Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

Varia.

Aan Rimax.

Was Laura aan zijn gloeiend hart gezegen,

Wij misten 't lied des Zangers van Vaucluse.

Zoo, Rimax! had misschien uw zang gezwegen,

Hadt gij geen blaauwtje ontfangen van de Muze.

Volbloedigheid.

‘Uw beeld staat in mijn hart geschreven,’

Sprak David tot lange Klimeen.

Doch spoedig werd het uitgewreven:

Er liep te veel bloed over heen.

Heldendood op zijn gemak.

Waartoe, o Vorsten! 't veld tot doodsbed uitgelezen,

Waar eeuwige onrust woelt bij 't stormend staalgeklak?

Neen, als gij sterven wilt, zoo sterft gelijk voor dezen

Graaf Robert-met-den-bult: die stierf op zijn ‘gemak!’

Aan een Tooneeldichter.

Uw Treur- en Blijspel, saam ten schouwtooneel verschenen,

Ontfingen 't loon der Kunst: de Menigt' weent en lacht.

Één ding is jammer: dat haar 't Blijspel juist aan 't weenen,

Het Treurspel aan het lachen bracht!