Braga: dichterlijke mengelingen. 1844

Een Mijmerij die hout snijdt.

Iets dat ik steeds bewaarheid zie

Is dat het allergrootst genie

Het minst zijne eigen fouten merkt;

En daaglijks word ik nog in dat idee versterkt.

Hoe toch kan 't anders? - Want die schrijft

Leest alles wat er voor zijn harsens drijft

Door 't eindelooze ruim 't zij links of regts;

Terwijl de botte lezer slechts

Kan lezen wat er staat -

En meestentijds niet weet wat Kunststuk hij versmaadt.
Zou 't jammer voor 't Genie zijn? - kunt gij 't vragen?
Maar vast, - de lezer is het meeste te beklagen!
't Genie behelpt enfin zich nog met zelfbehagen, -

En dat is lang nog niet zoo kwaad, -

Om als een piet de wereld rond te drentelen
En met een schop in 't eind haar weg te kentelen -

Daar weet ik ook wat van -

Want lees ik al niet veel; - ik schrijf... al wat ik kan!