De Broederhand. Jaargang 2

Alexander Dumas en de Duitsche studenten.

De fransche poëten schenen zich, over eenigen tyd, aen den Ryn een rendez-vous gegeven te hebben. De heer Soulié kondigde in het Journal des Débats de groote ontdekking aen, dat de duitsche stroom fransch sprak. De heer Al. Dumas heeft ook zeer veel vooringenomenheid gevoeld voor franschsprekende Duitschers, gelyk het zyne drama's bewyzen, waerin hy geheel tooneelen uit Don Carlos en andere stukken van Schiller in het fransch overbrengt, zonder, hoe weinig ook, de bron aen te duiden waer hy aen geput heeft. Dumas is echter beter onderrigt geweest dan zyne voorgangers. Hy heeft ten minste halvelings een gevoelen gehad van het bestaen eener duitsche nationaliteit, en wat den Ryn betreft, spreekt hy zelfs op de volgende wyze: ‘Wy Franschen kunnen moeijelyk begrypen, welke hooge vereering de Duitschen voor den Ryn hebben. Voor hun is hy een soort van beschermgod, die,

[p. 312]

behalve zyne karpels en zalmen in zyne waters nog een groot getal Najaden, Ondinen, goede en booze watergeesten bevat, die de poëtische inbeeldingskracht der inwooners, by dage door den sluijer van zyne blauwe golven herkent, en des nachts ziet aen zyne oevers zitten of rond waren. Voor bun is de Ryn het algemeen zinnebeeld; de Ryn is de magt, de Ryn is de onafhankelykheid, de Ryn is de vryheid.’ - Ja, dit is de Ryn voor de Duitschen, en daerom zal de Ryn ook, zoo lang er in de wereld nog een duitsche volksgeest en een gevoel voor duitsche zeden bestaet, duitsch spreken en duitsch blyven! Maer wat zal men zeggen, als de heer Dumas er dadelyk het volgende beeld van den duitschen student byvoegt? ‘Zonder eenen penning,’ zegt de heer Dumas, ‘maer vrolyk gezind gelyk de vogel in de lucht, voor wiens voedsel de lieve God zorgt, treedt de student op zynen wandertogt door Duitschland, zyne pyp in de hand, zyne tabakstesch aen de zyde en zynen Körner in den zak. De reis doet hy te voet, al was ze nog zooverre, - de zon en de schaduw zyn iedereens eigendom; wat het overige betreft, zoo zullen de philisters daer voor zorgen. Komt er een wagen voorby gereden, er mogen Duitschers of vreemden in zitten, dit is het zelfde, de student neemt zyne pyp uit zynen mond, trekt zyn embryo van eene muts af, nadert de reizigers en vraegt hun vriendelyk, hem op zyne reis behulpzaem te zyn. Zelden zal een Duitscher aen een voorbytrekkenden student zynen bystand weigeren; op eene andere baen van Duitschland wandert immers zyn eigen zoon en ontvangt welligt op dezen oogenblik eenen drinkpenning van den vader des students, die er thans eenen van hem verzoekt!’

Kan er wel een belachelyker quid pro quo dan dit zyn! Waerschynlyk heeft de heer Dumas op het kort eind wegs dat hy aen den Ryn doorgetrokken is, eenige reizende handwerksburschen ontmoet, die - ofschoon zy ook reeds eene uitzondering op den regel geworden zyn - zich toch noch hier en daer op het zoo genaemde ‘fechten’ toeleggen, en deze heeft de impresionnable reiziger voor duitsche studenten aenzien. O poète! konde men hem met de woorden des beroemden Victor Hugo's toeroepen, o poëet! wat moet gy voor een philister zyn, als gy zulke philisters voor studenten aenziet!