De Brakke Hond. Jaargang 11

[p. 155]

Yu Feng
Bij valavond langs een crematorium slenteren

de achterkant van het nieuwe gebouw uit rode baksteen
bewegingsloos
omhoogstarend naar de drijvende rode wolken die het zwerk
vullen

enkele honderden vakjes voor de as der doden
in de schaduw van de ondergaande zon
zijn leeg
zijn koud

de schoorsteen
rechtopstaand starend vanuit de hoogte
in de richting waarheen de tijd verdwijnt
niet wetend dat
de vlam des doods
sereen de wacht houdt

de mens slentert voorbij
de wind waait
de kraaien vliegen
naar een pad tussen verre heuvels

(1990)