Braga: dichterlijke mengelingen. 1844

Rijmt.

Rijmt, poëeten en poëetjes!

Voor het uijigst volk der aard; -

't Is uw leuterzangen waard.

Rijmt van koetjens en van kalfjens

En van knuttrig zielsgenot, -

Alles even laf en zot.

Bakerdeuntjens, wiegeliedjens,

Alles wat maar domlen doet, -

Alles wat maar rijmt is goed!

't Geestig volkjen houdt van dutten, -

Och! beseft uw roeping wel,

Zorgt dat niets hun hersens kwel'.

Zorgt er voor, me goeje vrinden!

Rijmt en lijmt, - dan benje klaar, -

Leêge klanken aan mekaâr.

Honderd duizend moetje er vinden

Waar geen mensch een zin aan hecht...

Zin of geen, het komt teregt.

Hoe gelukkig is een rijmer,

Met zijn Geysbeek in de hand,

In ons lieve vaderland,

Waar men klanken zonder waarde

Die men quasi half bevat,

Voor de hoogste wijsheid schat.

Waar men jaar en dag mag praten

Over krom en over regt, -

Mits men niets ter wereld zegt;

Waar men nooit naar 't fond mag vragen,

Wat men hoort of wat men ziet:

Och! het fond bestaat er niet.

Waarom zou er 't fond ook wezen? -

Komt, verknoeit, verwringt de taal;

Dat geen één idée u maal'!

Rammelt alles door elkander, -

Lustig, rijmers! gaat ons voor,

Anders raken we van 't spoor.

[p. 51]

 

Laat ons eeuwig in den dommel

 

Wawlen over niemendal:

 

Nagedachte roert den gal.

 

Laat ons eeuwig maar zoetsappig

 

Voortgaan op den ouden voet,

 

't Komt van zelf waar 't wezen moet.

 

 

 

Rijmt poëeten en poëetjes!

 

Altoos loddrig, half in slaap:

 

Huwt den ezel aan den aap

 

Tot een zinnebeeldig monster

 

Dat, geloovig aangebeên,

 

De afgoôn reduceert tot één.

 

 

 

Rijmt in 't honderd, laat den nonsens

 

Vloeijen, stroomen overal; -

 

Kroont u zelv' en houdtje mal.

 

Rijmt, poëeten en poëetjes!

 

Voor het uijigst volk der aard -

 

't Is uw leuterzangen waard.