De Brakke Hond. Jaargang 12

[p. 130]

Theo van der Wacht

Ibi semper omne vitae spatium famula fuit Catullus, Carmina LXIII, vs 90

Waarom hij uit zee of welk element ook
uw wereld binnendroop - vermoedens

hier onuitgesproken, er niet toe doende.
Er kwam een einde aan zijn dooltocht

hij, die klom van dienaar, danser
tot thans uw voorzanger - zelf zich

gekortwiekt biedt hij u schroomvol zijn gave
een opstap genomen, naar licht happend

aan het gedichte raam: aan de einder
schoolplein, plicht, jool - een jongensdroom?

Zijn lied gebiedt hem naar u toe, U
gelijk een moeder, hem niet te vermijden.