|
| |
| |
| |
Overgebriefd
Mark van Tongele en Stefaan Decostere zijn twee auteurs die opereren in de marge van het klassieke kunstbedrijf. BRT-regisseur Decostere heeft internationaal reeds heel wat renommée gekregen met zijn videocyclus Travelogue. Zijn videokunst probeert een multimediaal totaalkunstwerk te creëren waarin horen en zien vergaan in een nieuw zintuiglijk verstaan. Van Tongele experimenteert met digitale poëzie die het binaire ritme van het grootstedelijke computerleven verzoent met de traditionele metaforiek van kleinsteeds poëzie. Scenarist Van Tongele en videokunstenaar Decostere hebben elkaar gevonden bij het realiseren van de laatste afleveringen van boven vernoemde Travelogue-cyclus. Via een synergie van woord (Van Tongele) en beeld en muziek (Decostere) wordt er geschaafd aan een eigentijdse multimediale synthese.
De hierna afgedrukte correspondentie belijdt als het ware hun multimediale benadering in woord en daad. Bij wijze van minipoëtica schreef Van Tongele nog een speelse proloog: Vulkanen doodden dinosaurussen die de brieven van Decostere en Van Tongele voorafgaan.
| |
| |
| |
Vulkanen doodden dinosaurussen
Dit is geen requiem, maar een oprecht bedoelde digitale steun voor het bedreigde schrijversras
De literatuur vandaag. De toekomst van het boek?
Het is een cliché van jewelste als ik beweer dat de digitalisering van de werkelijkheid volop aan de gang is, haast iedereen de resulaten van de techniek als vanzelfsprekend gebruikt.
In een eerste stap om haar historische documenten overal ter wereld beschikbaar te maken, publiceert de Britisch Library het elfde-eeuwse manuscript van het gedicht Beowulf in elektronische versie. Dat meldt het tijdschrift Nature. Het originele manuscript ligt bedolven onder een stapel papier, die Beowulf moet beschermen tegen verder onheil. De Britisch Library gebruikte glasvezeloptiek om het manuscript door te lichten en te fotograferen. Selecties uit de opnamen van Beowulf zijn in te kijken via Internet. Straks ook op cd-rom.
Sony brengt de ‘Electronic Book Player’ op de Amerikaanse markt. Het apparaatje met de grootte van een draagbare cd-speler laat toe gegevens op te roepen van een speciaal cd-romschijfje. Eén schijfje kan 200.000 pagina's tekst bevatten en weldra zal het ingebouwde schermpje ook in staan zijn beelden te verwerken.
Alleen een literator weet beter. Zelfs al wordt onder zijn alziend oog de Information Superhighway (de benaming voor de nieuwe mediarevolutie, waarbij zowat iedereen via computer- en kabelnetwerken met elkaar zal kunnen kommuniceren) aangelegd.
Ach, denkt onze literator. En Hij, wijsneuzig tegen de digitale wind in, blijft vasthouden aan het ‘overgeleverde’
| |
| |
schrijversbeeld. In het diepst van zijn hart voelt hij zich op zijn beurt in hoogst eigen persoon geroepen ‘de mens in goede en kwade dagen’ te conserveren. Hij ziet zo graag ‘zijn’ boekje op zijn salontafel prijken. De mensheid kan er naar komen kijken. Hij, hij heeft daar het kopje voor hoor. Hemeltjelief!
Schrijven in de trance van milieuvriendelijk papier blijft natuurlijk te allen tijde lovenswaardig. Iedere generatie heeft zijn ‘eigen druksels’ nodig. Boeken mogen niet verdwijnen. Maar het kan verkeren. Neem nu het geval van de dinosaurussen.
Geleerden in Leningrad, die de resten van dinosaurussen onderzoeken in de Gobi-woestijn, kwamen volgens het agentschap Tass tot het besluit dat vulkanen verantwoordelijk zijn geweest voor het uitsterven van de dinosaurussen. Ik mag er niet aan denken dat uitbarstingen van de tijd al die reusachtige boeken zouden begraven!
Kom nou, denkt onze literator, wie schrijft die blijft. Vermoeid van het denken gaat hij slapen. Hij blijft maar geeuwen: het is niet mooi meer; een chronisch pijnlijk geval van erfelijke melancholie waarmee weinig kan aangevangen worden, denkt zijn digitale wekker.
Nochtans, in een industriële samenleving doet de techniek een beroep op creatieve prestaties. Maar bij de kunst komt de schepping nog zelden op bezoek. Tja, wie verder kijkt dan zijn neus lang is moet toegeven dat vandaag de digitale dag de creativiteit zich grotendeels buiten de kunst afspeelt. Zolang er leven is, is er hoop.
‘Mogelijk kan de cybernetica de weg vrijmaken voor “het spel der spelen”, “das Glasperlenspiel”, een spel dat grote aandacht, waakzaamheid en concentratie vereist, zowaar filosofische deugden,’ alzo sprak Albert Einstein.
De botten van onze schrijvers kraken onder de druk van
| |
| |
de toekomst die met haar kinderen computerspelletjes speelt. Welke plaats kan literatuur dan hebben in zo'n digitale wereld? Hoe interesseer je nog een publiek? Met ouwe praatjes bij ouwe plaatjes? Of ‘hedendaagser vermomd’, met nieuwe praatjes bij nieuwe plaatjes? Verleiding toch! Helaas, helaas, het blijft bij de kwestie, dus naast de kwestie, in plaats van in de kwestie.
Misschien moeten schrijvers eens proberen hun literaire, ‘commentaargezinde’ principes af te zetten (vroeger waren ze bijna allemaal onderwijzer, nu germanist, maar goed, daar kunnen ze natuurlijk zelf iets aan doen) en gewoon gebruik maken van als contra-literair afgeschilderde media, televisie, video, cd-rom en andere benijdenswaardige zoetigheid. Wie weet krijgt het woord in een andere context geplaatst weer adem.
Mogelijk kan ‘het schrijversengagement’ ‘elders’ grond vinden om te overleven in een onvermijdelijk steeds sneller van gedaante verwisselende omgeving. Kortom, het is hoog tijd dat het verstand van de literator bezoedeld wordt met digitale ontwikkelingen, en onzuiver van hart willens nillens op zoek gaat naar andere taaldragers dan het boek. En verwonderd middenin de realiteit tegelijk ook andere taalstellingen, gedurig getoetst aan het alsmaar meer elektronisch wordend tijdsklimaat, inneemt. Een openblijvende houding. Uit zelfbehoud. Omdat de glorie van boekenschrijvers teloor gaat, moet de literatuur toch niet doodgaan zeker! Literatuur?
Waarom eens niet proberen met een alert vibrerend taalgedrag, intens interagerend met overal opduikende nieuwe media? Een multi-mediale samenwerking kan een opwekkende onderneming zijn. Ten minste boeiend. Het levert naast spelplezier wel onzekerheid op voor de tekstmaker, want de ‘literaire’ steun vervalt. Bovendien zal geen indivi- | |
| |
duele eer hem omkransen. Hij wordt een deel, het taalbrokje, in het resultaat. Hij is slechts een neuron in het netwerk, waarvan het bewustzijn hem ontsnapt. Maar liever een levendige schakel in de maatschappij, dan een een dood voorwerp, een museumstuk! Museumstukken zijn er al genoeg.
Hoedanook, in een recent interview stelde videomaker Stefaan Decostere: ‘Nu we allemaal media geworden zijn, nu we met z'n allen in hyper- en metarealiteit leven, zijn we allen in meer of mindere mate schatplichtig geworden, en kritisch tegelijk. Er is geen afstand meer. Hanteer je toch kritiek op een afstand, dan ben je, denk ik, een beetje hypocriet, en dan doe je alsof je voor een moment buiten alle krachten staat van het realiteitsaspect dat je bekritiseert, terwijl je er eigenlijk ongelooflijk zelf het product van bent. Nochtans blijft kritiek mogelijk. Maar dan een kritiek die voortdurend wisselt van vorm en houding. Een kritiek die de dingen van binnenuit ondersteboven draait.’
Lang leve de kunst zonder kunst!
| |
| |
| |
Aan Mark van Tongele
multiply the idea ad infinitum. 18 maart 93, tokyo. het vertikale pretpark van dr jeekahn. jikan no kanata ni. existence beyond time. jikan wo tabi suru. jikan thus was able to shift between different time dimensions. en het hoofdstuk begint. ‘the world will end on 26 september 1907. everybody knows it, why learn for the future, with so brief a future?’. een romannetje op de boekenkast van alfred birnbaum op zijn flat te tokyo: einstein's dreams, a novel by alan light-man. en birnbaum op de flip side van het amsterdamse mediamatic over japan, ‘old media as a real estate’. en na die lectuur en snelle flipping through heb ik de kraken op de muur van zijn kleine flatje gefilmd. geweldige, mooie barsten. het einde in werking. de grote moeder. de grote langverwachte aardbeving, krakend dichterbij. poëtische sporen die me tot rust brachten.
‘ik zou een novelle willen schrijven waarin de hoofdpersoon een bril bezat waarvan het ene glas net zoveel zou verkleinen als een hydrozuurstofmicroscoop, terwijl het andere op dezelfde schaal zou vergroten. mijn hoofdpersoon zou dus alles zeer betrekkelijk zien’. kierkegaard, met de pen op het papier gespreid op 10 december 1838. de dagboeken had ik immer bij de hand tijdens de japan reis, een doeltreffend middel tegen europees gezeur, zeurder dan k. kan niet. gelukkig niet. waarom voel ik me dan telkens naar datzelfde klagen gedreven? I will never, I will never, ever, ever, ever, ever, ever drink unfiltered water again. I don't care whether I work here or anywhere else, I will never drink unfiltered water again. It will not happen. It will not happen, because I have seen the light so to speak. We're back in a second. We have a promo coming up. ‘events are
| |
| |
triggered by other events’. en als bij toeval opnieuw einsteins dromen. we zijn de 19de maart. 't is kwart over zes. 't begint donker te worden. ik wacht op david die me naar een volgend cosmetisch tokyo plekje zal leiden. ‘in a world without future, each loneliness is final. in a world without future, each laugh is the last laugh. in a world without future beyond the present lies nothing and people cling to the present as if hanging from a cliff. in a world where time cannot be measured, there are no clocks, no calendars, no different appointments’. en ik las even verkeerd ‘there are no different opinions’. re-kierkegaard en een diepe snuif calvino.
OK. dit is zondag. de 21ste. 's morgens. espresso gezet. speels omgegaan met een miniatuur keukentje. opgelucht. de dag van gisteren overleefd. een soort crisis. paniekerig heen en weer geloop met david voorop, doorheen de gigantische shibuya metrogangen. ik kon geen enkel opschrift lezen. ik kon beter mijn ogen op de kuiten van david fixeren, en zomaar die spierballen achternahollend, nadenken temidden van dit ondergronds teveel. moeten we de trein nemen? of een auto huren? of alles opgeven? een taxi misschien? als een ultieme poging om van die rot zaterdag toch nog een vruchtbare dag te maken. david had zijn huiswerk niet gedaan. dacht ik zuur, en na weeral, nogal zuur gesteld, met telefoons het produktiegeld 5000 yen lichter te hebben gemaakt en niets voor mekaar te hebben gekregen, werd dit zogezegde denken van me een berekende relaxatieoefening. glimlachen! geduldig zijn! begrip tonen voor de moeilijke situatie! david, laten we er wat geld tegenaan gooien. (nog meer geld?). laten we van die rotdag toch nog iets maken. laten we dat love hotel opzoeken, je weet wel, dat als twee druppels water lijkt op het riante Queen Elisabeth II schip.
| |
| |
iemand had ons gisteren op een fuifje... of was het een visioen? we zaten al in een taxi. we vertellen de taxichauffeur dat we over 10.000 yen beschikken, en dat we voor dit geld het schip van de engelse koningin willen aanschouwen, met als enige aanduiding dat het temidden van de grootste autostradewirwar ten oosten van tokyo stad ligt. we rijden. de chauffeur telefoneert naar zijn bureau. niemand heeft ooit van het QEII Hotel gehoord. we rijden verder. we verlaten de stad. ik film. ik film de geluidswanden langs de autostrades op zoek naar een profiel van een ocean steamer. ik krijg de slappe lach. voel me even idioot als de amarcord bewoners, mythische bewonderaars van gigantische nachtelijke spookschepen. de teller in de taxi zwelt aan. ja david, we gaan door. nog duizend yen verder en dan stappen we uit. dan gaan we liftend terug. want dan is het geld verdomme op. ach, nog een tolhuis. weeral zoveel yen. en zie, links, temidden van duizenden auto's en in een nevel van gas, het blauwgrijze profiel van een gigantische steamer. voor eeuwig vast temidden van een netwerk van vooruitgaanders, in beweging gehouden door intern heen en weer schuivende liefdeslichamen. wat een metafoor. de tikkende taximeter wordt stilgelegd. de chauffeur lacht en belooft ons na bezoek een gratis rit terug.
stationgeluiden. de 22ste, vijf over elf. we wachten op de trein. nog twaalf minuten. david aan de telefoon. freedom. ik gooi het hete blikje ‘koffie’ van hand naar hand. nice day. nice smoking. ephemeral feeling plan. mijn handen zien rood. freedom kan je niet drinken. wat een deugd. straks western mura. bobbejaan op zijn japans. met marilyn en john wayne. dit keer niet als schaduwen op gespannen witte doeken maar als overgelukkige mechanische poppen. van nature japans sprekend. instant replay. het pretpark heeft
| |
| |
zich zopas een mexicaans dorp rijker gemaakt. de mexicanen uit mexico zijn onderweg. the answer is frontier. of bokrijk? edo mura. een gloednieuw dorp uit de edo periode met samourai, ninja en levende fotografen in kimono. een hippie ontroert ons. na de sluitingstijd beklimmen we een militaire toren. het verlaten dorp lijkt echt. de bergen dekor. een ijskoude mangoolse wind brengt verheldering. 's anderendaags vergeten we uit te stappen. de shinkansen sleurt ons willens nillens over de witbesneeuwde japanse alpen naar de andere kant van het eiland. nadien idem in reverse, uren aaneen in de andere richting. tot we weer op het zelfde punt landen en de volgende trein missen. verdomme. net voor het slapengaan, toch nog één zinnetje van kierkegaard, zonder datum. vermoedelijk maart 1837. ‘het vergaat mij in veel opzichten met mijn hunkeringen als nebukadnezar, die niet alleen van zijn waarzeggers eiste dat ze zijn dromen zouden duiden, maar dat ze hem ook zouden vertellen wat hij gedroomd had’. mijn houding is de gewapende neutraliteit, concludeerde hij datzelfde jaar.
coming up. believe me, believe me, it's going to be kind of busy. OK. the architect only used concrete and glass. in his concept concrete stands for the masculine, and glass for the feminine. all the pillars are leaning back towards the one force pillar that is perfectly perpendicular to the surface of the earth. this upstanding part refers to the male christ figure. just underneath is the altar. at the peak of the ceremony, facing the altar, the bride and groom stand between the first and the second step, within christ's upstanding ring, they too perpendicular to the earth, standing at the highest and purest point at the very moment of eternal union. in order to get into the chapel they have to walk down a curve to reach this highest point together. as life it- | |
| |
self, this curved path could never become a straight line. dag na dag glijden paartjes over het glimmende pad binnen dit slap mannelijk sexueel orgaan uit glas en beton. of stelt het bouwsel een gigantische vagina voor, met uterus. de californische architect had blijkbaar een boeddhistische inspiratie. binnen grijpen enkel protestantse huwelijksplechtigheden plaats. voor de shinto versies wordt naar een ander kapel verwezen, aan de andere kant van het terrein. middenin een minuscuul kanaaltje met venetiaanse gondel en gondelier, dat het pas getrouwde paartje over een ravijn naar de feestzalen vaart. waar de familie wacht, de souvenierwinkel, het eten, het bed en de liefde, karuizawa, een huwelijkspaleis in beierse stijl. een zwitsers montana, of een duits alberta. overal op deze globe waar bergpieken tot extase, dwingen, verrijzen monumenten uit billenkletsend oostenrijk. le jus du fascisme. de japanse eigenaar van het kurobone resort te karuizawa spendeert al zijn gespaarde geld aan skivakanties in montana. geen vragen meer. ik lees even de japan times. titel: multitransplanted girl leaves hospital in pittsburg. a 4 year old girl, who received 5 new organs in a rare transplant operation, left the university of pittsburg medical center on Friday, five months after her surgery. charlie foresaw, a sioux indian from montana (!) received a new lever, small intestine, stomach, pancreas and large intestine in a 16 hour operation last November 2. she was able to drink water for the first time in her life only two weeks after the operation.
japanse muziek. een man zingt. we zitten in een kleine gezellige bar. in atami, vlakbij het treinstation. miraku. mi means flavour. raku is there to enjoy. to have pleasure. and kuru means to come. miraku holds the beginning of kuru. so miraku announces the moment when great enjoyment
| |
| |
and taste comes to you. lessen japans op hun best. dank je david.
we were wrong. we were wrong. you're going to be a believer. and it works. let's go. save the world religion. the world all in. een tempel op een heuvel. met zicht op zee. the pacific. een museum in een verbluffend mooie tuin. sha ku ke ho. een term uit de traditonele japanse landschapskunst. bomen en heuveltjes zo kundig over het terrein spreiden dat storende omgevende elementen erdoor worden afgeschermd en je de indruk krijgt dat de tuin zich tot het oneindig verre uitstrekt. een totaalwereld van schoonheid. shakukeho, it' a way of owing the surrounding world. It helps you to obscure anything you don't want in your garden. moa. wanhoop en bedrog. met de maat van de eeuwigheid. wie de leider volgt, deelt zijn zaligheid. en tegelijk al zijn andere bovenmaatse kwaliteiten. alle gebouwen, ramen en zwart glimmenden vloeren worden er voortdurend opgepoetst, voor de laatste levensdag die weldra komen gaat. in een paviljoen wordt gewacht op het einde der tijden. ver beneden, vlak bij het station van atami, staat een monument. een namaak geiser op natuurlijke schaal, die op geregelde tijdstippen stomend water de lucht inspuit. de echte geiser, het spuiten moe sinds 1924, staat enkele kilometers daarvandaan als het ware droog geperst tussen de muren van een nieuw hotel en een kantoor. oyi was known as one of the three largest geisers in the world. oyi intermittedly spatted a jet of hot spring water at regular intervals until the beginning of 1910. in 1923 when the great kanto earthquake occurred, the geister became irregular. in 1924 it finally stopped. around 1892 oyi lost its energy to certain extends. it spouted hot spring water only 6 times a day. at that time, the oyi exhibited a unique characteristic known as nagawa- | |
| |
ki, which means an extended spout. the geiser spouted once for 12 to 60 hours in every 26 day period. the day after the nakawaki ended, the geiser stopped. during the next few days, the geiser came alive with irregular spouts. after that, the geiser returned to its habitual patterns. but oyi gradually lost. various efforts were tried to recover it and in 1916 a restaurative engineering proces was started... aan het geprogrammeerde spuitende dubbel op natuurlijke schaal is een opdracht te lezen van de plaatselijke rotary club. first: are you sincere? second: are you fair tot everyone? third: are your kind intentions and is your good will and friendschip deep and are you good for others?
zes miljoen bezoekers per jaar voor ise jingu, het heiligste shinto heiligdom van japan. keer op keer verduidelijken pretpark bouwers ons het verband tussen de tempel en het pretpark. the japanese used to visit the temples and this conduct of visiting the temples had shifted to visiting theme parks. so, the way tot bring them back to the temple is to direct them to the theme park. bijgevolg, in alle ernst, pretparken kunnen best een zoveelste import zijn uit noord-amerika en europa. in japan vervullen ze een maatschappelijke rol. pleasure and education. business as usual. in vele pretparken bevindt zich dan ook een tempel, met verdachte religieuze held en echt biddende bezoekers. en omgekeerd zijn de wegen naar de tempels niet altijd bezaaid met ware pretzaken? hoe wil je het liefst terug naar de oorsprong? waar is het verschil met cascia, lourdes of fatima?
I mean it goes on and on and on. clearly, saving some money is always so nice especially in these recessionary times. don't you know? indeed you do. recess, recessionary, inflationary times. two minutes and I am out of here. all you
| |
| |
have to do is pick up the phone and give us a call and boom, you are in in no time.
liefde, hoop en moed. via de boot, via de trein, met het vliegtuig. richting Huis Ten Bosch. buiten, suikerzoete hollandse geveltjes, grachten gevuld met drinkbaar water, het stadhuis van alkmaar, molens en hangbruggen, de toren van utrecht, alles op werkelijke schaal, in echte steen en life gebouwd door ware nederlanders op klompen. binnen, schitterende winkels, restaurants, souvenierwinkels, hotels en hi tech simulatie zalen met schreeuwende toeschouwers die keer op keer de totale vernietiging van nederland meemaken. Huis Ten Bosch in the year 1423, a nasty flood struck holland, washing many many homes, leaving countless lives ruined. it was known as the saint elisabeth flood. when the rains finally stopped, the people looked out over the devastating country side, desparate and without hope. but far off in the distance, they caught sight of a tiny craddle being tossed in the violent waves. inside the craddle was nestled a small baby. perched on top, a cat kept the craddle from overturning in the rough water. it was a miracle. and the news of the miraculous event spread throughout the country, giving the people hope and courage. the dike where the craddle washed to shore came to be known as Kinderdijk, Child's dike in honour of the child and the dike surrounded by wind mills can still be found today. the story of ‘noah and the row-boat cat’ is based on this legend. noah, the young boy you're about to meet, was that baby in the craddle. and the serious old man in the story was sent from another world to help noah. the old man created the river cat to help the young boy in his mission, to save our beautiful planet earth from extension. op zondag 28 maart, om 10.16 in de morgen stappen we noah's theatre binnen. we
| |
| |
laten ons beeldig overspoelen door hollands wild water. heen en weer geschud op drie simulatieplatformen tegelijk assisteren we een anoniem japans jongetje en een computer-kat in de finale reddingsactie van een wereld in verval.
it doesn't matter you cannot see. in shinto, seeing with the heart is the most important.
het blijft moeilijk om uit het atoomtijdperk te stappen. vlak bij de hiroshima koepel staat een bord met tekst. opgesteld op maart 1990. the city of hiroshima intends to preserve the A Bomb Dome forever. two reinforcements projects have been undertaken so far. in 1966 and in 1990. generous contributions were received from peace loving people, here and around the world. the reason the project received more than enough funds to cover expenses. with these donations, the city of hiroshima has established an A Bomb Dome Preservation Fund to assist future projects as required. een ruine voor de eeuwigheid. en zoveel meer.
masako, the chosen bride of japan's crown prince, combines a diana like beauty with impressive brains and a cosmopolitan look. the 29 year old western owada sacrified a career as a diplomate to marry the crown prince. op de front pagina van de japan times schittert de leuze: all the news without fear or favour. in dezelfde krant worden dagelijks gelukwensen gepubliceerd aan landen of vips naar aanleiding van officiële bezoeken en nationale feestdagen. vandaag zijn het congratulations naar aanleiding van de syndical independence day en die krijgen ze van japan techno co Itd, van toda corporation, van daiken, van architecten, ingenieurs en adviseurs, en van de kanibatsu corporation. hand in hand. economie, politiek, toerisme. business as
| |
| |
usual. gisteren was het de beurt aan zimbabwe, naar aanleiding van hun onafhankelijkheidsdag. onder een foto van een mall in zimbabwe hoofdstad de volgende troost: there are 14 golf courses, as well as facilities of soccer, rugby, tennis and automobile racing. there are many cultural facilities such as the national art gallery, the queen victoria museum. the city has entertainments such as theaters, cinemas and nightclubs, plus it comprises a resort for such marine activities as fishing, sailing, yachting, waterskiing, scuba, diving and sunset cruises. de titel van het begeleidend artikel: zimbabwe offers tourism wonderland. en daaronder de gelukwensen door een vijftal grote japanse maatschappijen. het ga je goed, zimbabwe.
| |
| |
hier worden ten minste tien nieuwe bieren per jaar op de markt gebracht. arm belgië. de inhoud blijft ongeveer dezelfde. OK. maar de verpakking wordt wel totaal anders. one afther the other, after the other. and what it comes down to, what it comes down to is this. you just don't have a downside, you really don't because one, it's going to work, two, it is going to last at least a year so you're going to save money, and three, you're not shoving some of these awful, noxious chemicals into your body. now we just sold how many of that water filter that was our last item? how many of that did we sell? how many of that did we just end up selling? and you wonder to yourself if you're buying a water filter you're taking care of the chemical problem from one end up selling? and you wonder to yourself that buying a water filter, you're taking care of the chemical problem from one end, but every time you put something on your body, the skin is a living organism, it's a living organ, it's the largest organ of your body, it absorbs things. no matter what you put on your skin goes into your blood-stream. what do you put onto it? I mean it goes on and on and on and on and you know.
stefaan decostere
brussel 3 februari 1994,
met fragmenten uit een aflevering van de canadian home shopping club, opgenomen te alberta, canada, in de winter van 1991, naar aanleiding van travelogue 4: COMING FROM THE WRONG SIDE; en fragmenten uit een dagboek ingesproken tijdens de scout voorafgaand aan opnamen te japan voor travelogue 5, DEJA-VU, maart/april 1993.
| |
| |
| |
Aan Stefaan Decostere
This was the week when the financial
markets began to have doubts about
Uit zelfbehoud handhaaft overleven
de parade van de parodie.
Till only a few days ago, investors
had assumed that they needn't worry
about inflation because the Fed
wouldn't allow it to rise.
Puin hoop geven, uit verlies herrijzen
in één wenk een ruïnerijk scheppen.
Samenspelend verspillen bouwer en sloper,
chronologisch gezien, tijd.
What's turned sentiment round is
Greenspan's Humphrey Hawkins
testimony, in the middle of which the
market heard the CPI in January
| |
| |
Miljoenen televisies knipogen
Greenspan said this was ‘disturbing’,
but he also said that one shouldn't
react to each and every figure.
wanneer het kapotte lichaam
van de stad door haar bewoners
theatraal wordt onderhouden,
verbeeldt de wereld een museum.
He seemed to say that the Fed had
already tightened enough, and that
a little patience is what is called
Wat bewaren? En dan? Op goed geluk
spulletjes zoeken, ze opblinken
en als onbetaalbaar aanprijzen...
Betekent zich vermaken met museumpjes
| |
| |
But investors are impatient.
De angst cultuurloos te worden heeft
toekomst, je laat toch de tijd niet
los, de geschiedenis weg.
They suspect that the Fed is holding
back, partly because it doesn't want
to pick up a quarrel with the White
House, partly because of the danger
high interest rates represent to the
Het geheugen witten om beter
door herinneringen te kijken.
They are howling for an increase
Souvenirs worden zelfreinigers.
Witter dan wit schijnt de stad
een helderziend idee, onpartijdig
tussen verleden en toekomst.
This is not quite fair to Greenspan.
Overzindelijk verval zuiveren
verwekt museumzucht, en scheidt
het stofwerende voorgoed van
| |
| |
His style has never been Volcker's.
He does not believe in credit
crunches, but likes to move
De nieuwe beeldtechnologie veinst
gelijktijdigheid: gisteren, vandaag
en morgen schrijven dooreen in
dagboeken van de verwachting.
And he may be right: Fed funds in
the 9.25-9.50% range may be just
| |
| |
Dit schouwspel van restjes heeft
geen uitstaans met het vertoon van
restantjes op de culturele boulevards.
Meer dan alleen verzonken afdrukken
houden deze voetsporen toekomst over.
But fair or not, the important thing
as far as the financial markets are
concerned is what investors think.
Werkelijkheid, als museum
ingebonden bladert eindeloos
in haar encyclopedisch geheugen.
The shift in their sentiment has
therefore resulted in a shake-out in
the stock market and a fall in bond
prices, with the long end taking
Alles, alles klinkt zonneklaar.
Glijdend langs vlekkeloze decors
lijdt geen gezicht verlies.
Dood verdwijnt achter de coulissen.
And the dollar had responded to the
unexpectedly high inflation figures
by falling; only a few days ago
Verblind, wit geruis in de oren,
herpakt de bezoeker zijn leven.
| |
| |
Over the next few days this
pessimistic mood is likely
Memoires volharden in overleveringen
bij beetjes en brokken doorverteld.
Elektronische bewaarplaatsen
worden bezocht in de hoop er
rouwprocessen uit te wissen.
The economie calendar is light:
durable good orders for January are
due to be published on Thursday and
the expectation is a fall of 1%.
Ontlast van betekenis blijft de zin
zich bevragen. Via interpretaties
herwint het woord zijn vrijheid.
Dood lost in actueel gehouden
That won't help the dollar.
Het moderne geheugen slaat
al wie beweegt met verstomming,
zoals bij een onderzoek na de dood,
alle monden openvallen op elk
The only other notable event in the
immediate horizon is a possible
| |
| |
increase in the Bundesbank's discount
and Lombard rates after its next
council meeting om March 29.
Dit is een les uit de déjà- mens die
altijd tien minuten op voorhand levend
zegezeker aan de roulettetafel zat.
Hij zag hoe mafiosi hem vermoordden.
Zijn déjà-vu look verdroeg geen
So far the dollar has held up above
key support levels, but that says more
about the lack of confidence in the
interbank market, where people are not
willing to ride positions for long.
| |
| |
De wereld behandelen als een ruïne
But the movement is definitely
in the downward direction.
Als memorie en catastrofe opeen botsen
zinkt de eeuwige illuzie van alle zin.
Een zin bewaren stelt weinig voor;
leuker is per ongeluk rampzalige
betekenissen tegenkomen die elk
beschermend onderscheid negligeren.
Catastrofes worden zowaar aantrekkelijk.
Mark van Tongele
Bonheiden 8 februari 1994,
met New York Overnight-fragmenten uit de de Financial times, en taalvrank en vrij vertaalde en bewerkte citaten uit het werk van de Franse filosoof Henri-Pierre Jeudy.
| |
| |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
