De Brakke Hond. Jaargang 8



[pagina 121]
Jo Govaerts Gedichten Matilda is mooi. Ze schuift aan tafel als een kat, geeft een lik van haar lijf om jaloers op te zijn. Ik zou mijn handen willen kneden om haar heen tot de matrijzen van haar lichaam en het mijne herscheppen naar haar beeld. IJdel, ik bleef een beeld en zag haar wegglippen met mijn adem. Wees dan zoals de meisjes van het museum voor mij. Voor mijn part zit je de hele tijd onbeweeglijk met je rug naar mij toe, maar wees dan toch met je rug een belofte voor mij, voor gauw of voor later, wie weet een leugentje om bestwil maar wees dat dan toch voor mij.