltje met het glas van Davy er nog op, aan de kant) Kop dicht! Kop dicht!

davy:

 

Ik heb altijd veel van de natuur gehouden. Toen ze al weg was, kwam ik nog pratend binnen. Ik zei dan: ‘Zo Tanja, daar ben ik,’ en ik realiseerde me niet dat dat helemaal niet kon. Ze was nog heel jong. Ik weet nog

[p. 55]

 

steeds niet of het een kat of een poes was, zo jong was ze nog. Van de kanarie weet ik dat ook niet. Mijn vader groef sloten en greppels. Dat ging als volgt in zijn tijd: hij spitte van plas naar plas op het land, verbond zo al het water met elkaar en liet het weglopen. Toen waren de sloten kronkelig. Kronkelend gingen ze door het land. Toen kwam de ruilverkaveling. Alle sloten zijn nu recht. Recht gaan ze door het land. Er is meer duidelijkheid gekomen. Mijn vader vertelde dat...

morgan:

 

Hou nou godverdomme je kop dicht!! (Hij gaat staan)

davy:

 

Marieke heette ze. Ze was 23 jaar. Ze had een lichte zomerjurk aan waarop in lichtrood, geel en paars viooltjes stonden en eromheen had ze een rode ceintuur, heel vrolijk zag ze eruit. Ze had blauwe ogen en donkerblond haar en was bij me komen staan toen ik aan dek naar de sterren stond te kijken. Het was veertien minuten over elf. Ze kwam bij mij. Ze was zeeziek. Ze zei dat ze overboord zou willen springen, zo ziek was ze. Ik ben naar mijn hut gegaan en toen ik terugkwam, stond ze er nog net zo. Ik vertelde wat ik deed aan boord en gaf haar iets tegen zeeziekte. Dat had ik gehaald. Uit mijn hut. De eerste keren aan boord had ik dat ook gebruikt. Ik heb heel lang staan praten. Ik vertelde over de poes en zij zei dat ze niet van poezen hield, omdat die van nature gemeen waren, bij instinct. Zij had liever een hond. Ik ben op mijn twaalfde gebeten door een poedel. Ik legde uit dat Tanja, die toen nog geen naam had, niet zo was. Ze vroeg of ze geen naam had en ik kan me herinneren dat dat wat moeilijkheden gaf en dat dat...

morgan:

 

(Hij slaat alle glazen van alle andere tafeltjes stuk) Kop dicht! Je moet je kop houden! Hou nou je bek! Je stomme strot!

davy:

 

Iedereen kan zeeziek worden. De grootste kerels stonden met tranen in hun ogen naast me te kotsen en hadden niets meer te vertellen...

morgan:

 

(Hij gooit de tafels en stoelen om en gaat van het toneel af) Kop dicht! (8x)

davy:

 

Niets was er meer over van hun praatjes.

 

 

 

(Black out)