Den boom der gierigheyt, met sijn vruchten, d'welck gemaeckt is op de vrage wat gierigheyt is ende wat haer vruchten zijn
(ca. 1600)–Anoniem Boom der Giericheyt in Rijm is dit Boecxken ghenaemt, Den–
Auteursrechtvrij
[pagina 105]
| |
Stemme: Op u betrouwe ick Heere, &c.
O Godt aensiet mijn smerte,
Mijn lijden en mijn swaer verdriet,
Bekommert is mijn herte,
Door veel lijdens dat my gheschiet,
Des menschen troost is niet,
Iae oock ydel nae mijn bevroene,
Vol drucks en swaer gheween,
Vind' ick my dickmaels alleen
Elc heeft veel met hem selven te doene.
Maer op Godt wil ick betrouwen,
En segghen met David vry:
Als ick ben in benouwen,
| |
[pagina 106]
| |
O Heer! Soo krijsch ick tot dy,
Hoort op 't Ghebedt van my,
Vertroost my Godt, hoort mijn vermaenen,
Met anghst ben ick bevrucht,
Mijn herte inwendigh sucht,
Mijn Broodt eet ick dickmaels met Tranen.
Wapent my u Krijgherinne,
Vervult aen my Micheas woort,
Op dat ick kloeck verwinne
Alle mijn Vyanden verstoort,
Mijn naesten Vriendt is (hoort)
Op my verbolghen seere vyerigh,
O! 't kost my soo menighen traen,
Dat met my aldus moet gaen,
Och Heer! Zijt hem goedertierigh.
O goedertieren Heere,
Is 't moghelijck maeckt hem gesont,
Dat hy hem doch bekeere,
Anders helpt gheen bidden, spreeckt Godts Mont:
Al waer 't dat oock terstont,
Noach, Daniel, Iob voor hun baden,
Hun ghebedt al niet en baet,
Al waert voor hun eyghen Zaedt,
Hun loon sal wesen met den quaden.
Maer Godt en heeft noyt verlaten,
Die op hem hebben betrout:
Susanna was boven maten
Met onrecht oock seere benout,
Maer Godt die 't al aenschout
Liet hun van 't onrecht niet verderven,
Op hun Tranen en Ghebedt,
Daer heeft hy wel op ghelet,
Hun Vyanden moesten selfs sterven.
Iobs lijden ben ick ghedachtigh,
Zijn gheloove proefde Godt,
Veel smerten leedt hy waerachtigh,
Van zijn Vrienden werdt hy bespot,
Zijn Wijf hiel hem voor Sot,
Om dat hy van Godt niet woud' wijcke,
| |
[pagina 107]
| |
In't lijden had hy oock ghedult,
Daerom Godt zijn handt vervult,
En maeckt hem weder tweemael soo Rijcke.
Ioseph quam oock in rouwe
Door zijn vroom verstandig bevroen,
Om dat hy met zijn Vrouwe
Gheen hoererye en wilde doen:
Stout beloogh zy hem koen,
En brocht hem in groot verseeren,
Eenen kleynen korten tijdt,
Maer Godt heeft hem haest bevrijdt,
En werdt ghestelt tot grooter eeren.
Om Davids vroome daden
Songhen hem de Maeghden Lofsanck,
Dat speet Saul vol quaden,
En socht hem te dooden seer stranck:
David leet sulck bedwanck,
Geen wraecke van God hy begeerde,
Hy bleef seer patient,
En Godt strafte Saul in 't endt,
Hy dood hem selven metten Sweerde.
Sara leet groot jamer,
Seere bedroeft was dat sy sat
En weende in haer Kamer,
Met veel Tranen was 't dat zy badt,
En zy begheerde dat
Godt haer laster van haer waerde:
Och Heere! heeft zy bekendt,
Verlost my van mijn ellendt,
Oft neemt my wech van der Aerde.
Het scheen zy was verbannen,
Met veel Tranen zy dat beklaeght,
Zy Troude seven Mannen,
Metter doodt waren zy gheplaeght:
Dat verweet haer haer Maeght,
Maer Godt aensagh haer groot ellende,
Met vreughden gaf hy haer dan
Tobias tot eenen Man,
Doen nam haer groote droefheyt een ende.
| |
[pagina 108]
| |
Dus als ick wil overdencken
Op Godts straffe Oordeelen groot,
Mijn Vleesch dat wil ick krencken,
Dat my niet en brengh' in den doot:
O Godt! helpt my in den noot,
Laet my de Vyandt niet verleyden,
Dat ick den troost hier naer
In't eeuwigh leven klaer
Met verduldigheyt magh verbeyden.
O Godt, sterckt my arme krancke,
Sonder u ick niet en vermagh:
Och! ick ben soo swack een Rancke,
Mistroost, bedroeft menighen dagh,
Des nachts doe ick gheklagh,
Bevochten met veele ghedachten,
Door anghst mijn vreught versmelt,
En mijn Vleesch my dickwils quelt,
Met Tranen doe ick u dan veel klachten.
Och! Prince Godt vol vreden
Soo wie u vreest met goedt propoost,
Nae veel aenvechtigheden,
Liet ghy noyt yemandt onghetroost:
O Heere! doch op my glooft,
Sterckt my nae u welbehaghen:
Maer dit bid ick van u slechts,
Gheeft my doch niet meer aenvechts
Dan ick wel veerdich ben te verdragen/
|
|