Hoe die ridder bi der borchgravinnen quam door eenen boomgaerde.
Na dat si den ridder dach gheset had, soo was si neerstich om hem te wachten, want si woonde op een sterc slodt, daer bi stont eenen schoonen boomgaert, die seer ghenuechlijc was, daer in si den ridder dach leyde, seggende tot hem. Wanneer hy quam wandelen ontrent den boomgaert ende dat si dan uutliete door een duerken besijden vanden slote een cleen hondiken loopen inden boomgaert, dat hi dan door dat duerken opgaen soude bi haer camer, want haer man en soude dan niet te huys sijn, ende si soude alleen op de camer sijn. Daer nae quam die ridder wandelen op een tijt ende die borchgravinne lach in haer venster, verwachtende den ridder. Doen si hem ghesien hadde, so is si beneden gegaen ende heeft een cleen duerken open ghedaen al heymelijck ende si bleef binnen der dueren staen ende liet een cleen hondeken uut loopen, dat int gars liep spelen. Als die ridder dat hondeken sach so was hi blijde ende is doe stoutelic in comen door dat duerken, ende si heeft gesloten dat duerken ende zijn te samen op haer slaepcamer ghegaen ende hebben malcanderen vriendelijc inden armen ghenomen ende menichwerf seer minlijc ghecust ende ghesproken; ende hy bleef den nacht bi haer slapen, daer si veel hanteringen der minnen hebben bedreven, met vechten, met spelen ende tocken; daer worden de bloemkens der natueren ghelesen, daer wert den loon der liefden betaelt, daer wert trouwe met trouwe gheloont; die vruechde, die lieflijcheyt, dat cussen tusschen hen beyden en waer niet om scrijven, want men seyt, hoe selden spijse hoe meer begheert, want coever verleedinge verwect. Als si den nacht, die hem te cort viel, met groten jolite ende blijschappen overbracht hadden, so sijn si des morgens op gestaen, ende hebben minnelijc aen malcanderen oorlof
Auteursrechtelijk beschermd