|
| |
| |
| |
Dirk Stoops
Het gras dat groeit!
02u30. Ik hang nog steeds rond in de kroeg.
Er zit amper nog wat volk en van de barbaren die er zijn word ik terstond droefgeestig.
Was het niet omwille van de drank, dan had ik mijn eenzaamheid al lang mee naar huis genomen. Ik zal dit straks in ieder geval doen maar er wellicht minder van merken.
‘De rook is er te snijden’, zeg ik cliché-matig tegen mezelf.
Ik bestel mijn volgende glas.
‘Oh!’ Wendy is er ook nog.
‘Kiekeboe!, jij hebt em precies ook goed om,’ probeer ik voorzichtig.
‘Beuh!, 'k heb aan de Duvel gezeten en ik kan d'r absoluut niet tegen - ach ja, lust jij nog wat?’, wauwelt ze.
(Ik giet m'n meer dan halfvolle glas naar binnen.)
‘Hetzelfde als wat jij drinkt - ik trakteer!’
- Na de nodige etikette komt ons gesprek aardig op gang.
Wendy is erg geestig, goed aangeschoten, en ze brengt me aan het lachen. Dat is wat telt natuurlijk!
‘Twee Duvels’, roept de barman en hij kwakt twee glazen, met een veel te hoge schuimrand, op de toog.
‘Weet je’, zeg ik, ‘als je Duvel drinkt en je staat 's morgens op, dan ruik je net of je stront hebt gegeten.’
‘Uh, uh, dat meen je niet.’
‘Jawel, jawel, zelf ruik je dit natuurlijk niet, maar ik hoor het keer op keer van Chantal: ‘Beeeh! 't is net of je stront hebt gegeten, was dan toch op z'n minst die gootsteen van je.’
‘Ik protesteer dan altijd fel: Jamaar ik heb al voor de tweede keer m'n tanden gepoetst - twee sinaasappels gevreten - daarenboven m'n mond ondertussen al met Odol gespoeld en ik heb er zelfs een slok van naar binnen geslagen, maar dat dat allemaal geen snars helpt, dat het aan die dampen ligt die vanuit m'n maag naar boven komen walmen e...’
| |
| |
‘Oh, hou op!’, gibbert Wendy, d'r maag vasthoudend met twee armen. ‘Ik stik.’
(Ik ga verwoed verder.)
‘Ja en ik dan tegen Chantal: Hoe!, krijg ik geen ochtendkusje?’
- Tegelijkertijd zet ik twee grote tuitlippen op, en ik kom vervaarlijk dicht bij Wendy's hoofd in de buurt.
Even merk ik dat ze de neiging vertoont om haar lippen op de mijne te zetten, maar ze deinst terug.
(Weet die zich te beheersen.)
‘Nog twee Duvels’, krijst ze naar de tapper.
Met moeite licht ze haar knappe kontje van d'r kruk - Ze blijft amper overeind wanneer ze haar tas wil oprapen, die ze achteloos naast de kruk op de grond had laten glijden - Ze stuitert - 't scheelt geen haar.
Ik grijp haar vlug bij de arm opdat ze haar evenwicht niet verliest - ik knijp haar zelfs een beetje.
‘Dadelijk breek je je nek nog.’
‘Ja, of anders jij m'n arm wel.’
‘Oh!’, en ik doe alsof ik mijn eigen krachten niet goed ken.
Terwijl ze, wachtend op de bestelling, zich recht tracht te houden aan de toog, bezie ik haar eens goed.
Het valt me nu pas op dat ze voor haar leeftijd (ze is 18 geloof ik), best wel een meisjesachtig figuurtje heeft. 'k Schat haar 16, nog niet!, 14?
VEERTIEN!!, ik wordt pervers, niks aan te doen.
Ik begin me voor te stellen dat ze nog maagd is.
'tSchaapje, puur wol.
Wat voor onderbroekje zou ze dragen?
Misschien draagt ze wel van die meisjesachtige-badstoffen slipjes - eentje dat ter hoogte van d'r pissertje steeds een beetje nat is, omdat ze zoals het kleine meisjes past geen aandacht besteedt aan d'r uitdruppelende spleetje.
| |
| |
MILJAAR!!, ik moet en zal vandaag weten hoe Wendy's broekje eruit ziet, alle duiveltjes op een stokje!
(Misschien na nog enkele Duveltjes, dat ik 'r wel zo ver krijg, dat ik eens mag kijken?) Ik besluit er vaart achter te zetten bij het leegdrinken van m'n Duvels...
... ‘Zou jij nog wel Duvel drinken? Het ziet ernaar uit alsof je elk moment in slaap gaat donderen’, spel ik 'r vaderlijk de les.
‘Whoeiee, bah neen, d'r kunnen er gerust nog wat bij’, wauwelt ze. (Hierdoor weet ik dat ze zich niet wil laten kennen, waardoor m'n voornemen toch wel enige kans tot slagen heeft.)
'k Ga tot actie over, 't ijzer smeden als het heet is.
‘IK’ gloei toch al tenminste!
‘Weet je waarom vrouwen hysterisch zijn, meer en eerder dan mannen?’
Ik zie ze d'r hersenmassa a/h werk zetten.
‘Pff, 'k heb geen idee’, zegt ze me na een tijdje.
‘Wel, omdat ze van kindsbeen af hebben moeten leren leven met een fundamenteel gemis aan zingeving - Vooral het gemis van een “betekenaar”, treft velen voor de rest van hun leven - Vandaar de hysterie bij vrouwen.’
Ik gooi 't gesprek op de intellectuele toer.
Wendy staart me aan en kan op het nippertje verbergen, dat ze het niet hoort donderen in Keulen.
‘Een, een BETEKENAAR?? - Ze tilt één been omhoog en zet zich schrap op 'r kruk.
‘Welja!, een betekenaar of anders gezegd, het gebrek en gemis van een penis, een piemeltje - de betekenaar, de zingever, de...’
‘MAAR, maar mannen kunnen toch evengoed het gemis van een kut ondervinden’, repliceert ze hevig.
‘Natuurlijk!, maar dat is meer een rationeel gemis en geen fundamenteel - geen essentieel gemis - De betekenaar is in dit opzicht drager van de betekenis, de zingever d..’
| |
| |
‘WAT, wat bedoel je, LEG UIT!!’
(Ze fronst d'r wenkbrauwen, ze vergeet zich helemaal, ze krabt zich met d'r hand onder d'r rok - kort - heel dierlijk - D'r hand is weer even vlug boven als dat ze beneden was.)
Heerlijk vind ik dat, 'k word bloedgeil.
‘Leg uit, VOORUIT!!!’
‘Kijk, jongetjes hebben een uitwendig geslachtsorgaan, ze kunnen dat ook bekijken, 't vastnemen, ermee spelen.
Meisjes die dat bij hun broertje zien, ondervinden dit als een “tekort” bij zichzelf - Ik heb het dan natuurlijk over de periode voor het narcistische stadium - vooraleer het kind de spiegel ontdekt...’
‘Jij nog een Duvel?’
‘Meuhh, jaja’, loeit ze.
Blah, blah, 't schaapje, 't schatje.
‘Er zijn natuurlijk vrouwen die hiermee geen enkel probleem hebben, maar aan de andere kant heb je toch ook wel dames die volledig uit hun bol kunnen gaan.’
Ze trekt d'r tweede been bij, maar laat het van vermoeidheid en zatlapperij naast zich vallen (hierdoor zit ze in een soort van yogahouding op 'r kruk).
Ik kan een glimp van d'r broekje zien!
Geel, GEEL!, godverdomme, wie had dat gedacht?
... ‘BEN JIJ WEL EENS HYSTERISCH??’
Ik laat haar niet antwoorden en ratel verder...
‘Besef je dat je van veel vrouwen kunt zeggen, wat voor soort ondergoed ze dragen, gewoon a/d hand van de kledij die ze d'r boven aan hebben?’
‘Puh, huu, dat is toch wel pure hoere-chance indien je dat raadt.’
‘Neen, hoor!, ik wil er zelfs om wedden dat ik bijna kan zeggen van welke stof hun slipjes zijn gemaakt, katoen of satijn en misschien zelfs heel zeldzaam, badstof!’
| |
| |
‘Maar de kleur raad ik gegarandeerd, dat geef ik je op een briefje!’
‘Jij lult wel, hoe kan je dat nou ooit controleren?’
‘Ah kijk!, zie je Suzy ginder? Wel, Suzy is het type dat volgens mij steeds hetzelfde broekje draagt - ik bedoel natuurlijk steeds hetzelfde soort van broekje.’
‘Hoogst waarschijnlijk heeft ze een kanten slipje aan, eentje dat d'r kont helemaal omhult, met een hoge insnede a/d zijkanten’, doe ik nadenkend.
‘Hoor hem, hoor hem!’
‘Ah, je gelooft mij niet?, je kan het indien je het wilt toch aan haar gaan vragen - als vrouwen onder elkaar, da's toch kinderspel!’
‘Kerel!, dat doe ik, daar kan je vanop aan!’
‘Maar niet zeggen dat we met dit spelletje bezig zijn - ze mag alleen antwoorden met ja of nee.’
‘OK!’ en Wendy slobbert van 'r kruk op Suzy af.
(Wendy had er natuurlijk geen flauw benul van, dat ik van Chantal wist, dat Suzy altijd hetzelfde merk ondergoed draagt.)
Wendy komt terug gesloft.
‘Waarempel, je hebt gelijk!, of heel veel geluk!’
- Ik haal mijn schouders op -
‘Neem nou, euh... Karin’, zegt ze en ze kiest zelf iemand.
Ai, nu ze zelf gaat kiezen wordt het lastiger, maar van geluk gesproken - met Karin kan ik het niet beter treffen.
(Ik ben een keer, toen ik niet meer naar huis geraakte in het leegstaande pand naast de kroeg blijven pitten - Karin vond dat toen eveneens verstandiger - en nog wat ander volk ook - 't Lag er konstant vol met zatte hommels.)
Karin zwierde destijds zonder veel omhalen d'r jurk uit. Ze stond me daar toen in een pracht van een zwarte slip - satijn - Te klein om d'r billen, met een elastiekje a/d zijkanten - zodat
| |
| |
het slipje eigenlijk uit twee helften bestaat - heel weinig stof vooraan en erg hoog op de buik gedragen. Ik maakte 'r toen een opmerking over d'r sensuele stofje en vroeg 'r tegelijkertijd of ze ook een vrouw is die altijd voor hetzelfde type van ondergoed valt. Gevleid vertelde ze me, dat ze in het weekend wel altijd d'r nette goed aanheeft, maar dat ze in de week gewone Wibra en Aldi slipjes draagt...
Ik doe mijn verhaal tegen Wendy en zeg: ‘'k Zal er niet ver naast zijn - van het model ben ik vrijwel zeker en de kleur is ofwel zwart ofwel donkerblauw.’
‘Dat moet ik weten!’, blaft Wendy.
‘Zwart!’ roep ik 'r achterna.
‘Waarachtig!, je hebt gelijk, mieters!’, kirt ze wanneer ze terug is. - Ze is er helemaal van onder de indruk.
‘Neem nou, neem, nee, eeeeh ‘Hilde!’
VERDOMME!, Hilde ken ik niet!, als ik maar niet door de mand val nu.
Ik begluur de aangeduide meid - M'n blik raast van kop naar teen, van kop... naar teen.
GodVERDOMME, 'k heb geen idee, niet het geringste vermoeden.
... Door m'n zatlapperige intuïtie merk ik plots, dat de sieraden die ze draagt, ze is volledig in het zwart gekleed, groen gekleurd zijn.
Heel schel afstekende, goedkope sieraden, tegen het kitscherige aan - Toch net niet.
Charmant eigenlijk op al dat zwart.
‘Je moet eens goed kijken’, zeg ik.
‘Bij haar zit er een addertje onder het gras; je zou denken, met al dat zwart dat ze draagt, ze zeker ook een zwart slipje aanheeft - of hooguit een wit, maar de manier waarop ze met die groene spullen pronkt, verraadt ontegensprekelijk d'r voorliefde voor de groene kleur.’
| |
| |
‘Het kan bijna niet anders, dan dat ze op d'r intiemste delen een “groen” lapje draagt.’
‘MILJAAR, MILJAAR, als dat waar is!, als dat waar is!’, en ze springt van d'r kruk op 'r vriendin af.
Ik zie ze praten en mijn kant op kijken? BEIDEN! AI! Ik knipoog vlug naar het mokkel - zet m'n beste glimlach op, om duidelijk te maken dat het hier maar een onschuldig spelletje betreft.
De griet draait zich om en zonder dat Wendy - of iemand anders het merkt, heft ze plots d'r rok omhoog!!!
Ze steekt d'r kont hoog de lucht in - beledigend en om te zeggen ‘KLOOT’.
MAAaar, wat ontegensprekelijk vaststaat, is dat 'r stofje... zo ‘GROEN’ ziet als een Engelse - gazon!
Wendy komt eraan gehobbeld.
‘Niet, niet te geloven, je hebt weer gelijk!
‘Zonder waarneming - geen wetenschap - geen kennis’, poch ik.
‘Wedden dat ik raad, wat voor onderbroekje jij aanhebt!’, fluister ik snel in d'r oor.
‘Hoewel, met jouw kleding, je alle kanten uit kan’, volgt er nog sneller achteraan.
Loensend bekijkt ze me - Op een manier van: Dat zie je van hier!
(Ze laat zich voluit aanschouwen - haar handen tot vuistjes gebald, tegen de zijkant van 'r lichaam aanporrend - d'r hoofd trots omhoog stekend.)
‘VOORUIT, laat horen!!’
‘Laat ons iets afspreken’, stel ik voor: ‘Indien ik het bij het rechte eind heb,... dan mag ik je slipje uittrekken en ga je zonder onderbroekje terug de kroeg in. Zit ik fout, dan mag jij mijn slip
| |
| |
uittrekken!’
‘Met die lichte broek die ik aanheb, valt het natuurlijk direkt op dat ik geen onderbroek draag - Bij jou daarentegen merkt niemand iets.’
‘In feite loop ik het grootste risico’, argumenteer ik.
Ze kijkt me argwanend aan, ze taxeert me een beetje.
(...Tja, alles heeft zo z'n prijs!)
Zou ze iets in de gaten hebben?
Ik wacht af... ... ... ik wacht...
... ‘OKEE!, dat doen we.’ (Ik geloof m'n eigen oren niet!)
‘Euh, eeh, laat eh, laat ons dan naar buiten gaan, ik heb graag wat privacy indien ik m'n broek moet uittrekken’, stamel ik. (Ik leg het er echt bovenop.)
Triomfantelijk loopt ze achter me aan - voor haar staat het buiten kijf dat ik niet raad, dat ze een kanariegeel broekje aanheeft - geen denken aan - zeker van d'r zaak...
Van d'r ZAAKJE??
Eens buiten, is de spanning te snijden.
(Gelukkig schijnt er wat licht vanuit de WC-ramen de tuin in.)
We turen eerst rond, op zoek naar vrijende koppeltjes.
Niemand te bespeuren.
‘There's niemand - the coast is clear’, zeg ik.
(De kost is klaar - komen eten - denk ik.)
‘Wel!!, v'ruit, VERTEL OP!!!’
... (Ik rek tijd.)
‘MMhh!, 'k heb het 'r wel moeilijk mee, 't is ingewikkeld, ik kan me amper oriënteren op je kleding - euh, daar kan je niet van opaan’, doe ik tergend langzaam.
Wendy kan een triomfantelijk lachje niet onderdrukken.
‘Bij jou ga ik eigenlijk meer af op je lichaamsbouw - de manier hoe je je voordoet. Je hebt iets heel vrouwelijks over je, maar meer nog iets heel meisjesachtigs...’
| |
| |
Ze kijkt me vies aan, woest bijna!
‘Pas op!, ik bedoel dit zeker niet negatief, integendeel - dat staat je heel coquette zelfs.’
‘Mmmm’, hoor ik binnensmonds.
‘Wel, ik denk, wel ik denk, dat je...’
‘Wat, ja! WAT DENK JE?’ (Ze verliest 'r geduld.)
‘Wel ik denk, dat je... eerst dacht ik aan roze of lichtblauw, maar ik denk dat je een “GEEL-BADSTOFFEN” slipje aanhebt’, laat ik er loeihard op volgen.
(M'n penis komt als een paal overeind staan.)
... Teleurgesteld zet ze zich neer in een tuinstoel - d'r handen op twee knieën steunend - d'r beentjes dicht tegen elkaar aangedrukt...
Ze zucht... Ze beseft nu pas op wat voor glad ijs ze zich gewaagd heeft - Ze zegt geen woord - d'r blik is op oneindig gericht!!!...
‘En heb ik gelijk?’ vraag ik 'r.
... PLOTS! tilt ze zich recht... MET EEN BEWEGING rukt ze haar rok van zich af en gooit hem op de grond!!! (wat een stijl!!)
Ze gaat terug zitten - op 'r KNALGELE stofje.
‘Je mag m'n slip uittrekken’, zegt ze koel.
Ik sta er versteld en eerlijk gezegd, overdonderd bij - Ik bibber - Wat een schoonte, wat een pracht!
Ik durf 'r niet aan te raken - Dit zou de vernietiging betekenen van wat ik hier voor ogen heb.
... Maar, wellicht door deze schoonheid te vernielen, creëer ik een nog grotere pracht - het mysterie zal misschien ontluisteren... een goddelijke verschijning, gehuld in een aureool (GOUD-GEEL) - een openbaring!!!
Hoelang ze daar zo zat en ik er stond, weet ik niet - 10 sec? - 10 minuten?
| |
| |
Net wanneer ik aanstalten maak, om d'r kousen vast te grijpen, ... VEERT ze recht!!?...
‘OOH!, ik moet PIESEN, 'k houd 't niet meer op, 'k moest al een hele tijd... maar met die toestand, ooh ie!’
‘Ik doe 't in m'n broek!!’ - Ze probeert 'r kousen naar omlaag te trekken - dat lukt 'r maar half en vooraleer ze de kans heeft om d'r slipje naar beneden te halen, gutst er een hete straal pis door d'r broekje.
‘AAH, 'K DOE HET IN M'N BROEK’, krest ze.
't Is net of ik een paard hoor pissen - zo hard heeft ze zich opgehouden. Ademloos staar ik 'r aan.
Ze sprietst tot tegen m'n voeten - ik die er een meter van afsta - DWARS door d'r broekje heen.
‘Oooh!’, kreunt Wendy, met d'r mond half open en d'r ogen gesloten. ('t Is duidelijk een hele verlossing dat ze zich kan leeg pissen.)
D'r pis dampt in wolkjes stoom vanuit het koude gras omhoog. Ik denk dat je het tot binnen in de kroeg kunt ruiken - 't Is net of ik d'r met m'n neus bovenop zit - en in feite is dat ook zo'n beetje.
Ik weet niet meer wat me overkomt - Ik wrijf me met beide handen door de ogen - Dit is ‘geen’ droom!
Wendy richt zich langzaam op... ‘eumm’. (d'r pis parelt neer op de binnenkant van 'r billen.)
| |
| |
Beschaamd en ontdaan staat ze te wachten tot ik wat ga zeggen.
(Ze voelt zich diep vernederd, da's duidelijk.)
Ik wil 'r troosten...
Onmiddellijk gaat m'n blik op zoek naar bloemen (hoe troost je een vrouw?).
(‘De schone en het beest’ - speelt 't door m'n hoofd.)
... Een boterbloempje of een wild viooltje...
NEEN!, alleen PISBLOEMEN!!
Ik kan me wel voor de m'n kop slaan, bijl erin.
M'n hart breekt - 'k voel 't - letterlijk, ik hoor het kraken.
'k Word zo moe, 'k zou willen oplossen - WEG!
NEEN!!, OH, neen!... ze barst in snikken uit, oei, oei, oei.
‘Wendy, Wendy... niet, niet doen! - Alstublieft niet huilen, niet doen - daar kan ik absoluut niet tegen - dadelijk begin ik ook, NIET DOEN!...’
Ze begint te BRULLEN!, huuu, uuuh, uuuh, ie, ie ie...’
Kom, kom, niet huilen, niet doen, kom, kom nou...
We, we trekken de kousjes en 't broekje uit en d'r is niks meer aan de hand. (Kousjes! hoor mij!)
Ik help 'r uit d'r panties en trek 'r druipnatte slipje naar beneden... JESUS!, ik kan de stronk die zich in m'n broek boven water steekt haast niet verbergen.
Wendy merkt dit niet eens, z'is helemaal van de kaart, ze staat erbij als een verdwaasd oorlogsslachtoffertje - 6 jaar oud.
Ik OBSERVEER, 'k geef m'n ogen de kost...
Op d'r kut staat een bos haar - een oerwoud - 't is niet te geloven.
't Is net ‘grass grows’, of zoiets - het gras groeit!
Wendy's gesnotter brengt me terug op deze wereld.
‘Alléé, kom nou Wendy.’ Ik neem m'n zakdoek en begin de binnenkant van d'r dijen op te drogen.
| |
| |
Hoe heb ik het zover laten komen?, 'k voel me rot. Ouwe geilaard die 'k ben.
Ik zet 'r met d'r blote billetjes op mijn schoot.
Ik veeg de parelende pisdruppeltjes uit d'r kutharen.
SHIT!, ik ben geobsedeerd, precies of dit nodig is.
BEHEERS JE!, verman ik me.
Het snikken heeft opgehouden. Ze legt doesjes d'r vermoeide en dronken kop tegen mijn schouder.
Ik begin 'r zachtjes over d'r hoofd te aaien.
‘Gaat het terug een beetje’, vraag ik.
Ze knikt... 't schatje.
Ik probeer 'r zo teder mogelijk terug bij d'r positieven te brengen. Stel u voor dat ze uit deze toestand niet meer uitkomt, dat ze kinds blijft voor de rest van d'r leven. Het angstzweet breekt me uit, 'k zie mezelf al achter tralies.
Menslief, ik ben een maniak, dit kan toch niet. Terwijl ik zo zit te denken, dringt het tot me door dat ik een vreemd geluid hoor.
‘Grrr, ffft, grrr, ffft...’
Allemachtig nog an toe!, Wendy slaapt!
Ze slaapt!, met d'r blote billen op m'n schoot.
Dit is majestueus, dit is van een onvervaarde schoonheid!
Prachtiger dan het mooiste schilderij, lyrischer dan de goddelijkste muziek, onbeschrijflijker dan het onbeschrijfbare.
Ik bezwijm - ik word melancholisch - ik hallucineer.
Ik zie alle grote mannen in de sterrenhemel aan mij voorbij komen. JALOERS, op mij en m'n Wendy.
Da Vinci, die zich de haren uit de baard trekt.
El Greco, die in een aanbiddende houding, zoals één van z'n herders, toekijkt.
(De hemel glanst van de sterren - miljarden!)
‘De sterrennacht’. Van Gogh, die met me een blik van
| |
| |
verstandhouding wisselt.
Bach, Mozart, Mahler... ah, ah, ik verkeer in goed gezelschap.
Dit mag eeuwig duren.
Ik zou m'n vreugde willen uitschreeuwen, ware het niet dat ik Wendy dan wakker maak.
WENDY, Wendy!, JE BENT GODDELIJK, IK AANBID JE!
Ik bekijk 'r, zoals ze d'r nu bijzit.
Ik leg voorzichtig m'n hand op 'r donsje daar beneden.
(Ze slaapt rustig verder.)
Ze gloeit daar helemaal. Wat een kacheltje tussen d'r benen.
Ik neem m'n hand weg en ruik eraan - Er kleeft een aromatische pisgeur aan m'n vingers - HEERLIJK vind ik dat - Ik brand, ik gloei, ik LEEF!!!
Voorzichtig til ik d'r op en ik plaats 'r in de tuinstoel.
(Ze ronkt zalig verder.)
Ik doe m'n jas uit en leg deze in het gras - het gras dat groeit!
Ik overleg met mezelf: we gaan haar uit de stoel tillen en op je jas leggen.
Ik en m'n compaan maken er werk van...
Ik begin haar voorzichtig te ontkleden.
Wanneer ik de knoopjes van d'r bloes ontknoop, springen er twee peervormige borstjes op, met erg grote krentvormige tepels. (Ze draagt geen BH, da's duidelijk.)
Ik vergeet alles en iedereen...
... D'r naveltje ziet eruit als een miniatuur kutje - Ik ruik eraan en smaak een ranzige zweetgeur - ik kan de neiging niet weerstaan om d'r naveltje voorzichtig te kussen...
(Ze slaapt als een roos, ‘de schone slaapster’.)
‘Je moet 'r navel schoon likken, het smaakt vast heerlijk’, zegt een DUVELTJE binnenin me. Bocuse is slappe kost, vergeleken
| |
| |
hiermee...
... Ik leg haar benen uit elkaar - zover als dat kan - evenwel oplettend, dat ze niet ongemakkelijk komt te liggen - DAT ZE WAKKER WORDT!
(Ze geeft geen kik.)
Wat ik zie, wat ik nu zie, 't is niet te beschrijven!
Doordat ik 'r beentjes van elkaar heb gesperd, is d'r vruchtje opengebarsten.
Oeeei, ieeh!, dit is een mirakel - Niet te geloven.
D'r grote schaamlippen zien eruit als twee fijne stukjes rauwe vis - Heerlijk!
Onder d'r vruchtje richten zich twee keiharde pezen op, die glorieus aansluiten op de binnenkant van d'r billen - ASPERGES!
Trillend duw ik met m'n vingers d'r schaamlippen van elkaar.
Even beweegt ze zich - OM JE DOOD TE SCHRIKKEN!!
Gelukkig, niks aan de hand.
't Eerste uur wordt ze vast van niks wakker, spreek ik mezelf moed in.
Geobsedeerd duw ik 'r lippen opnieuw en verder van elkaar.
D'r vulva ontluikt!
Je bent gek voor je het weet, dat kan ik je verzekeren!
... De kleine schaamlippen zien eruit als twee fijne schijfjes abrikoos. Vis en abrikoos, om van te smullen - en asperges?
D'r kittelaar is grandioos van vorm: één grote PEULERWT.
Ik ruik aan d'r geschenk. SUPERBE!
Heel voorzichtig lik ik aan d'r lapjes vlees, aan d'r peulerwt, aan heel de cuisine.
IK HOUD HET NIET MEER UIT!
Snel trek ik mijn broek van me af - van haast blijft m'n onderbroek halverwege m'n knieën hangen.
Met m'n vrije hand bespeel ik m'n penis, ondertussen m'n tong diep in 'r spleetje porrend. Ik snoep dat het een lieve lust is.
| |
| |
Ik en m'n schatje bevinden ons in een vacuüm, een cocon, volledig afgesloten van de buitenwereld. ‘Ik’ tenminste, Wendy verkeert in een welhaast comateuze slaap.
... Met kloppende penis bezie ik haar, van onder tot boven. D'r borstjes, alles!, ALLES!
Ze is helemaal van mij - ik bezit haar - bezit?, bezitten! VERDOMME!, bezitten zal ik haar, ik zal haar NEUKEN, haar BEZITTEN zal ik!
Ik til d'r benen hoog de lucht in en leg ze over mijn schouders -
Ik draai d'r kut naar m'n onderbuik toe...
Ik denk: Je moet 'r benen vasthouden, zodat ze niet de grond opbonken - dat zou d'r zeker wakker maken! - wat wil je - van zulk een hoogte.
... Ik breng m'n paal voor d'r poes... Langzaam, discreet duuw ik 'm gedeeltelijk in d'r opening - ik ril over al m'n leden.
Traag beweeg ik up en neer - D'r kutje omsluit me strak. Ik duw. 'm nu, met één krachtige stoot, gans d'r kut in.
(Maagd is ze niet meer - maar wie ben ik?)
Sneller en sneller neukend, had ik nooit verwacht dat bepaalde klieren in slaaptoestand nog zo hun werk deden. En wat voor een slaap!
Ik beuk erop los - 't heeft geen naam. Wendy's vel, benen en billen bibberen mee op het ritme.
... Ik verkramp, ik voel, 'k word ge... MIL - JAAR...
AAAAAAH!!, AAH!, ik spuit d'r vol, 'k loop leeg in haar.
Uitgeput leg ik d'r beentjes zacht naast me neer.
Ik vlei me op haar en leg m'n hoofd te rusten op d'r borstjes - ik maak 'r kletsnat met m'n zweet...
... Naarmate ik meer en meer m'n normale toestand terug vind, bekruipen de angst en schuldgevoelens me.
Ik kan me wel voor m'n kop schieten.
Ik voel me een walgelijke kast, volgestapeld met complexen en ellende. Besef dat er voor dit gedrag geen excuus bestaat - welk
| |
| |
verdict hierover dan ook uitgesproken wordt - je hebt het dubbeldik verdiend.
(M'n geweten neemt me zwaar onder handen.)
Doodsangst overvalt me. Verschrikt trek ik m'n penis terug. In dunne straaltjes komt er wat van m'n sperma uit d'r zo mooie vruchtje gesijpeld.
Ik walg van m'n viezigheid - 'k heb d'r onder gekotst.
Ik walg, ik krijg er tranen van in m'n ogen - ik HUIL!
... ‘Ik kan hier niks aan doen, oh!, alstublieft... ik kan hier niks aan doen’, jank ik.
Ik smeek god en al wat bovenaards is om vergiffenis.
Ik ben één wrak - één hoop ellende.
Dat tot daartoe, maar nu heb ik een totaal onschuldig en weerloos - beeldschoon kunstwerkje beklad, besmeurd, VERMINKT! Ik ben erger dan die gek, die met een mes ‘De nachtwacht’, het schilderij van Rembrandt, te lijf ging.
‘Jezus-kristus, wat moet ik doen?’ Ik ben wanhopig!
‘'k Wil hier en nu - TER PLEKKE! - dood vallen als je, als jullie ervoor kunnen zorgen dat dit nooit is voorgevallen, ‘Alstublieft’, probeer ik de goden om te kopen.
‘Help’, schuurt het hees uit m'n nauwelijks hoorbare stem.
IK MOET IETS DOEN, IK MOET IETS DOEN, ik, ik...
Buiten zinnen probeer ik met m'n zakdoek alle sporen uit te wissen - Ik rol hem tot een prop en duw 'm zover mogelijk in Wendy's kut - Ik maak ronddraaiende bewegingen, op de wijze waarop ik glazen afdroog.
Snel knoop ik 'r blouse toe en ik doe d'r rok aan.
Ik wring d'r natte broekje uit en steek dit in m'n binnenzak.
Ik til Wendy op en ga met 'r in de tuinstoel zitten...
(Een gevoel van onmenselijke eenzaamheid overvalt me.)
Ik overschouw m'n leven, omdat ik het gevoel heb dat het er zo dadelijk mee gedaan is - dat ik word dood gebliksemd of zoiets - een gepaste straf van de goden.
| |
| |
Ik grabbel al m'n moed bij elkaar en probeer Wendy wakker te maken.
‘Wendy, Wendy, WENDY!’ - wild schud ik 'r met d'r hele lijf dooreen - WENDYYY!!
Af en toe hoor ik, ‘mmm, mmh, heu?’ - Ze kijkt zelfs even op, glimlacht en sluit d'r ogen weer.
‘WENDY!!, WENDY!!’, ik rammel met heel de ketel.
VERDWAASD STAART ZE ME AAN???
‘Huuu, wat is er’, bralt ze.
‘Ah!, je bent wakker.’
‘Wat is er gebeurd, wat doen we hier?’
Ik stotter: ‘Die, die toestand met dat broekje liep wel een beetje uit de hand, nietwaar?
‘Oh!, ja!, nu weet ik het weer!’
‘Eeh, uuuh’ - Ze wordt knalrood - ‘Ik moest eigenlijk al een hele tijd pissen, ik kon d'r echt niks aan doen - oh!, ik schaam me zo, 't was verschrikkelijk... Heb ik lang geslapen?’
‘Eeh, ooh!, wel een gans uur denk ik, ja, zeker één uur.’
‘Ik vind het wel lief van je, dat je m'n rok terug hebt aangetrokken en dat je me zo galant troostte.’
Manlief, ik moet dadelijk braken!
‘Je bent echt een ontzettende schat, een ander zou het allemaal geen snars hebben kunnen schelen - als die maar kut had gezien.’
Voor ik het besef, zoent ze me op m'n lippen.
Ik beantwoord d'r kus en denk tegelijkertijd: dit is m'n kans! -
Indien ik 'r zover krijg, dat ik 'r mag neuken dan is alles vergeten en vergeven, dan heeft ze het zelf ook allemaal gewild.
... Onze tongen vinden elkaar en startten een kronkelend, wild spel.
Wendy zit vol vuur.
Ik kan me slecht concentreren. Ik streel d'r borsten, omklem d'r stevig, doe alles wat een goed voorspel nodig heeft - Op routine
| |
| |
- 'k ben er eigenlijk helemaal niet bij.
Ik masseer d'r billen...
Wendy begint m'n teelballen te kneden - Ze wrijft mijn penis tegen m'n onderbuik op. (Er komt toch beweging in het zaakje.)
‘Mmmh, mmmh’, Wendy begint hoorbaar te kreunen.
Plots en wild zakt ze met d'r hoofd ter hoogte van m'n piemel en gooit het handeltje uit m'n broek...
... Vurig begint ze met d'r tong rond m'n eikel te draaien, met tussenpozen m'n penis diep in d'r mond slurpend... ‘slop - plop - slop - plop’.
Plots laat ze zich vallen, me meesleurend, het gras in.
Vooraleer ik volledig lig, gooit ze d'r benen schrijlings over me heen - zo komt ze pal met d'r kut boven m'n hoofd hangen.
Ik gooi d'r rok boven d'r billen.
‘Ooh!, Dirk!, lik me, vinger me, vooruit!’, kreunt ze.
Ik duw 'r schaamlippen van elkaar en begin d'r spleet te likken.
Bah!, m'n maag draait wel vier keer om; ik ben m'n eigen stinkende sperma aan het oplikken...
IK MOET VERDER, 'k heb geen keus, anders merkt ze nog wat!
‘Oooh, aaah’, Wendy kreunt en kermt in alle talen.
‘Ik ben kletsnat’, zegt ze.
(Dat zal wel, met een prot vol sperma.)
‘Laten we neuken’, zeg ik.
‘Oh!, Dirk, neuken kunnen we niet - ik ben deze maand verschillende keren m'n pil vergeten en ik ben er dan ook mee gestopt...
NEEN!, OH NEE!!, ik krijg een beroerte, 'k zink in de grond.
... ‘Laat ons gewoon verder doen, ik vind het heerlijk zo!’, hoor ik Wendy zeggen.
| |
| |
‘En, en... als we voorzichtig zijn, als ik... als ik voortijdig terugtrek, coï-coïtus-interruptus’, stamel ik.
‘Of je komt voortijdig klaar zeker - NEE, NEE, veel te riskant!
RAMP - RAMP, ik verwens mezelf.
M'n hersenen denken tegen lichtsnelheid in het kwadraat.
Misschien, misschien, indien ik 'r zo heet krijg dat ze even minder attent is, en dan ‘hop-hop’, gonst het door m'n hoofd.
... Als een waanzinnige begin ik d'r kut te likken - ik zuig, ik knabbel - ik steek m'n tong zo diep naar binnen, dat ik er een afschuwelijke kramp aan overhoud.
Ze begint te hijgen, te kreunen dat het niet meer mooi is.
D'r billen, d'r kut, alles is zeiknat.
Ik por drie vingers in d'r opening - ik pook ermee alsof ik de kachel wil aanmaken - ‘POOK-POOK-pfff-pfff...’
‘AAAaah, aah, ik koooo-oom!’
Manlief, komt die klaar! Ik voel d'r kutspieren tekeer gaan als een reserve-hart - één grote pomp!
Ik haal m'n vingers langzaam terug...
Ze bibbert en trekt met 'r benen.
In al die tijd is ze mij gelukkig een beetje vergeten - ik was ondertussen zo slapjanus geworden, als koude pudding.
Ik moet 'r nog neuken! Als ik haar neuk, is alles opgelost!
Wordt ze dan toch zwanger, dan laten ze 't ding weghalen...
'Tja een ongelukje.
Maar stel dat ik haar niet kan neuken en ze wordt ZWANGER!!
Oh!, nee!, ik mag daar niet aan denken... STEL U VOOR!
| |
| |
... Ik begin zacht d'r kut te likken.
‘Nee nee!’, zegt ze, en ze schudt d'r kut naar links en rechts, om kontakt te vermijden. Ze is nog te gevoelig.
Bijgevolg begin ik aan het vezelachtige stukje vel, tussen d'r kut en kont te likken.
‘Ieeh, oooh ja!’, fluistert ze bijna.
Ik lik aan d'r linker en rechter bil, vlak naast d'r anus - een weeë geur komt me tegemoet.
‘Mmhh!, ooh!, ja, lik m'n kont, ooh ja!’
Met veel tegenzin, lik ik aan 'r gerafelde strontgat...
... Terwijl ik 'r zo lik, duwt en trekt ze met d'r kringspier. (In feite was ik 'r helemaal.)
‘VIEZERIK, VUILAARD’, zegt ze met een sissend geluid.
(Ze houdt hier wel van, klaarblijkelijk.)
‘DIEPER DIE TONG!’... 't Klinkt bijna als een bevel.
Ik duw m'n tong zover mogelijk naar binnen... Na een poosje, krijg ik ik vreselijke pijnscheuten onderaan m'n tong - alles smaakt ranzig daarenboven! DAAR!, en BOVEN!
(Ik moet m'n tongwerk gaan aflossen met m'n vinger, denk ik.)
... Ik por m'n wijsvinger hard in d'r kontgat... ‘Aaie!’, krijst ze, en ze knijpt d'r schijterd fel dicht - om direkt erna weer te ontspannen.
Ik beweeg m'n vinger nu op en neer, steeds vlotter, alsmaar sneller.
Wendy geeft zich volledig over - ze vergeet dat ik er ben - ze beleeft d'r stoutste fantasieën, ze BRULT als een dier.
Ik pook en por met twee vingers ondertussen.
Met d'r kringspier grijpt ze telkens m'n vingers om ze even vlug weer te lossen: ‘plop, flop, pedop’.
| |
| |
‘Mammie!, ik KOOOM, ik kooom!’, gilt ze.
Ze gooit d'r anus wagenwijd open! (‘De poort van de hel’, zo gloeit het daar.)
'k Voel vlokken stront! BAH!...
Soppende en zuigende geluiden...
Eerst luid, dan uitstervend... ‘FLOP, PLOP - prrr, pffrt...’
Wendy werpt zich van me af.
Ze kermt, ze kreunt - ze rilt, ze schudt met gans d'r lijf.
‘Oeeeie, mhh, uuuh!’ en in vervoering legt ze d'r handen op d'r onderbuik... gloeit het daar?
Ik bekijk m'n vingers. ‘BAH!’, wat een troep. Ik veeg ze vlug, zo goed als kan, schoon aan het gras.
(‘Het vervloekte gras dat groeit’)
Ondertussen zit ik nog altijd opgescheept met mijn probleem.
... Wendy, ligt er half versuft bij.
‘NU’, denk ik, ‘NU OF NOOIT.’
Ik probeer m'n piemel hard te maken - Ik fantaseer - ik bekijk Wendy's edele delen - ik ruk - ik trek uit alle macht - ik, ik... Het gaat niet! IK KAN NIET!!!
Waar heb ik dit aan verdiend?
Ik krijg kramp in m'n armen, het zweet gutst in baden van me af.
NIKS, niks!... niks.
Vertwijfeld houd ik m'n ding in m'n hand, 't stuk ongeluk, zo slap als een vod.
‘AH!, MENEER WIL ME GAAN ONDER PISSEN’, schrikt Wendy me wakker uit m'n ellende.
‘Eeh, neen!, neen!, ik, ik, wou... ke, ke, k...’
‘Je moet niet zo kakelen, ik vind dat helemaal niet erg, in feite ben ik er gek op’, zegt ze me met een verlekkerde, bijna demonische blik.
| |
| |
(Dit kan toch niet!, die is niet meer normaal, dit kan toch niet! - rust wil ik - RUST!)
‘Kom, geef me je sap, ik wil het, VOORUIT!’
... Ze grabbelt naar m'n piemel, (ze heeft direkt beet) en ze gooit d'r hoofd achterover, onder m'n ding.
‘Mmhh, kom’,... Ze begint zich te masturberen - wild - heeéél WILD!!
‘AAAH, geef op dat warme sap van je, ZEIK ME ONDER, doe het, doe 't!!’
‘NU!’... In één keer ramt ze een vinger in m'n kont...
‘AAIE!’, ik gil het uit van de pijn. Ik begin er waarachtig van te zeiken! HET KRENG!
‘Klots, klots.’
Ze zuipt volle teugen van m'n viezigheid, ze neemt m'n pik volledig in d'r mond.
M'n wijn gutst langs de zijkanten van d'r bek eruit.
Datgene, dat ze niet kan slikken.
‘Aaah, oooh’ ... ‘ongelofelijk’, kirt ze.
Ik zeik 'r volledig onder, zonder dat ik dit wil!
Ze komt klaar... 1 keer?,... 2 keer?,... 'k zou het niet weten!
Totaal ontredderd sta ik recht. Ik weet niks meer. Dit is het einde van de wereld, de APOCALYPS, de apocalyps!
Ik scharrel m'n kleding bij elkaar en plof neer in de tuinstoel -
Langzaam kleed ik me aan.
Ik blijf versuft in de stoel zitten.
Alles speelt zich voor me af als in een film - wazig en ver weg.
... Wendy ligt nog languit in het gras - Ze fluistert tegen zichzelf.
Ik versta er niks van.
Eindelijk staat ze op. Ze graait d'r kledij bijeen en begint zich te kleden...
| |
| |
‘Menslief, dit heb ik nog nooit meegemaakt, ik ben wel 5 keer klaargekomen.’ Ze glundert!
‘Hoe vond je het?’, vraagt ze.
‘Wel, voor mij is dit de wildste en perverste, maar ook de mooiste ervaring uit m'n leven’, lieg ik in alle talen.
‘Ah, ah!, prachtig!, dat dacht ik al, zoals jij tekeer ging.’
(Zoals ik te keer ging? Waar haalt ze het?, zoals ik...)
‘Wat, wat gaan we nu doen?, we kunnen zo niet terug naar binnen!’, vraag ik 'r.
‘Laat ons over het muurtje klimmen’, zegt ze.
ZE MOET HIEROVER GEEN SECONDE NADENKEN.
In gedachten zie ik 'r dit iedere avond doen, met Jan en alleman - 't pokkewijf, IK HAAT 'R.
‘Kom dan’, zegt ze, en met een lenige wip schiet ze over het muurtje heen.
Ik vang nog net een glimp op van d'r blote billen en het ranzige vlees daartussen.
Automatisch tast ik in m'n binnenzak...
IK VOEL D'R KLAMME ‘KNALGELE’ BROEKJE.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd