Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

Lied.

Meng niet zelf de droefheid in uw leven,

Die zoo vaak den lijdensbeker bood:

Is niet iedren dag zijn avondster gegeven,

Iedren nacht heur morgenrood?

Nergens is een weide zonder bloesem,

Zonder mos is zelfs geen steenrotsmuur;

En in 't binnenst heiligdom van uwen boezem

Vlamt een onuitbluschbaar vuur.

Mozes sloeg vertrouwend in 't verleden

Uit de rots een bronwel met zijn staf:

O vertrouw, en nergens is een oord beneden,

Dat ook u geen laafnis gaf!

In het voorhoofd met zijn donkre plooien

Schuilt zoo ligt de kiem der droefenis:

Laat de vreugd uw kruin met frissche bloemen tooien,

Tot het voorhoofd helder is.

Wie verheugd met goeden wil het leven

Ongestoord ziet wisslend voorwaart vliên,

Die zal ook gewis, door zegening omgeven,

Eenmaal 't heilig doelwit zien.

Of dat hìèr, door aardsche smart benepen,

Of dààr ginds zal zijn, bevrijd van druk,

Weet slechts Hij, wiens plan, schoon hier ook niet begrepen,

Liefde brengt en waar geluk!