De Brakke Hond. Jaargang 7

[p. 125]

Jan Kostwinder

En plotseling ben je niemand meer,
zit je in een rolstoel en is je
geslachtsdeel stuk, komt je kind
onder een auto, heb je kanker,
stort je toestel neer.

Maar allebei je ouders leven nog.
Je ruikt de appelbloesem in hun tuin
en je ellebogen rusten op de namiddag.
Ach nee, ze steunen op het raamkozijn.