Bunker Hill. Jaargang 1 (nrs. 0-3)

[p. 48]

Ruben van Gogh ~

Missie

- intussen op het moederschip

Een mededeling komt binnen:

Al waarin beklonken ligt

- de goede avonden,

alle nachten, ook die laatste nacht,

waarin wij niet sliepen, waarin

wij eindelijk thuiskwamen,

het mooie grote thuiskomen,

het vergeten, het nooit meer weten

wat te weten, het alleen maar liggen

op een verder doodstille planeet -

wordt thans ontkoppeld.

Nieuwe mededelingen druppelen binnen:

De procedure is in werking gesteld

De ontkoppeling heeft plaatsgevonden

We hebben het contact verloren

Ik herhaal

We hebben het contact verloren

Dan blijft het even stil:

Vergeef ons alsjeblieft,

we konden niet anders dan we deden,

we mochten niet anders dan we deden,

we noemden het ‘liefde’.

(Stuurloos drijft een lege aarde de moedeloze ruimte in...)

[p. 49]

Een avond in de polder

Neem mij mee, riep ik

Maar geen schip kwam voor mij

Links & rechts werd men opgestraald
Maar geen schip kwam voor mij

De liefde werd bedreven met
Struise dames op ongekende hoogtes
Maar geen schip kwam voor mij

Gefaseerd, gemuteerd & verbouwereerd
Keerde men weer terug op aarde, met een
Duidelijk waarneembare blijere blik in de ogen

Maar geen schip kwam voor mij