Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

Rozen-plukken.

'k Wou de roosjens, die ontluiken

Op mijn Lieves teedre wang,

Met een kozend kusjen pluiken:
Maar het kopjen ging 't ontduiken,

En dat hartjen wou geen dwang.

't Lagchend mondjen wou 't ontwijken;

Wijl zij weerde met haar hand

En halsstarrig rechts bleef kijken,
Ging ik met de roosjens strijken,

Buigende over d' andren kant.

Liefdelisplend, liefdegloeiend,

Zonk ik op haar wangen neêr,

En door dubble schoonheid boeiend,
Frisch ontluikend, schooner bloeiend,

Keerden ras de roosjens weêr.

Lieve, laat ons dartlen, kozen,

Minnen, kussen, tot aan 't graf:

Bij het zieldoortintlend blozen
Pluk ik daaglijks duizend rozen

En drukze op uw mondjen af.