Braga: dichterlijke mengelingen. 1844

Wenschen.

Niet immer kan de geest getuigen

Van 't geen het naauwst aan 't harte gaat.

Niet immer kan de stem zich buigen

Naar vaste accoorden, op de maat.

Maar immer kan men diep gevoelen

Wat Liefde tot den naaste zegt,

En immer zij ons eenig doelen

Naar al wat edel is en regt.

O laat ons, waar we ook henen dwalen,

Met ligchaam of met vrijen geest,

Aan God noch aan ons menschzijn falen

En immer leven onbevreesd.

En wat kan alle vrees verdrijven,

Zoo niet regtschapenheid van ziel?

Het eeuwig werken, 't wakend blijven,

Voor 't deel dat ons ten deele viel.

Ja waar ons 't leven henenvoere,

Wat strijd op aarde de onze zij,

Dat nooit der driften slavernij

Ons in onlosbre banden snoere,

Ons in den Heere groot en vrij!

O Vader, Heer en God! sta gij ons menschen bij!