De Boomgaard. Jaargang 1

[p. 38]

Liefde - Sicilianen

Teerheid I

O laat mijn lied nu teer zijn, zacht gelijk het klagen
Van regen-dreevlen op de stille kamerruit;
Met woorden rein gelijk de witte winterdagen,
Of lijk kristal zoo helder zilvrend van geluid,
Of simpel-schoon lijk meidoorn, blank op 't groen der hagen
Of godlijk teer gelijk, als gij uw oogen sluit,
De dubble bloem die uw geloken oogen dragen:
Hun blauwe weerglans dóór het roze van uw huid.

Zonnekindje

Ik heb u lang gewacht; ik wist dat gij zoudt komen
Met zonlicht in uw oog en zonlicht op uw mond;
En achter u het woud, en door de kruin der boomen
Nog gouden zonnestralen reegnend op den grond.
In 't wonder-teêre spel van licht en schaduw stroomen
De breede stralenbundels langs uw leên en rond
Uw hoofd, en in dien gloor ontluiken zonnedroomen:
De gouden bloemen van den stillen liefde-stond.

[p. 39]

Avendkus

Een avend zomer-zwaar langs oude beukedreven,
En in de purpren scheemring uwen kinderlach;
Twee vlinders die vermoeid, de vleuglen zwaar, nog even
Uw blonde hoofd omfladderen in den laten dag;
En alles ver, heel ver, en verder nog het leven
Lijk het verklinken van een stervend feestgelag,
Maar om uw mond de rilling van een zoene-beven,
En in mijn hart het zonlicht van uw kinderlach.

Teerheid II

Ik kan de woorden toch zoo rein genoeg niet vinden
Voor 't wonder-teere dat ik van u zeggen wou:
Ik zou ze tot een krans van witte rozen winden,
Met in hun hart de perels van den morgendauw.
Ik wenschte 't luwe van de zomer-avendwinden
En van den lentemorgend 't helder ether-blauw
Om al uw wonderteêrs: de reinheid van het kind, en
Het stille liefde-geven van de goede vrouw.

Paul Kenis.