De Boomgaard. Jaargang 2

[p. 500]

Weemoed.

Ospreek me niet, ik ben zoo droef vandaag,
mijn angstig harte klopt zoo bang, zoo traag
en 'k wou wel stille weenen, maar ik kan nu niet,
mijn harte schreit thans alleen een klagend lied.

Kom laat ons samen door het venster staren,
En laat uw lokken met het windje waren
alom mijn hoofd dat naar de koelte tracht,
en laat me leunen in uw armen, zacht.

Kom, laat mijn somber oogen drinken
de verwen van dees avondzonnezinken
die rood uw slapen kleurt!... Ik ben zoo moe,
zoo moe, mijn lief, kus nu mijn oogen toe,

en wieg, heel traag, mijn pijnend hoofd ter ruste,
tot ik vast slaap en zink in 't onbewuste!
....Wieg voort, mijn Lief; ik ben zoo droef vandaag,
Wijl 'k om mijn schoone doode droomen klaag.

Aug. Vanhoutte.