Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

[p. 33]

Merkwaardig voorbeeld van litterarischen diefstal, door Robert Southey aan M^r. Jacob van Lennep gepleegd.

Daar plondren we als met aadlaarsklaauw
De gouden (?) boomgaardvruchten!

Bilderdijk.

Van alle Nederlandsche Dichters is er zeker geen, die zoo de prooi is geweest der onbeschaamdste letterdieverijën van vreemde Vernuften, als onze Jacob van Lennep.

De schoonste geesten in Gallië, Germanië en vooral over het Kanaal, hebben het zich een eere gemaakt, als om strijd, de beste veêren uit zijn vaerzen te plukken, om er hun eigene meê op te cieren. Zoo zijn Scott, Byron, Hugo als woedende gieren op zijn Nederlandsche Legenden gevallen en hebben er zich schier de helft van toegeëigend, 't geen bladzij' voor bladzij' te bewijzen is. Zoo heeft Heinrich Heine, in zijn Buch der Lieder, pag. 60, reeds vóór 1837 de romance Don Ramiro uit den Ned. Muzenalmanak van 1841 gekrabbediefd; en zoo hebben wij nu weder den Poët laureat Robert Southey betrapt op den roof van de heerlijke klanknabootsende natuurschildering, ‘Hoe stroomt de Dussel door 't hol van Neander?’

Het zonderlingste van deze diefstallen is, dat ze alle bij anticipatie gepleegd zijn, dat is: nog vóór de uitgave, ja, vóór de vervaardiging van 't Hollandsch oorspronkelijk.

Zoo was het dan eerst in den Muzenalmanak voor verleden jaar, dat van Lennep's laatstgenoemd gedicht het licht zag, en reeds in 1831 dat Southey's verengelschte buit (wie weet voor de hoeveelste maal!) herdrukt werd in John Aitken's Cabinet, or the selected beauties of literature (London, Hurst, Chance & C^o. etc. pag. 476).

Hoe zij dit lappen, mag wel de drommel weten. Maar zoo veel is zeker, dat onze nationale Recensenten (die anders lynxen- en Argusoogen bezitten), geen van alle, die strooperijën schijnen opgemerkt te hebben. Intusschen vinden wij het, ter beschaming van alle overtreders van het achtste gebod, en alzoo ter handhaving van recht en waarheid, niet ongeschikt, het stuk van Southey bij deze ter kennisse des Publieks te brengen.

Men zal bemerken, dat hij de Dussel in den waterval van Lodore herschapen heeft. De slimmert!

Cataract of lodore.

Described in rhymes for the nursery, by one of the lake poets.

(Robert Southey, L.L.D.)

How does the water come down at Lodore?

Here it comes sparkling,

And there it lies darkling;

Here smoking and frothing,

Its tumult and wrath in,

It hastens along, conflicting strong;

Now striking and raging,

As if a war waging,

Its caverns and rocks among.

Rising and leaping,

Sinking and creeping,

Swelling and flinging,

Showering and springing,

Eddying and whisking,

Sporting and frisking,

Turning and twisting,

Around and around;

Collecting, disjecting,

With endless rebound;

Smiting and fighting,

A sight to delight in;

Confounding, astounding,

Dizzying and deafening the ear with its sound.

Receding and speeding,

And shocking and rocking,

And darting and parting,

And threading and spreading,

And whizzing and hissing,

And dripping and skipping,

And whitening and brightening,

And quivering and shivering,

And hitting and splitting,

And shining and twining,

And rattling and battling,

And shaking and quaking

And pouring and roaring,

And waving and raving,

And tossing and crossing,

[p. 34]

 

And flowing and growing,

 

And running and stunning,

 

And hurrying and skurrying,

 

And glittering and flittering,

 

And gathering and feathering,

 

And dinning and spinning,

 

And foaming and roaming,

 

And dropping and hopping,

 

And working and jerking,

 

And guggling and struggling,

 

And heaving and cleaving,

 

And thundering and floundering,

 

And falling and brawling and sprawling,

 

And driving and riving and striving,

 

And sprinkling and twinkling and wrinkling,

 

And sounding and bounding and rounding,

 

And bubbling and troubling and strubbling.

 

Dividing and gliding and sliding,

 

And grumbling and rumbling and tumbling,

 

And clattering and battering and shattering,

 

And gleaming and streaming, and steaming and beaming,

 

And rushing and flushing, and brushing and gushing,

 

And flapping and rapping, and clapping and slapping,

 

And curling and whirling, and purling and twirling,

 

Retreating and beating, and meeting and sheeting,

 

Delaying and straying, and playing and spraying,

 

Advancing and prancing, and glancing and dancing,

 

Recoiling turmoiling, and toiling and boiling,

 

And thumping and flumping, and bumping and jumping,

 

And dashing and flashing, and splashing and clashing,

 

And so never ending, but always descending,

 

Sounds and motions for ever and ever are blending,

 

All at once and all o'er, with a mighty oproar,

 

And this way the water comes down at Lodore.