Braga: dichterlijke mengelingen. 1844

Que de choses dans un menuet!

Aanminnige! wier lieflijk aangezicht

't Verkwijnend hart des stervelings verovert,

Wier helder oog, als 't morgenzonnelicht,

Mij immer meer aan uwe blikken toovert;

Wier zachte hand een ongekenden gloed

In mijne borst voor eeuwig vlammen doet;

Wier teedre stem en frissche rozewangen
Mijn ziel vervult met ongekend verlangen:

Gevoelt gij niet, welk onuitbluschbaar vuur

Één blik van u deed in mijn hart ontbranden,

Dat mij verteert; - geen voorbeeld der natuur

Toont u dien gloed. In Etna's ingewanden

Zij 't hecht graniet in vloeib'ren staat gebragt,

En brande lava rond - de stalen kracht

Des tijds zal 't vuur aan dien vulkaan ontrooven;
Doch nooit den gloed der liefde in mij verdooven.

Voelt ge in uw borst diezelfde teedre vlam? -

O, dat één blik mij hiervan overtuige,

Schenk mij de rust, die liefde mij ontnam,

Ach! dat ik 't jawoord van uw lippen zuige;

Dan rijst mijn ster in deze duisternis:

't Wordt werk'lijkheid wat nu mijn droombeeld is...

Aanminnige! 'k kniel stervend voor u neder,
Één woord van u geeft mij aan 't leven weder!