Braga: dichterlijke mengelingen. 1844

Vriendelijke waarschuwing aan eene Roos,
of Commentarius perpetuus op den weemoedige.

In den allerliefsten trant
Rijmt men in ons Vaderland.

(Ingezonden.)

Blikte een half ontloken roos

In den hof hem aan;

‘Lieve lezer, wees vooral

Met de roos begaan.’

Dan bleef hij met sombren blik

Starende er bij staan.

‘Spoedig, als je merken zult,

Is 't er meê gedaan.’

Plukte treurig blad voor blad,

Strooi deze op den grond, -

‘Somtijds als het erger liep,

Stak hij ze in zijn mond.’

En als 't roosje bladerloos,

Geur en kleurloos stond, -

‘Zeg me, lieve lezeres,

Ruikje nog geen lont?’

Beeld van mijn geluk - sprak hij

Met een glimlach dan, -

‘Denk eens wat een narigheid

Voor zoo'n braven man!’

Stengel, tot in eeuwigheid,

Blijft gij 't beeld er van!

‘IJslijk aklig is het - maar

Doet het je niet an

Bidt dan water voor je ziel

Dat je huilen kan!’