Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

Eerste Liefde.

Die zachte en toch zoo wilde drift, die vreugd

En kwelling, tot één zaalgen droom geweven;
Die vuurvlam die verteert en toch doet leven,

Zij gloeit maar ééns, want ééns maar bloeit de Jeugd!

Een reine ziel kan op 't altaar der Deugd

Haar offren en den Plicht dan alles geven

Wat van haar afhangt ... mààr - dat zoet gevoel

Van wel en wee, die moed, die jonge krachten
Tot àlles, die verrukkingen, dat smachten,
Die snelle vlucht der heerlijkste gedachten,

Der zuiverste gevoelens naar één doel,

Die hoop en vrees bij d' opslag van twee oogen,

Dat lijden om een blik, dat zielsgeluk

Om één zoet woord, één zachten handendruk,....

Ge ontwaart ze nimmer meer: zij zijn vervlogen

Met de eerste liefde! - 't Hart ontsluit niet weêr:

Geknotte lely, op heur steel gebogen,

Leeft nog de plant, maar - draagt geen bloemen meer!