De Boomgaard. Jaargang 1

[p. 182]

De springvloed

De zee rolt grollend, als een razend-woeste leeuw,
en schudt, als hij zijn manen, haar beschuimde baren,
en kolkt en torent, splijt en steigert, wijl de schreeuw
der albatrossen krijscht om hen die heden varen.

Van op 't bespatte land van 't laag verleden staren
herinneringen bang naar 't giertij dezer eeuw.
Geen gil... Alleen kreunt soms uit de opgedrongen scharen
een doffe moederroep, of droef geween der weeuw.

De zee rolt grollend, altijd hooger, nader... Dringend
in bangen nood bijeen, staan ze op het zakkend strand,
hun riffenarmen bij vertwijflend wachten wringend.

Al nader, hooger... Nog wat hoofden... Nog een hand...
Dan niets meer, niets dan zee, in wier geweldige golven
de bloedschrei huilt van benden uitgevaste wolven.

Constant Eeckels.

[p. 183]

A. VERMEYLEN