Bunker Hill. Jaargang 1 (nrs. 0-3)



[pagina 46]
Hans Krüse ~ de beeldhouwer streelt het harde basalt de koele huid waaraan hij zich hecht elke oneffen- heid een houwvast voelt hij zich vrijer dan ooit gebonden aan deze trage tot stilstand gekomen rimpels van de aarde
[pagina 47]
wanneer ik aangeraakt door de adem van de slaap mijn angsten wakker droom besta ik raadselachtig sta ik op wankele voeten op verborgen grond weet ik weer wie mij bewoont
[pagina 48]
jij rib uit mijn lijf achterste van mijn tong grensverlegger adembenemend vergezicht struikelend over mijn eigen benen leef ik met jou mee en voel me oud genoeg om jouw vader te zijn
[pagina 49]
in dit gewichtloze gedicht zweven nevelige beelden angstig in de nacht zwerven verwarde spinragzinnen tastend rond hangen 's morgens nog wat woorden te drogen in de bomen onooglijk vloedmerk van mijn dromen