De Brakke Hond. Jaargang 9

[p. 49]

Frederik Lucien de Laere

De jagers komen op het spoor.
Het gras is hoog gerijpt maar verbergt niets.
Ze zien ontblote tanden in ivoor.

De reus.
Hij ligt op een smal tapijt dat verhoogt aan de randen.
Het rafelt uit in ongefnuikte halmen.
Het groen.
Het is glad en het snijdt als riet.
Er wordt gestolen.
De bijen worden van het meel verkouden.
De vogels oogsten in het voorjaar.
De kevers doorboren de grijze speklaag,
met centimeters.

Hier slaapt hun prooi voor eeuwig.
De plaats wordt bestookt door gieren.
Eigenlijk zijn het reigers,
geboren voor de schoonmaak van grote dieren.
Maar al vlug verkiezen zij de veilige lucht.
De reus voelt de streling van de reiniging niet meer.
En de jagers hangen de neus als een sieraad om hun nek.