De Boomgaard. Jaargang 1

[p. 249]

Rust

Ik heb de kamers van 't verlangen toegeloken,
De gouden sleutels mijner driften weggegooid,
De zilvren lampen mijner witte rust ontstoken
En al de wanden met een liefdekrans getooid.

En al mijn droomen rusten wazig weggedoken
In vleugels van gedachten, sluimrend saamgeplooid,
Want 'k heb met willenskracht hun vleugelslag gebroken,
En 't blanke droomenstof langs rooden grond gestrooid.

Zoo droom-stil lacht het licht in droomverlaten zalen,
Ik weet geen oog dat weent om zielenavonddalen,
Ik hoor geen bang geblaat langs hopewegen dwalen.

Geen wenkend zoengewaai doet mijn lippen branden,
Geen rustloos vorschen beeft nog in mijn liggend'handen,
Nu laait de vredezon in leége zielelanden...!

Maurits van Winckel.