De Boomgaard. Jaargang 1

[p. 512]

Liefde - Sicilianen

I.
Verlangen.

'K heb zoo naar u verlangd; deze avend is zoo milde
Reeds, en de maan zoo helder, reeds een lente-nacht.
Ik voel de lente die me in iedre vezel trilde,
Het war geluk in 't harte dat ook gij me wacht.
En nu voor 't eerst ook hoor ik ginder in het rilde
Getwijg een nachtigaal, zijn lied zoo wonderzacht
Dat ik mij rein en goed voele. O mijn lieve ik wilde
Nu toch zoo graag bij u zijn; 'k heb u zoo gewacht!

II.
Morgenbede.

De morgen blauwde in 't raam vóór licht bedoomde ruiten,
Ik voelde in 't hart de weelde van veel nieuwe zon.
Een eerste lach voor u, voor 't jonge licht dan buiten,
Voor 't lente en liefde-leven dat opnieuw begon.
't Ontwaakte langzaam alles; 'k hoorde een merel fluiten
En voelde diep in 't harte, lijk een heldre bron
Het borrelen van zijn lied. Nu wilde ik de armen sluiten
Of 'k èn de lente èn u, in eens o; vatten kon.

[p. 513]

III.
De Stille Stonde.

In 't eenzaam uur de tuin met winter-naakte twijgen
Waardoor de zon van 't eerste lente-middag-weer.
Wij gingen beide; ik voelde u zacht naar mij toe nijgen,
Gij legde 't kopje rustend op mijn schouder neer,
En buigend over u, in 't plechtig middag-zwijgen.
Zag ik mijn eigen beeld diep in uw oogen weer;
Ik voelde uw beide borstjes zwaar van liefde hijgen,
De liefde langs ons rimplen lijk een eindloos meer.

IV.
Uw blik van liefde zwaar...

Ik voel uw oogen die in 't zijgend avend-duister
War op mij rusten lijk op eene vriendenhand
Twee trouwe vriendenhanden; 'k hoor de stilte, 'k luister
Naar 't rustig adem-halen van uw borst en van 't
Nauw hoorbaar avendwindje dat in 't bladgefluister
Nu de eerste snaren tot zijn avend-hymne spant.
Ik zie uw blank gelaat, en uw oog den luister
Van de eerste ster die pinkelt boven 't slapend land.

Paul Kenis.